H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Η ιστορία της αγαπημένης μας...
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Αθήνα, Ιανουάριος 1996

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η μοτοσυκλετιστική ιστορία της Ducati αρχίζει το 1945, όταν γεννιέται το Cucciolo (=κουτάβι), ένας βοηθητικός τετράχρονος κινητήρας 48 κ.εκ. για ποδήλατα, που είχε μεγάλη διάδοση τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Αλλά η μάρκα Ducati είναι αρκετά παλαιότερη, καθώς εμφανίστηκε το 1926 όταν οι τρεις αδελφοί Marcello, Bruno και Adriano Ducati άρχισαν να παράγουν στη Μπολόνια έναν πυκνωτή για ραδιόφωνα που, λόγω απλότητας και ποιότητας, σημείωσε παγκόσμια εμπορική επιτυχία. Αρκεί να αναφέρουμε ότι στα τέλη της δεκαετίας του '30, λίγο πριν ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, κατασκευάζονταν κάθε μέρα 400.000 πυκνωτές της Societa Scientifica Radio - αν προστεθούν άλλα προϊόντα που παράγονταν στο εργοστάσιο του Μπόργκο Πανιγκάλε και σε δορυφορικές μονάδες, εξηγείται γιατί η επιχείρηση απασχολούσε τον απίστευτο, για τα μέτρα της εποχής, αριθμό των 6.000 εργαζομένων.
Ετσι τΟ Cucciolo και η έναρξη, αργότερα, της παραγωγής μοτοσυκλετών, οφείλονται σε μια εταιρία που ήταν ήδη καθιερωμένη. Αν αυτό, όμως, ισχύει σε ότι αφορά το σήμα της εταιρίας, δεν μπορεί να ειπωθεί τΟ ίδιο για την οικονομική της κατάσταση, η δεκαετία του '40 ήταν πολύ δύσκολη για την Ιταλία, μετά την ήττα στον πόλεμο, την κοινωνική αναταραχή, τις μεγάλες καταστροφές και την κατάρρευση περιουσιών.
Η ιστορία της Ducati, μητέρας από... δεύτερο γάμο μιας εκπληκτικής σειράς μοτοσυκλετών με σαφή χαρακτήρα, μοιάζει πολύ με μυθιστόρημα που κάθε Ducatisti πρέπει να ξέρει. Και αυτό είναι κάτι που μπορεί να γίνει μόνο τώρα, αφού ο Bruno Cavalieri Ducati έγραψε και δημοσίευσε το 1991 την Ιστορία της Ducati, έναν οδηγό στην πολυκύμαντη διαδρομή της εταιρίας, όπου οι μεγάλες δόξες πολύ συχνά συνοδεύονταν από οικονομικές δυσκολίες - ως την εμφάνιση, το 1983, του Cruppo Cagiva, που πρόσφερε την οικονομική ασφάλεια πάνω στην οποία χτίστηκαν η σημερινή άνοδος της παραγωγής και οι τελευταίες αγωνιστικές επιτυχίες.
Αλλά ας παρακολουθήσουμε αυτή την ιστορία, θα μας κάνει όλους (κυρίως τους Ducatisti) σοφότερους θα προκαλέσει τον θαυμασμό μας και την υπερηφάνεια για την αναγέννηση της εταιρίας - μια αναγέννηση που δεν μπόρεσαν να ζήσουν άλλες ιταλικές, επίσης ένδοξες εταιρίες
7.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Η ιστορία αρχίζει . . .
Όλα αρχίζουν το 1922, όταν ο Adriano Cavalieri Ducati, Ι9χρονος φοιτητής Φυσικής από τη Μπολόνια, αρχίζει να ενδιαφέρεται για τη νέα επιστήμη της ραδιοφωνίας και τις εφαρμογές της. Όπως και ο συμπολίτη του Guglielmo Marconi (που ύστερα από χρόνια δα επισκεφθεί τις εγκαταστήσει της Ducati και θα εκφράσει το θαυμασμό του), έχει εμπνεύσει που τον οδηγούν να πειραματιστεί με επιτυχία στις ραδιοφωνικές μεταδόσεις με βραχέα κύματα, κατορθώνοντας να συνδέσει την Ιταλία με τις ΗΠΑ (15 Ιανουαρίου 1924), κάτι που του αποφέρει το Μεγαλόσταυρο του Ιταλικού Στέμματος.
Οι επιτυχίες έρχονται η μια μετά την άλλη, αλλά αυτό που μας ενδιαφέρει περισσότερο από "υλικής" πλευράς, είναι η δημιουργία του πυκνωτή Manens, ενός μικρού και απλού "παρελκομένου" που αποτελεί την τύχη της Ducati. Πράγματι, το 1925, οι τρεις αδελφοί Ducati και ο Carlo Cespi, ιδρύουν στη Μπολόνια τη Sosieta Scientifica Radio, αρχικά σ’ έναν ταπεινό χώρο στη via Collegio di spagna και αργότερα σ’ ένα πολύ αξιοπρεπέστερο κτίριο στη νια Guidotti 51. Οι δουλειές πάνε μια χαρά και η ποικιλία των παραγομένων ανταλλακτικών ραδιοφώνου είναι τόσο μεγάλη ώστε, το 1935, να κτιστεί το επιβλητικό εργοστάσιο στο Μπόργκο Πανιγκάλε, που παραμένει "ιστορική" έδρα των σημερινών Ducati Energia και Ducati Meccanica. Τα κτίσματα είναι υπερσύγχρονα και άριστα οργανωμένα, και βρίσκονται σ’ ένα χώρο 120.000 τετραγωνικών μέτρων. 0πως είπαμε, στην περίοδο μέγιστης δραστηριότητας η Ducati είχε φθάσει να απασχολεί 6.000 εργάτες, υπαλλήλους και στελέχη, ένας πραγματικός κολοσσός που συμβάλλει αποφασιστικά στην οικονομία όλης της περιοχής της Μπολόνια.

Ξυριστικές μηχανές, μαγνητόφωνα, ραδιόφωνα, φωτογραφικά ...

Τα προϊόντα Ducati είναι πάντα πρωτοποριακά. Από τα πλέον επιτυχημένα (μαζί με άλλα που δεν εξελίχθηκαν αρκετά λόγω του πολέμου) πρέπει να αναφερθούν, εκτός από τους πυκνωτές και τα ανταλλακτικά ραδιοφώνου, ο υπολογιστής Duconta, η ηλεκτρική ξυριστική Reselet, το μαγνητόφωνο (ή ντικταφόν, όπως λέγονταν τότε) Dufono, τα πλήρη ραδιόφωνα Ducati, η περίφημη φωτογραφική μηχανή Microcamera Ducati, η κεραία Microstilo, κυάλια και διάφορα άλλα προϊόντα του τμήματος Οπτικών
8.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Η δραστηριότητα ήταν τόσο σημαντική ώστε, κατά τον πόλεμο, όλοι οι εργαζόμενοι στη Ducati απαλλάχθηκαν των στρατιωτικών τους υποχρεώσεων. Το εργοστάσιο του Μπόργκο Πανιγκάλε απέκτησε δορυφορικές μονάδες στο Κρεσπελάνο, το Μπατσάνο, το Σαλσοματζιόρε και την Παρόνα ντι Βαλπολιτσέλα. Οι μονάδες αυτές ήταν λιγότερο γνωστές, αλλά αποδείχθηκαν σωτήριες τον Σεπτέμβρη του 1943, με την προέλαση των Συμμάχων, όταν έγινε απολύτως απαραίτητο να κρυφτούν τα μηχανήματα και να "εξαφανιστεί" το προσωπικό που η ναζιστική διοίκηση ήθελε να μεταφέρει στη Γερμανία, τα μεν ως λεία πολέμου και τους δε ως τρόφιμους στα στρατόπεδα εργασίας, στις 9 Σεπτεμβρίου, 20 γερμανικά τανκς κατέλαβαν το εργοστάσιο του Μπόργκο Πανιγκάλε και μόνο χάρη στις μυθιστορηματικές προσπάθειες των αδελφών Ducati γλίτωσαν τα περισσότερα μηχανήματα (λύθηκαν μέσα στη νύχτα και μεταφέρθηκαν αλλού) και όλοι οι εργαζόμενοι (ούτε ένας κατέληξε όμηρος). Αλλά και η οικογένεια Ducati αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη, βρίσκοντας καταφύγιο στο Μποαρέτσο, ένα χωριουδάκι κοντά στο Βαρέζε - σημάδι, ίσως, της μοίρας στην πόλη αυτή, αρκετά χρόνια αργότερα, θα δημιουργηθεί η Cagiva, ο μετέπειτα "σωτήρας" της Ducati
Αλλά τα χειρότερα δεν έχουν έλθει ακόμη. Στις 12 Οκτωβρίου 1944, ένα σμήνος αμερικανικών "ιπτάμενων φρουρίων" καταστρέφει συθέμελα τις εγκαταστάσεις στο Μπόργκο Πανιγκάλε, ρίχνοντας τους μια εκατοστή βόμβες σε μια ώρα, εκατό τόνοι εκρηκτικών δεν αφήνουν ούτε πέτρα άθικτη. Δέκα χρόνια αργότερα, στην Αμερική, ο Adriano Ducati θα συναντήσει τον διοικητή εκείνου του σμήνους, που... θα του εκφράσει τη βαθύτατη λύπη του για το γεγονός.
Οι Ducati βρίσκονται έτσι χωρίς εργοστάσιο όταν γυρνούν στη Μπολόνια μετά τη λήξη του πολέμου στην Ιταλία και ανακαλύπτουν, μάλιστα, ότι είχαν θεωρηθεί νεκροί, καθώς είχε μαθευτεί ότι οι παρτιζάνοι τους είχαν συλλάβει στο Μποαρέτσο και τους είχαν στήσει μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, απλώς και μόνο επειδή ο Μουσολίνι, ο βασιλιάς και διάφορες άλλες προσωπικότητες της εποχής είχαν επισκεφθεί το εργοστάσιο τους. Την τελευταία στιγμή, σαν από μηχανής θεός, εμφανίστηκε ο πρόεδρος της Επιτροπής Δικαιοσύνης των παρτιζάνων (και μετέπειτα πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας) και τους έσωσε.
Η πρώτη τους σκέψη, μόλις γυρνούν στη Μπολόνια, είναι να ξανακτίσουν το εργοστάσιο, να συγκεντρώσουν τα μηχανήματα και το προσωπικό και να ξαναρχίσουν την παραγωγή, έστω και σε περιορισμένη κλίμακα, αλλά εμφανίζεται νέο σοβαρό πρόβλημα, το δελτίο στην κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος, που θα ισχύσει ως τον Απρίλη του 1947. Όμως τα κτυπήματα της μοίρας δεν έχουν τελειώσει, καθώς αναστέλλεται η παροχή πιστώσεων. Έχοντας μείνει πανί με πανί καθώς αντιμετωπίζουν τη μια καταστροφή μετά την άλλη, στο σημείο αυτό οι Ducati δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να προσφύγουν στο νέο-ιδρυμένο FIM, το Ταμείο Ανασυγκρότηση της Βίομηχανίας που τους παρέχει δάνειο, στο οποίο προσθέτουν ότι ακίνητο έχει μείνει ακόμη στην ιδιοκτησία της οικογένειας.
9.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Ένας βασικός όρος του FIM για την εξασφάλιση του δανείου, είναι η επιβολή δικαστικού ελέγχου στη διαχείριση, που επιδεινώνεται αργότερα με άλλες σοβαρότατες απαιτήσει, όπως την απομάκρυνση των ιδιοκτητών και των διευθυντικών στελεχών της εταιρίας, οι οποίοι έπρεπε να αντικατασταθούν με στελέχη του ίδιου του Ταμείου. Έτσι, βαθμιαία, τη στιγμή που αρχίζει να διαγράφεσαι η αναγέννηση της Ducati, οι ιδρυτές και ιδιοκτήτες της, καθώς και μερικοί στενοί συνεργάτες τους, χάνουν την εξουσία τους και αργότερα αποβάλλονται οριστικά από την εταιρία. Στις 3 Μαρτίου 1948 διορίζεται ένας νέος γενικός διαχειριστής και τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς εγκαθίσταται ένας δικαστικός επίτροπος για τη συνέχιση του δικαστικού ελέγχου της διαχείρισης. Κάνει τόσο καλά τη δουλειά του, που στις 3 Φεβρουαρίου 1949 ίο εργοστάσιο κλείνει. Ακολουθεί ένας ολόκληρος κυκεώνας γεγονότων και διαδικασιών που καταλήγει με την ουσιαστική κατάσχεση των μετοχών των Ducati και την ανάθεση της διαχείρισης σε ειδικό επίτροπο. Από τότε και για πολλά χρόνια, τόσο το μηχανικό τμήμα, όσο και τα τμήματα ραδιοφώνου, ηλεκτρονικής και οπτικών, όλα συγκεντρωμένα στο Μπόργκο Πανιγκάλε, δρουν υπό την κηδεμονία του FIM. Κάτι που δεν εμποδίζει άξια στελέχη (όπως τον δρα Ciuseppe Montano, διευθύνοντα σύμβουλο της Ducati από το 1951, τον εμπορικό διευθυντή Cosimo Calcagnile και τον μηχανολόγο Fabio Taglioni, ήδη επιτυχημένο σχεδιαστή προερχόμενο από τη Mondial) να σημειώσουν μεγάλες επιτυχίες.
10.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Ντήζελ
Αλλά πριν ασχοληθούμε με τα προϊόντα Ducati που μας ενδιαφέρουν περισσότερο, δηλαδή τις μοτοσυκλέτες, ας δούμε τις τελικές φάσεις των γραφειοκρατικών διαδικασιών. Την 1η Ιανουαρίου 1954 αρχίζουν να λειτουργούν, τελείως χωρισμένες πια, η Ducati Meccanica και η Ducati Elettronica (που μέσα από διάφορες χρηματοπιστωτικές διαδικασίες θα γίνει η σημερινή Ducati Energia). Από το 1960, η Ducati Meccanica επεκτείνει τις δραστηριότητές της και ασχολείται και με τους ντηζελοκινητήρες.
Τη δεκαετία του '70, η Ducati Meccanica ενσωματώνεται στον Όμιλο VM (Τομέας Κινητήρων Ντήζελ) που ανήκει στη Finmeccanica του IRI, του υπό κρατικό έλεγχο Ιδρύματος Βιομηχανικής Ανασυγκρότησης.
Το 1983 το IRI, υπό την προεδρία του (μετέπειτα διοικητή της Τράπεζας Ιταλίας) Romano Pro, συμφωνεί στην πώληση της Ducati Meccanica στους αδελφούς Gianfranco και Claudio Vastiglioni, ιδιοκτήτες της Μoto Cagiva του Βαρέζε. Και από αυτή τη στιγμή, τα πράγματα αλλάζουν προς το καλύτερο, όπως είναι γνωστό. Οχι μόνο η Ducati ξαναβρήκε την ταυτότητα της και το πνεύμα της που ήταν φιμωμένο χρόνια ολόκληρα, αλλά το εργοστάσιο του Μπόργκο Πανιγκάλε, μεγαλύτερο, εκσυγχρονισμένο και καλλωπισμένο, έχει γίνει ο πυρήνας όλου του Ομίλου που περιλαμβάνει την Cagiva, την Ducati, την Husgvarna και τη Moto Morini (συν τον τίτλο της MV Agusta, που δεν έχει ακόμη αξιοποιηθεί). Αλλά οι Castiglioni έδειξαν ότι ξέρουν και να τιμούν το παρελθόν, δεν υπήρχε σημαντική εκδήλωση στην οποία να μην ήταν προσκεκλημένος και παρών κάποιος από τους αδελφούς Ducati, επί τόσα χρόνια άδικα παραμελημένους από την αδελφότητα της μοτοσυκλέτας.
Καταγράψαμε, όσο πιο συνοπτικά γινόταν, την ιστορία της Ducati, που είναι ένα τμήμα της ιστορίας της Ιταλίας, ειδωμένης από βιομηχανική σκοπιά, κάτι που δεν την κάνει λιγότερο ανθρώπινη. Δεν έλειψαν οι κίνδυνοι, οι δυσκολίες, οι αδικίες και οι απογοητεύσει, αλλά πέρα απ’ ό,τι οι πελάτες μπορεί να ήξεραν ή να αγνοούσαν, οι μοτοσυκλέτες της Ducati έκαναν πάντα το καθήκον τους, όταν ήταν απλά εργαλεία δουλειάς, ή ενθουσίαζαν το κοινό, όταν προορίζονταν για τους αγώνες. Ας ασχοληθούμε, τώρα, με τα δίκυκλα, η γνώση των εσωτερικών προβλημάτων που αντιμετώπιζαν κάποιες φορές μέχρι να γεννηθούν, δεν μπορεί παρά να αυξήσει την εκτίμηση που τους έχουμε.
11.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Το κουτάβι
Το πρώτο μοτοσυκλετιστικό προϊόν της Ducati, όπως είπαμε νωρίτερα, ήταν το θρυλικό Cucciolo, ο βοηθητικός κινιτήρας για κοινά ποδήλατα που, μαζί με το Mosguito της Carelli, συνέβαλε αποφασιστικά στις μεταπολεμικές μετακινήσει των Ιταλών. Ο Mosguito είναι δίχρονος κι έχει μετάδοση με περιστρεφόμενο τύμπανο, ενώ ο Cucciolo είναι πιο "μοτοσυκλετιστικός", καθώς είναι τετράχρονος κι έχει τελική μετάδοση με αλυσίδα. Αλλά ας μείνουμε για λίγο σ’ αυτό το ιδιοφυές προϊόν.
Το σχέδιο του οφείλεται στον... δικηγόρο Albo Farinelli και τα πρώτα κομμάτια κατασκευάστηκαν το 1945 από τη SIATA, μια βιομηχανία του Τορίνο ειδικευμένη στις σπορ μετατροπές αυτοκινήτων. Όταν, όμως, η ζήτηση έγινε υπερβολική για τις δυνατότητες της SIATA (που μπορούσε να παράγει το πολύ 250 κινητήρες την ημέρα), άρχισε η συμπαραγωγή με την CANSA τη5 Νοβάρα και με τη Ducati που τελικά ανέλαβε εξ ολοκλήρου την παραγωγή από το 1946. Η επιτυχία είναι όλο και μεγαλύτερη και από το 1946 ως το 1949, κατασκευάζονται 500.000 κινητήρες Τ1, καθώς και των μεταγενέστερων τύπων Τ2 και ΤΟ. Την εποχή εκείνη, κόστιζαν από 45 έως 55.000 λιρέτες, πάνω-κάτω ένα μέσο μισθό υπαλλήλου.
12.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Στη διάδοση του (Cucciolo συνέβαλε και μια καλή διαφημιστική εκστρατεία, με άξονα ένα τραγουδάκι που έλεγε: "Αν θες να 'ρθεις μαζί μου, έλα καβάλα στο Κουτάβι, μπορεί να 'ναι μικρό αλλά χτυπάει σαν την καρδιά μου...". Για να μείνουμε στη μουσική, πρέπει να θυμίσουμε ότι η "βασίλισα του τραγουδιού" και νικήτρια του Φεστιβάλ του "αν Ρέμο Nila Pizzi, είχε δουλέψει ως εργάτρια στη Ducati, πριν γίνει διάσημη. Ακόμη και σήμερα, όταν μπορεί, συμμετέχει στις ετήσιες συναντήσει με τους Ducatistiani (έτσι τους προτιμούσε ο Bruno Ducati, αντί του συνηθέστερου Ducatisti). Μια ακόμα αναφορά στις διασημότητες που συνεργάστηκαν με τη Ducati. ο γνωστότατος δημοσιογράφος Enzo Biagi είχε την επιμέλεια, το 1951 και 1952, του Notiziario Ducati, του περιοδικού της εταιρίας.
Επιστρέφοντας στο Cucciolo, ας δούμε συνοπτικά την πρωτότυπη μηχανολογική του διάταξη, αρχίζοντας από τις βαλβίδες που ελέγχονται από ένα μόνο έκκεντρο και οδηγούνται απ’ ευθείας μέσω ράβδων, αντί της συνηθισμένης διάταξης με ωστήρια και κοκοράκια.
Η χωρητικότητα είναι 48 κ. εκ. (διάμετρο5 και διαδρομή 39 χ 40 mm), το κιβώτιο είναι δυο σχέσεων και η τελική μετάδοση με αλυσίδα, την ίδια που χρησιμοποιείται κανονικά από το ποδήλατο και η οποία, χάρη στην παρεμβολή ενός ευφυούς συστήματος πολλαπλασιασμού, επιτρέπει την περαιτέρω μεταβολή της σχέσης μετάδοσης, χρησιμοποιώντας το ενδεχόμενο σανζμάν του ποδηλάτου.
Η πρώτη έκδοση είναι κατασκευασμένη κυρίως από silumin, ένα ελαφρύ κράμα αεροναυπηγικής προέλευσης, ζυγίζει 7 κιλά και αποδίδει 1,1 ίππο στις 4.250 σαλ, που δίνει μια τελική ταχύτητα γύρω στα 40 χλμ/ώρα. Αυτό που είναι εκπληκτικό, είναι η πολύ χαμηλή κατανάλωση, που πολύ ρεαλιστικά αναφέρεται ως 100 χλμ ανά λίτρο απλής βενζίνης. Είναι προφανές ότι προϋποτίθενται ιδανικές συνθήκες διαδρομής και η κατάλληλη "τακτική οδήγησης", αλλά αυτή είναι ήδη διαδεδομένη την εποχή εκείνη, όταν περισσότερο από την ταχύτητα, είχε σημασία η οικονομία.
Μετά το Cucciolo 48 στις διάφορες εκδόσεις του, ήρθε η ώρα για το Cucciolo 50, με δυο έκκεντρα οδήγησης των βαλβίδων και τελική ταχύτητα 52 χλμ/ώρα. Το υψηλό επίπεδο επιδόσεων της βασικής έκδοσης, ώθησε αρκετούς μηχανικούς στο "σκάλισμα" του Cucciolo, που απέκτησε και μια αγωνιστική ιστορία, καθώς νίκησε σε ουκ ολίγους αγώνες σιρκουί, ανάβασης, ακρίβειας και αντοχής, ενώ κατέκτησε και αρκετά παγκόσμια ρεκόρ, κυρίως με τους Ugo Tamarozi και Claudio Zitelli. Ενα Cucciolo χωρίς φέρινγκ φθάνει μέγιστη ταχύτητα 77,089 χλμ/ώρα. Το '51, οι Tamarozzi, Farne, Albertini, Etore Miani, Gaetano Pennati, Aldo Caroli και Slavatore Sozzani οδηγούν επί 48 ώρες συνεχώς, με μέση ταχύτητα 77,130 χλμ/ώρα. Το '52, ο Ugo Tamarozzi καλύπτει ένα χιλιόμετρο με 80,636 χλμ/ώρα.
Το 1950, μαζί το "χύμα" Cucciolo, παρουσιάζεται κι ένα πλήρες μηχανάκι, με κινητήρα 60 κ.εκ. προερχόμενο από το Cucciolo και κιβώτιο τριών σχέσεων.
13.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Cruiser

Έτσι, η Ducati μπαίνει στον κόσμο των "πραγματικών μοτοσυκλετών" και δεν αργεί να τραβήξει το γενικό ενδιαφέρον, καθώς παρουσιάζει πρωτοποριακά προϊόντα. Μάλιστα, κάποια από αυτά είναι τόσο πρωτοποριακά που δεν γίνονται κατανοητά και, βέβαια, μένουν απούλητα. Αναφερόμαστε στο σκούτερ Cruiser του 1952, ένα όχημα που ακόμη και σήμερα θα ήταν σύγχρονο. Πρόκειται για ένα επιβλητικό σκούτερ, τελείως καλυμμένο από αμάξωμα, που άρα προσφέρει καλή προστασία, με ψηλή πρόσθια ποδιά και πολύ διαθέσιμο χώρο στα μαρσπιέ, που χωρίζονται από ένα κεντρικό τούνελ. Το αμάξωμα, που τα πλαϊνά του ανοίγουν (φιλοξενώντας και τον εφεδρικό τροχό) είναι από χαλυβδόφυλλο και μονοκόκ. Ο εγκάρσιος κινητήρας είναι τετράχρονος 175 κ.εκ. και αποδίδει 8 ίππους στις 4.000 σαλ. Το χωριστό κιβώτιο, συνδέεται με τον κινητήρα μέσω ελαστικού συνδέσμου και λειτουργεί υδρομηχανικά, ουσιαστικά πρόκειται για αυτόματο μηχανισμό απείρων σχέσεων, όπως αυτοί που χρησιμοποιούνται κατά κόρον στα μοτοποδήλατα και σκούτερ των τελευταίων χρόνων. Αλλά οι "φουτουριστικές" προσφορές του Cruiser δεν έχουν τελειώσει, διότι υπάρχει και ηλεκτρική μίζα (ελεγχόμενη από ένα κουμπί που πιέζεται με το πόδι). Το πιρούνι είναι μονόμπρατσο, με λαστιχένια παραλληλεπίπεδα για ανάρτηση, ενώ πίσω δεν υπάρχει ψαλίδι και ο τροχός συνδέεται απ' ευθείας στο κιβώτιο που αναρτάται επίσης με λαστιχένια παραλληλεπίπεδα.

Οι δυο τροχοί έχουν διαστάσει 3,50x10. Η τελική ταχύτητα είναι 85 χλμ/ώρα. Μια συνολικά "υπερβολική" προσφορά για την πελατεία της εποχής που δεν δείχνει να πείθεται και προτιμά μοντέλα απλούστερα, οικονομικότερα και συμβατικότερα. Στον τομέα αυτό, η Ducati δεν τους απογοητεύει, παρουσιάζοντας το 1953 ένα ανθεκτικό 98άρι με στραντζαριστό πλαίσιο μιας δοκού, κινητήρα με ωστήρια και κιβώτιο τριών ταχυτήτων, που στις εκδόσεις 98 Ν, 98 Τ, 98 TL και 98 Sport - η τελευταία φθάνει τα 95 χλμ/ώρα - κάνει θραύση στην αγορά επί αρκετά χρόνια, μαζί με τα μοτοποδήλατα της σειράς 55 (Μ 55, 55R, 55Ε), με κιβώτιο δυο σχέσεων και τελική μετάδοση με αλυσίδα που, από πλευράς κινητήρα, κατάγονται πάλι από το Cucciolo.
14.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Ο Μεσσίας

Αν, όπως είδαμε νωρίτερα, τεράστιες καταστροφές όπως ο πόλεμος, οι βομβαρδισμοί, τα γραφειοκρατικά, διαχειριστικά και οικονομικά εμπόδια διαμόρφωσαν τις τύχες της Ducati, άρκεσε το έργο ενος μόνο προσώπου - λες και η Μοίρα θέλησε να προσφέρει "αποζημίωση" - για να δώσει στην εταιρία μια σαφή στροφή προς την παγκόσμια καθιέρωση της. Ο "Μεσσίας" λέγεται Fabio Taglioni και είναι ένας λαμπρός μηχανολόγος που διαβαίνει το κατώφλι της Ducati την Πρωτομαγιά του 1954, έχοντας ήδη σχεδιάσει το Ceccato με 1 ΕΕΚ κι έχοντας δουλέψει μετά στην Montial. Ο Taglioni, πρώτα με τα εκπληκτικά Marianna 100 και 125 κι ύστερα με την κατασκευή πολλών άλλων καλών κινητήρων, αλλά κυρίως με την υιοθέτηση του δεσμοδρομικού συστήματος οδήγησης των βαλβίδων, έδωσε στο όνομα Ducati ένα τέτοιο περιεχόμενο που να γίνει σημείο αναφοράς μιας μηχανολογικής "σχολής', που η αξία της παραμένει ζωντανή και γενικής παραδοχής. Αλλά ας μη μυθοποιήσουμε ένα σχεδιαστή, που η αξία του δεν είναι μεγαλύτερη από άλλων συναδέλφων του (ένα θαυμάσιο παράδειγμα, είναι ο Ciulio Cesare Carcano της Moto Guzzi).
Γεγονός είναι ότι ο Taglioni, αντί να δουλεύει στο ήρεμο κλίμα μιας εταιρίας που στηρίζεται στις δικές της δυνάμει, με πλήρη βιομηχανική και οικονομική ωριμότητα, αναγκάστηκε συχνά να "τα φέρνει βόλτα" ανάλογα με τις επενδύσει που ήταν κάθε φορά δυνατές υπό καθεστώς "ελεγχόμενης διαχείρισης". Και ο Taglioni, όμως, ήταν τυχερός, πρώτα διότι έφθασε στη Ducati στις μέρες του θαρραλέου δρα Montano κι ύστερα, πολλά χρόνια αργότερα, διότι βρήκε στον Massimo Bordi τον καταλληλότερο, ευφυέστερο και πρακτικότερο αποδέκτη της "δεσμοδρομικής κληρονομιάς" την οποία, με τη σειρά του, εμπλούτισε όπως δείχνουν τα αποτελέσματα.
Ας επιστρέψουμε, όμως, στα αξέχαστα Marianna των 100 και 125 κ.εκ. με 1 ΕΕΚ, που με τη μαζική αγωνιστική τους επικράτηση, σε μια εποχή όπου αυτό μέτραγε πολύ στο κοινό, έφεραν αμέσως το όνομα Ducati στον Γαλαξία του σπορ. Κι άλλες φορές ένα μοντέλο κέρδισε τον αγώνα στην πρώτη του εμφάνιση, αλλά καμία εταιρία δεν κατάφερε να επιβληθεί τόσο συντριπτικά όπως έγινε με τα Ducati 100 και 125 Grand Sport στους αγώνες αντοχής σε δημόσιους δρόμους, που είχαν επιλεγεί για την πρώτη εμφάνιση με εντυπωσιακές ομάδες αναβατών, επιλεγμένοι από εδώ και από εκεί, έτσι ώστε να υπάρξει καλύτερη διαφημιστική απόδοση στις διάφορες περιοχές της χώρας. Αυτή η ευφυής κίνηση "διανομαρχιακής συμμετοχής", έφθασε και ως την επιστράτευση των καλύτερων τοπικών αντιπροσώπων της εταιρίας, για την επιτόπια τεχνική υποστήριξη των αναβατών που έτρεχαν στον αγώνα Μιλάνο-Τάραντο ή στο Γύρο της Ιταλίας
15.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

...
16.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Πρώτο κάνει την εμφάνιση του το 100 κι ύστερα το 125. Ο νέος άνθρωπος λέγεται Gianni Degli Antoni και είναι νεαρός, κατσαρομάλλης, ξανθός, στρουμπουλός, δική του είναι η πρώτη θέση το 1954, τόσο στο Μιλάνο-Τάραντο όσο και στο Γύρο της Ιταλίας με το 100. Αντίθετα, είναι ο βετεράνος Giuliani Maoggi που οδηγεί το 125 στο νικητήριο ντεμπούτο στο Μιλάνο-Τάραντο της επόμενης χρονιάς. Από τότε, τα Ducati 100 και τα 125 Grand Sport κάνουν πάντα διάνα στο Γύρο της Ιταλίας του '56, ο Degli Antoni κερδίζει την κατηγορία 100 κ.εκ. και ο Maoggi τα 125 κ.εκ., αλλά και την γενική κατάταξη, μπροστά από τα 175άρια. Στο Μιλάνο-Τάραντο, νίκη του Alberto Gantossi στα 100 και του Degli Antoni στα 125. Συντριπτική επικράτηση και ανοιχτή "εκδίκηση" για την άτυχη συμμετοχή του 1954, όταν ο Gandossi, με ένα 98άρι με ωστήρια, δεν μπόρεσε παρά να καταταγεί τρίτος πίσω από τα ακατανίκητα


Το 1957, την τελευταία φορά που διοργανώθηκε ο Γύρος της Ιταλίας, νίκη του Giuseppe Mandolini στα 100 και του Antoni Graziano στα 125 - και τους δυο ακολουθούσε, στην κατάταξη, μια ατέλειωτη σειρά από άλλα Ducati. Το Μιλάνο-Τάραντο δεν έγινε, λόγω της κατάργησης των αγώνων επί δημοσίας οδού ύστερα από το τρομακτικό δυστύχημα του Guidizzolo στο Μίλε Μίλια των αυτοκινήτων κι έτσι τέλειωσε η εποχή των μεγάλων αγώνων που συγκέντρωναν ακόμη και περισσότερες από 500 συμμετοχές (550 το 1954) και τη μέγιστη προσοχή του Τύπου και του κοινού. Αρκεί να αναφέρουμε ότι κατά μήκος της διαδρομής του Γύρου της Ιταλίας, ήταν θεσμοθετημένο ένα διάλειμμα στα σχολεία και τα εργοστάσια, ώστε μαθητές και εργάτες να απολαύσουν το θέαμα.
Είναι αδύνατο να αναφερθούν όλοι οι Ducatisti της εποχής εκείνης (οι "εργοστασιακοί" φορούσαν το χαρακτηριστικό κράνος με οριζόντιες ρίγες, άσπρες και κόκκινες). Στο νου έρχονται οι Artusi, Scamandri, Montanari, Mario Necchi, Rippa, Zucchi, Rosati, Sciaresa και... δεκάδες άλλοι.
17.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Αλλά πριν συνεχίσουμε να ακολουθούμε τα αγωνιστικά χνάρια της Ducati, που η πορεία της συνεχίστηκε και μετά το τέλος των μοτοσυκλετιστικών μαραθωνίων στους οποίους πρωτοδιακρίθηκε, ας δούμε από κοντά το ένδοξο 100 και 125 Grand Sport που απέκτησε το προσωνύμιο Marianna, επειδή η πρώτη του νίκη ήρθε την ημέρα της Αγίας Αννα-Μαρίας. Χωρίς αμφιβολία, είναι μια μοτοσυκλέτα ιστορική όπως η Norton Manx 500 με την οποία είχε αρκετά κοινά σημεία, για παράδειγμα, το κάθετο αξονάκι με ζεύγη κωνικών γραναζιών που μετέδιδε την κίνηση, στο μεν Manx σε δυο εκκεντροφόρους επί κεφαλή, στα δε Ducati σε έναν. Και στις δυο περιπτώσεις, πάντως, υπάρχουν ακάλυπτα ελατήρια-παραμάνα. Αυτή η λύση, μπορεί να μην εξασφαλίζει στεγανότητα για το λιπαντικό (οι κεφαλές με καπάκια βαλβίδων ήρθαν αργότερα, για την παραγωγή εν σειρά και για τους μικρότερους αγώνες), αλλά επιτρέπει ταχύτατη αλλαγή των ελατηρίων σε περίπτωση βλάβης. Πράγματι, στο βασικό εξοπλισμό των Ducati για αγώνες αντοχής, υπήρχαν εφεδρικά ελατήρια, βαλβίδες και το ειδικό εργαλείο για την τοποθέτηση τους.
Ο κινητήρας είναι πολύ "μαζεμένος", με κάθετο κύλινδρο με κλίση 10 μοιρών προς τα εμπρός, κιβώτιο τεσσάρων σχέσεων και εντυπωσιακό κάρτερ λαδιού. Το 100άρι έχει διάμετρο και διαδρομή 49,4 χ 52 mm (98 κ.εκ.), βαλβίδες με κλίση 40 μοιρών και αποδίδει 9 ίππους στις 9.000 σαλ. Το μεταγενέστερο 125άρι (55,3 χ 52 mm για χωρητικότητα 124,4 κ.εκ.) αποδίδει 15 ίππους στις 10.000 σαλ. Ίδιο είναι και στις δυο μοτοσυκλέτες το ανοικτό πλαίσιο (αργότερα, για τους αγώνες σε πίστα, θα εφαρμοσθεί ενισχυτικό μέλος χαμηλά). Οι τροχοί ξεκίνησαν από 2,50x17, για να γίνουν σύντομα 18άρηδες. Τα φρένα είναι ανθεκτικότατα ταμπουρά Amadori. Το 100άρι ζυγίζει 85 κιλά και το 125άρι 90. Η τελική τους ταχύτητα, σε έκδοση "δρόμου", είναι 135 και 150 χλμ/ώρα αντίστοιχα. Αυτά τα πανέμορφα και λιτά μονοκύλινδρα, ανθεκτικά και κατάλληλα για τις διαφορετικότερες χρήσεις, θεωρούνται γεννήτορες μιας "σχολής", κάτι που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι από τα 100, περίπου, που κατασκευάστηκαν, το μεγαλύτερο τους μέρος έχει βρεθεί σε ιδιωτικές συλλογές και είναι ουσιαστικά αδύνατες οι διαπραγματευθείς για αλλαγή ιδιοκτησίας, όποιος τα έχει, δεν τα αφήνει να του φύγουν.
Το 100 και το 125 Grand Sport είναι οι (καρπεροί) πρόγονοι όλων των μονοκύλινδρων Ducati που ακολούθησαν το 175, το 125 παραγωγής και αγώνων με καπάκια βαλβίδων, το 125 με 2 ΕΕΚ, το 125 desmo, το 200, η καλότυχη σειρά των 250, 350 και 450 σε έκδοση δρόμου. Από το Grand Sport κατάγονται επίσης τα Scrampler της δεκαετίας του '60 και των αρχών της δεκαετίας του 70 που, καθώς η ιστορία κάνει κύκλους, έχουν σήμερα μεγάλη ζήτηση επειδή αποτελούν μια άριστη βάση για την κατασκευή μοτοσυκλετών πίστας, που χρησιμοποιούνται σε αγώνες ιστορικών μοτοσυκλετών.
18.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

τα ρεκόρ
Αλλά ας μη παρασυρόμαστε. Μετά τα Grand Sport 100 και 125, γεννιέται ένα όμορφο 175άρι για τους αγώνες με μοτοσυκλέτες προερχόμενες από την παραγωγή. Η κεφαλή έχει καπάκια βαλβίδων, διάμετρος και διαδρομή είναι 62 χ 57,8 mm, η χωρητικότητα 174,5 κ.εκ. Η μέγιστη ιπποδύναμη είναι 16 ίπποι στις 9.000 σαλ και η τελική ταχύτητα κυμαίνει μεταξύ 155 και 158 χλμ/ώρα. Αλλά το πρώτο βήμα προς την πραγματική εξέλιξη της αρχικής διάταξης, είναι η εφαρμογή δυο εκκεντροφόρων επί κεφαλής. "το σύνολο του ο κινητήρας είναι εκπληκτικός, αλλά οι επιδόσεις του δεν είναι πολύ καλύτερες από μιας εξελιγμένης εργοστασιακής μηχανής με 1 ΕΕΚ και επί πλέον τα ελατήρια συχνά δεν μπορούν να ακολουθήσουν στις ψηλές στροφές, προκαλώντας ζημιές στις βαλβίδες.
Εμφανίζεται, λοιπόν, η δεσμοδρομική κεφαλή και μια ολόκληρη νέα φιλοσοφία για τους κινητήρες και τους αγώνες, που κάνει τη Ducati να ασχοληθεί σοβαρά με το Παγκόσμιο από το 1958, ύστερα από μερικές σποραδικές εμφανίσει τις προηγούμενες σεζόν. Σεζόν στις οποίες πάντως, οι κινητήρες με 1 ΕΕΚ σημειώνουν ουκ ολίγες επιτυχίες στα Ιταλικά πρωταθλήματα juniors, Αναβάσεων και Φόρμουλα 3.
Αξιομνημόνευτα είναι και τα παγκόσμια ρεκόρ των Mario Carini και Santro Ciceri το Νοέμβρη του 1956 στη Μόντζα, με ένα 100άρι με τελείως κλειστό φέρινγκ, που σημειώνει μέσες ταχύτητες πάνω από τα 160 χλμ/ώρα και πετυχαίνει 44 ρεκόρ, που ισχύουν και για τη μεγαλύτερη κατηγορία.
19.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Ποικιλία παραγωγής

Η περίοδος γύρω από το τέλος της δεκαετίας του '50 με τις αρχές της δεκαετίας του '60, είναι πολύ γόνιμη για τη Ducati Η παραγωγή της βασίζεται σε μια έντονα διαφοροποιημένη ποικιλία που πηγαίνει από τα μηχανάκια-εργαλεία των 48, 65 και 98 κ.εκ., μαζί με τΟ νεότερο Turismo Veloce 125 (με ωστήρια), ως το πανέμορφο 175 με 1 ΕΕΚ που, αξιοποιώντας τις νίκες στους αγώνες για μοτοσυκλέτες προερχόμενες από την παραγωγή, "γεννά" τΟ 1958 τΟ Elite 200 που σημειώνει επιτυχία και στο εξωτερικό.
Πρέπει να αναφερθεί σχετικά, ότι ένα από τα κίνητρα για αύξηση της παραγωγής και για επέκταση των αγωνιστικών δραστηριοτήτων, είναι η ευνοϊκή συγκυρία σε ορισμένες χώρες (κυρίως την Ισπανία και τις ΗΠΑ), όπου η Ducati έχει πολύ καλό όνομα και πωλήσεις. Στην Ισπανία, μάλιστα, η Mototrans έχει την άδεια να κατασκευάζει Ducati και αποδίδει μεγάλη σημασία στις αγωνιστικές επιτυχίες. το ίδιο συμβαίνει στις ΗΠΑ, όπου οι αδελφοί Berliner, εισαγωγείς της Ducati, φθάνουν να ζητήσουν από πιλότους όπως ο Franco Farne και ο Francesco Villa να τρέξουν ολόκληρη σεζόν αγώνων για διαφημιστικούς λόγους. Αλλά θα δούμε αργότερα τη Mototrans και τους Berliner να ζητούν από τη μητρική εταιρία την κατασκευή ιδιαίτερα προωθημένων οχημάτων, που όμως δεν είχαν ιδιαίτερη τύχη.
ΣΤΟ μεταξύ, η Ducati εμπλέκεται σοβαρά στους αγώνες και το 125 Desmo γίνεται γρήγορα κυρίαρχος των Γκραν Πρι. Η πανίσχυρη επίσημη ομάδα, περιλαμβάνει τους Ιταλούς Alberto Gandossi, Bruno Spaggiari, Romolo Ferri, τον Ελβετό Luigi Taveri, τον Βρετανό Dave Chadwick και, περιστασιακά, άλλα ταλέντα όπως ο Sammy Miller ή και, το 1959, ο Mike Hailwood. Με Ducati τρέχουν επίσης ο Αυστραλός Ken Kavanagh και, όταν χρειάζεται, ο Francesco Villa, ο Alberto Pagani και άλλοι "τοπικοί" πιλότοι, ανάλογα με τη χώρα όπου γίνεται ο αγώνας.
ΣΤΟ Γκραν Πρι των Εθνών του 1958, που έγινε στη Μόντζα, ο Villa αναλαμβάνει την πρώτη εμφάνιση του πανέμορφου δικύλινδρου 125 desmo, οδηγώντας το στην τρίτη θέση. Ομως οι επιδόσεις του δικύλινδρου δεν είναι πολύ καλύτερες του μονοκύλινδρου, κι έτσι αποσύρεται για "περαιτέρω επιμέλεια". Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι η Ducati είχε ήδη κατασκευάσει (το 1957) ένα δικύλινδρο 175 κ.εκ. για αγώνε5 αντοχής. Δυστυχώς, ούτε αυτή η μοτοσυκλέτα γνώρισε την εξέλιξη που της άξιζε.
Το 1958, τη χρονιά της μεγαλύτερης προσπάθειάς της, η Ducati φθάνει ένα βήμα πριν από το παγκόσμιο πρωτάθλημα 125 κ.εκ. Το νούμερο ένα καταλήγει στα χέρια του Carlo Ubbiali με την MV Agusta, χάρη και σε μια αδόκητη πτώση του Alberto Gandossi στην Ιρλανδία, ενώ ήταν επικεφαλής του αγώνα. Το 1959 ο Hailwood είναι τρίτος, πίσω από τους Ubbiali και Provini με MV.
20.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

125 Desmo του 1958 με διπλούς εκκεντροφόρους
Ακτινογραφία στο 125 του 1958
Το 125 Desmo σε έκδοση 1958, αποδίδει 19 ίππους στις 13.000 σαλ, έχει σχέση συμπίεσης 10:1 και τελική ταχύτητα γύρω στα 180 χλμ/ώρα με το "μικρό" φέρινγκ που επιβάλλεται από εκείνη τη χρονιά. Στον τελευταίο αγώνα, στη Μόντζα, στις πραώτες πέντε θέσεις των 125 κατατάσσονται ισάριθμα Ducati, με τους Spaggiari, Gandossi, Villa (δικύλινδρο), Chadwick και Taveri. Το "πειραματικό" δικύλινδρο αποδίδει 22,5 ίππους στις 14.000 σαλ και φθάνει τα 190 χλμ/ώρα. Κάποιοι, σήμερα, γοητευμένοι από αυτή την πανέμορφη "ανολοκλήρωτη" μοτοσυκλέτα, σκέφτονται να την αναπαράγουν σε μικρή σειρά.
Αν η Ducati χάνει πάλι "στο τσακ" την κατάκτηση του Παγκοσμίου, το όνομα της παραμένει ένδοξο σε πολλά άλλα "μέτωπα": ο Bruno Spaggiari είναι πρωταθλητής Ιταλίας Seniores το 1958, ενώ στη χρυσή βίβλο του πρωταθλήματος Juniores ο Farne είναι πρώτος στην κατηγορία 100 κ.εκ. το 1956 και 1957 και το 1958 κατακτά τον τίτλο στα 125. Το 1959 τον διαδέχεται ο Angelo Cozza, το 1960 ο Getulio Marcaccini, το 1961 και πάλι ο Cozza και στη συνέχεια (το 1962 οι τίτλοι δεν απονεμήθηκαν), το 1963 ο Sisto Accorsi και το 1964 ο Giovanardi. Στο ιταλικό πρωτάθλημα αναβάσεων, από το 1959 ω5 το 1964, στις κατηγορίες 100 και 125 βρίσκουμε νικητές τους Gino carena, Ciuseppe Mandolini, Elio Imola, Mauro Maffucci και Giovanni Burlando. Τα Ducati γεμίζουν δόξα στην Ιταλία και στο εξωτερικό, σε αμέτρητοι αγώνες. Ανάμεσα τους, δεν πρέπει να ξεχνάμε τους αγώνες αντοχής, αρχίζοντας με τις διάσημες 24 Ωρες της Βαρκελώνης, όπου τα ιταλό-ισπανικά ή καθαρά ισπανικά πληρώματα της Ducati ήταν ακατανίκητα.
Από το 1960, η Ducati σταματά την οικονομικά ασήκωτη άμεση εμπλοκή στους αγώνε5, αλλά δεν αρνείται να ικανοποιήσει αιτήματα ξένων αντιπροσώπων της ή κάποιων γνωστών πιλότων. Εδώ πρέπει να αναφερθεί η κατασκευή, για την Ισπανία και τις ΗΠΑ, μικρής σειράς μονοκύλινδρων 250 και 350 με χειροποίητα ενισχυμένα κάρτερ, όπως και ειδικών μοντέλων ύστερα από παραγγελία.
21.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Ο Απόλλων
Κινητήρας V4 1260cc, για τον "Απόλλωνα"
Ανάμεσα σ' αυτά - προοριζόμενο προφανώς για μια πελατεία με ελάχιστο ενδιαφέρον για τα σπορ - ήταν το Apollo που δημιουργείται το 1964 ύστερα από πρόταση των Berliner, εισαγωγέων των Ducati στις ΗΠΑ. Ήταν ένα τετρακύλινδρο V με 1260 κ.εκ., με πεντατάχυτο κιβώτιο και απόδοση γύρω στους ογδόντα ίππους (σε πρώτη φάση), για το οποίο θα γίνουν πολλές συζητήσει αλλά ουδέποτε θα μπει σε παραγωγή.
Αντίθετα, για Mike Hailwood (που ο πατέρας του αναλάμβανε όλες τις δαπάνες σχεδιασμού και κατασκευής) ετοιμάστηκε ένα δικύλινδρο Γκραν Πρι καταγόμενο από το 175 του 1957. Είναι μια επιβλητική μοτοσυκλέτα που αξιοποιεί τον ένα πλάι στον άλλο δυο κυλίνδρους των παλαιότερων 125 desmo, αποδίδονται 43 ίππους στο στροφαλοφόρο (37 στον τροχό) στις 11.600 σαλ. Ζυγίζει 130 κιλά και έχει τελική ταχύτητα γύρω στα 215 χλμ/ώρα.
Ο Hailwood κάνει μερικούς καλούς αγώνες (405 στο Βέλγιο, 4ος στη Β. Ιρλανδία) και η ιστορία 9α προχωρούσε το 1961 αν... η Honda δεν του έδινε τη δυνατότητα να κατακτήσει το πρώτο του Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με ένα από τα δικά της τετρακύλινδρα 250.
Το δικύλινδρο, σε έκδοση 250 και 350, χρησιμοποιήθηκε επίσης από τον Ken Kavanagh
Ενα άλλο πανέμορφο σχέδιο της Ducati, ύστερα από παραγγελία της Mototrans, είναι το τετρακύλινδρο 125 που ετοιμάζει ο Taglioni το 1965. Είναι μια εκπληκτική μοτοσυκλέτα με τετραβάλβιδες κεφαλές (χωρίς desmo). Διάμετρος και διαδρομή είναι 34 χ 34 mm, για συνολική χωρητικότητα 123,48 κ.εκ. και η μέγιστη ισχύς 23 ίπποι στις 14.000 σαλ. Χαρακτηριστικό είναι, αριστερά των κυλίνδρων, το καπάκι σχήματος Υ που καλύπτει τη σειρά γραναζιών οδήγησης των δυο εκκεντροφόρων επί κεφαλής. Το project δεν συνεχίζεται, καθώς η Honda στο μεταξύ έχει παρουσιάσει το δικό της τετρακύλινδρο και σύντομα το πεντακύλινδρο 125. Αξιοποιώντας τις γνώσεις του Renato Armaroli, που είχε
μαθητεύσει στη Ducati και εργαζόταν πλέον στη Mototrans, η ισπανική εταιρία δοκιμάζει να κατασκευάσει μια έκδοση 250 του τετρακύλινδρου, που ο Spaggiari οδηγεί μερικές φορές, αλλά κι αυτό μπαίνει τελικά
στο ράφι. Η συνεργασία Ducati και Mototrans διάρκεσε πολλά χρόνια, αν και είχε ξεκινήσει από μοντέλα προερχόμενα από την παραγωγή. Τελείωσε το 1982, όταν η μαχητικότατη Ισπανική εταιρία αναγκάστηκε
να κλείσει.
Τετρακύλινδρο 125 του 1965
22.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

1960
Όλη τη δεκαετία του '60, η Ducati είναι αξιοπρεπέστατα παρούσα στην παραγωγή και στο εμπόριο. Π.χ. γύρω στο 1965, ο κατάλογος της Ducati περιλαμβάνει μια ντουζίνα βασικά μοντέλα, δίχρονα και τετράχρονα, από 50 έως 350 κ.εκ. Ανάμεσα τους αξίζει να αναφερθούν τα σκουτεράκια Brio (50 και 100), το δίχρονο Cabet 100, το τετράχρονο Sport 125, το Monza Junior 160, το Elite 200, το Mach 1 250, το Sebring 350. Η σειρά Mark 3 (250, 350, 450) εμφανίζεται αργότερα. Μικρή ή ανύπαρκτη επιτυχία έχουν το δίχρονο χωματερό 125 και το τετράχρονο με δυο κάθετους κυλίνδρους που, αφού παρουσιάστηκε στη Daytona το 1965, ετοιμάστηκε πολύ αργότερα στις εκδόσεις 350 και 500, χωρίς να συγκινήσει το αγοραστικό κοινό.
Σειρά Mark 3 του 1968
Το σπορ έχει πια περάσει σε δεύτερη μοίρα και μόνο μερικοί πιλότοι γίνονται ακόμη αποδέκτες κάποιας βοήθειας καθώς τρέχουν ιδιωτικά με τα μονοκύλινδρα desmo 250, 350 και 500. Μια πολιτική τελείως διαφορετική από εκείνη που ακολουθούσε την ίδια εποχή η Aermacchi, η οποία αντιπροσώπευε τη μονή πηγή μοτοσικλετών για τους ιδιώτες αγωνιζόμενους στα Γκραν Πρι 250 και 350. Πάντως, ο Spaggiari έκανε καλούς αγώνες με τα μονοκύλινδρα στις κατηγορίες 250 και 350 του ιταλικού πρωταθλήματος seniores 1969 και με το 450 στο πρωτάθλημα 1970. Ο Roberto Callina πάει επίσης καλά με το 450, μια γρήγορη μοτοσυκλέτα που όμως αντιμετώπιζε προβλήματα αντοχής. Αυτό το μοντέλο υπάρχει σήμερα στο εμπόριο (με εκσυγχρονισμένο και ανθεκτικότερο κινητήρα) για αγώνες ιστορικών μοτοσυκλετών.
23.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Στο μεταξύ φθάσαμε στις αρχές της δεκαετίας του 70, μια εποχή στην οποία αναπτύσσεται ταχύτατα η αγορά των μοτοσυκλετών με πολλά κυβικά MV Agusta, Moto Guzzi και Laverda είναι παρούσες στον τομέα αυτό. Η Ducati αποφασίζει ότι δεν πρέπει να λείψει και το 1971 είναι έτοιμο το δικύλινδρο 750 σε V 90 μοιρών, με βαλβίδες οδηγούμενες από τα παραδοσιακά αξονάκια με κωνικά ζεύγη (τα ίδια με της... Marriana) και επαναφορά μέσω ελατηρίων. Η επιτυχία είναι αμέσως γεγονός, χάρη στην ευελιξία και στην υψηλή τελική ταχύτητα, που ξεπερνά λίγο τα 190 χλμ/ώρα.
Όπως είχε γίνει πολλά χρόνια νωρίτερα, η εταιρία σκέπτεται ότι δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από τους αγώνες για να διαφημίσει τα προϊόντα της. Έτσι, πριν ακόμη αρχίσουν οι μαζικές παραδόσεις των 750, από το καπέλο του ταχυδακτυλουργού Taglioni εμφανίζεται ένα αγωνιστικό 500 με την ίδια μηχανική διάταξη, διβάλβιδες και τετραβάλβιδες κεφαλές και ισχύ 65 ίππων στις 12.000 σαλ (αργότερα θα ακολουθήσει κι ένα 750 "formula Daytona" με 84 ίππους στις 9.000 σαλ). Στους πρώτους ιταλικούς αγώνες της σεζόν 1971, το 500 πάει καλά, με πιλότους τον "αγέραστο" Bruno Spaggiari, τον δοκιμαστή του εργοστασίου Ernmanno Giuliano και κανέναν άλλο παρά τον Phil Read. Ο Giuliano τερματίζει δεύτερος στην Ιμολα και στο Τσεζενάτικο, ενώ ο Read είναι τέταρτος στη Μόντζα, στον αγώνα του Παγκοσμίου, κάνει τα πρώτα του βήματα το 750 που οδηγεί μεταξύ άλλων ο Hailwood, ο οποίος δίνει μερικές συμβουλές για τη βελτίωση του πλαισίου.
Αλλά η μεγάλη ευκαιρία για την οριστική καθιέρωση του 750 έρχεται τον επόμενο χρόνο, στον πρώτο αγώνα 200 Μιλίων της Ιμολα, όταν ο Paul Smart και ο Bruno Spaggiari κατακτούν τις πρώτες δυο θέσεις. Ο Spaggiari χάνει τη νίκη από τον Αγγλο όταν μένει από βενζίνη καθώς ήδη έβλεπε τον τερματισμό.

Απο αριστερό προς τα δεξιά Spaggiari, Smart, Dunscombe και Giuliano.
24.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Δυστυχώς, η κατάσταση στη Ducati έχει επιδεινωθεί και περιορίζονται δραστικά οι δυνατότητες αγωνιστικής εμπλοκής. Όπως είπαμε νωρίτερα, η Ducati έχει ενσωματωθεί στην EFIM του Ταμείου Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων που προκρίνει την κατασκευή ντηζελοκινητήρων, διατηρώντας το τμήμα εμπορίας μοτοσυκλετών αλλά χωρίς πολλά περιθώρια κινήσεων.
Επί μεγάλο μέρος της δεκαετίας του 70, η παραγωγή μοτοσυκλετών Ducati βασίζεται στα αποτυχημένα παράλληλα δικύλινδρα 350 και 500, καθώς και στο δίχρονο 125 enduro που κατασκευάζεται και σε έκδοση Six Days, ενώ τα δικύλινδρα V αποκτούν περισσότερα κυβικά, με τα 900 GTS, Darmah και Supersport
900ss του 1975
NCR και λοιποί συγγενείς
Ευτυχώς το όνομα της Ducati, όπως είχε γίνει και παλαιότερα, σε ανάλογα δύσκολες περιστάσεις, διατηρείται "ζωντανό" από έναν πυρήνα (μερικές φορές εσωτερικό, συχνότερα εξωτερικό) που, χρησιμοποιώντας υλικά τα οποία παραλαμβάνει επίσημα από τη Ducati ή ανεπίσημα από τον Taglioni, ασχολείται με τους αγώνες, υποτίθεται αυτόνομα.
Το μεγαλύτερο βάρος σηκώνει η NCR (Nepoti Caracchi Racing) στην οποία, εκτός των ιδιοκτητών της Giorgio Nepoti και Rino Caracchi (πατέρα του πιλότου Stefano), είναι έντονη η παρουσία του Franco Farne (εργαζόμενου πλέον στο Reparto Corse της Ducati), καθώς και "ιστορικών μορφών", όπως ο ικανότατος μηχανικός Mario Recchia. Έτσι, μέσω της NCR έρχεται το 1975 η νίκη των Grau - Canellas στις 24 Ώρες της Βαρκελώνης, αλλά και η νίκη των Virginio Ferrari - Grau στα 1000 χλμ του Μουτζέλο, ενώ η συμμετοχή στο Bol d’ Or πάει πολύ καλά πριν εγκαταλείψει.

1975, 24 ώρες της Βαρκελώνης, νίκη με τους Grau - Canellas
25.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Αλλά η επιτυχία με τη μεγαλύτερη διεθνή απήχηση, είναι η νίκη του "ανακάμψαντος" Mike Hailwood στο Tourist Trophy του 1978 μ' ένα 900 (η ακριβής χωρητικότητα ήταν 864,33 κ.εκ.) 105 ίππων στΐ5 8.800 σαλ. Γίνεται άλλη μια απόπειρα το 1979, αλλά η μοτοσυκλέτα ακινητοποιείται από μια πανηλίθια βλάβη, η μπαταρία έφυγε από τη θέση της.
Η νίκη και η μοτοσυκλέτα τιμώνται με την ορεκτικότατη Mike Hailwood Replica, ένα μοντέλο που σήμερα έχει μεγάλη ζήτηση από του$ συλλέκτες.
Το 1980, η Ducati παρουσιάζει ένα καινούργιο πολύ καλό προϊόν, τη δικύλινδρη Pantah 500 (αργότερα θα βγει και έκδοση 600) που, διατηρώντας την παραδοσιακή διάταξη V της Ducati, χρησιμοποιεί ιμάντες για την οδήγηση των εκκεντροφόρων, αντί των χαρακτηριστικών αξόνων με κωνικά γρανάζια. Η εμπορική επιτυχία αυτής της μοτοσικλέτας συνδυάζεται, για μια ακόμη φορά, με την αγωνιστική. Σε αγωνιστική έκδοση προερχόμενη από την κανονική παραγωγή, η Pantah νικά τέσσερα φορές τον αγώνα της κατηγορίας 600 F2 στο Tourist Trophy, από το 1981 ως το 1985, με τον Tony Rutter που ανακηρύσσεται παγκόσμιος πρωταθλητής της κατηγορίας το 1982, '83 και '84.

600 του 1982
Tony Rutter το 1981

Στο μεταξύ, όμως, νέα απειλητικά σύννεφα σωρεύονται στον ουρανό της Ducati, καθώς η EFIM προσπαθεί να την ξεφορτωθεί. Η Cagiva, που ήδη χρησιμοποιεί κινητήρες Ducati σε μοντέλα που πουλάει με τη μάρκα της, προσπαθεί να αναβάλλει μια απόφαση αλλά τελικά - για την ακρίβεια, την 1η Ιουνίου 1983 - οι αδελφοί Castiglioni γίνονται κύριοι κάτοχοι της εταιρίας της Μπολόνια, είναι μια ημερομηνία που όλοι οι μοτοσυκλετιστές θα έπρεπε να σημειώσουν στο ημερολόγιο τους, καθώς η ένδοξη μάρκα δεν μπορούσε να καταλήξει σε πιο άξια χέρια
26.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Η αναγέννηση είναι γρήγορη, αρχίζοντας με την πρωτότυπη Paso που παρουσιάστηκε στο Σαλόνι του Μιλάνου του 1985. Ακολούθησε μια σειρά μοντέλων σπορ και ρέπλικες αγωνιστικών μοτοσυκλετών. Από τις αναρίθμητες νίκες στις πίστες όλου του κόσμου, αξίζει να αναφέρουμε την "έκπληξη" του Marco Lucchinelli στο Παγκόσμιο F1 στο Μιζάνο το 1986, το θρίαμβο του στο Battle Of The Twins της Ντεϊτόνα 1987 (με τον Caracchi στη δεύτερη θέση) κι ύστερα τη νίκη στον πρώτο αγώνα του Παγκοσμίου Superbikes το 1988, με τη Ducati 851.


Ducati Santamonica 1988. Η τελευταία της παλιάς σχολής, ακολούθησε η 851.


Από τότε, η Ducati έχει γίνει το φόβητρο των Ιαπώνων στα Superbikes η εταιρία της Μπολόνια κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα τΟ 1990 με τον Raymond Roche, το 1991 και '92 με τον Doug Polen, τΟ 1994 και το 1995 με ων Carl Fogarty.
Μεγάλη Ducati.
Μια εταιρία δοξασμένη και τιμημένη σε όλο τον κόσμο, από την Ιαπωνία ως τις ΗΠΑ. Έδωσε πολλά, ακόμη και όταν η προσπάθεια έμοιαζε να υπερβαίνει τις δυνάμεις της. Ας έχει μακριά ζωή και πολλές - πολλές επιτυχίες ακόμη.
27.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Δεσμοδρομικές ιστορίες του Fabio Taglioni

Σε όλους τους τετράχρονους κινητήρες, η επαναφορά των βαλβίδων γίνεται με ελατήρια (συνήθως ελικοειδή, αν και παλαιότερα υπήρξαν άριστα παραδείγματα ελατηρίων (παραμάνας) και ράβδων στρέψης, ενώ έχουν εμφανιστεί επίσης υδραυλικά και πνευματικά συστήματα). Στο παρελθόν, πάντως, συχνά προτάθηκαν συστήματα "θετικού" κλεισίματος των βαλβίδων, χωρίς ελαστικά στοιχεία επαναφοράς, με άλλα λόγια δεσμοδρομικά συστήματα. Η μόνη από τις λύσεις αυτές που πραγματικά εφαρμόστηκε με επιτυχία (οι άλλες ουσιαστικά παρέμειναν στο πειραματικό στάδιο ή βρήκαν μόνο περιστασιακή εφαρμογή) στον χώρο του αυτοκινήτου, ήταν αυτή που επινοήθηκε στη Mercedes Benz και εφαρμόστηκε στους οκτακύλινδρους εν σειρά κινητήρες Φόρμουλα 1 (2500 κ.εκ.) και (3000 κ.εκ.) της διετίας 1954-55.
Για κάθε βαλβίδα, υπήρχαν δυο έκκεντρα, με παραπληρωματική διατομή το έκκεντρο ανοίγματος επενεργούσε σ’ έναν ακόλουθο με πέδιλο, ενώ το έκκεντρο επαναφοράς κινούσε ένα διχαλωτό κοκοράκι (διατεταγμένο ανάποδα από το συνηθισμένο) που έπιανε στον κορμό της βαλβίδας μέσω ενός ειδικού δακτυλίου.
Εδώ και πολλά χρόνια, ο μόνος κατασκευαστής στον κόσμο που χρησιμοποιεί δεσμοδρομικό σύστημα για την επαναφορά των βαλβίδων, είναι η Ducati που το χρησιμοποιεί σε όλες τις μοτοσυκλέτες της, τόσο δρόμου όσο και αγωνιστικές, με απόλυτη επιτυχία.


Ακτινογραφία του Δεσμοδρομικού

Η χρήση δεσμοδρομικής διάταξης (που ήταν πάντα βασικό χαρακτηριστικό των Ducati που σχεδίαζε ο ingegnere Fadio Taglioni), από τη μια επιτρέπει να ανοιγοκλείνουν οι βαλβίδες με πολύ μεγάλη ταχύτητα και με κάθε ασφάλεια, ακόμη και σε υψηλούς ρυθμούς περιστροφής, αλλά από την άλλη αυξάνει ιδιαίτερα την κατασκευαστική πολυπλοκότητα και συνεπάγεται σημαντική αύξηση του κόστους παραγωγής.
28.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Από το 1986 στο 2000

Ο “πρόγονος” των σημερινών Superbikes της Ducati είναι η 748 με ψεκασμό, που πρωτοεμφανίστηκε στο 24ωρο Bol d’ Or το Σεπτέμβρη του 1986, αποδίδοντας 120 ίππους στις 10.000 σαλ. Την οδηγούν οι Lucchinelli, Ferrari και Garriga, αλλά η συμμετοχή είναι άτυχη και αποσύρεται ύστερα από 15 ώρες αγώνα.
Το 1987, γεννιέται η 851. Μ’ αυτή ο Lucchinelli νικάει στο Battle of the Twins της Ντεϊτόνα και έναν αγώνα (στη Μοντζα) του Επάθλου Superbikes. Το πλαίσιο έχει πολλές αλλαγές, η ισχύς έχει φτάσει στους 128 ίππους στις 10.800 σαλ, αλλά η 851 αντιμετωπίζει στους αγώνες πολλά ηλεκτρικά προβλήματα. Τη σεζόν 1988 η 851 εμφανίζεται στην εκκίνηση με αλλαγές στο ηλεκτρονικό “μαύρο κουτί” και στο πλαίσιο, που όμως ακόμα χρειάζεται βελτίωση στις γρήγορες καμπές. Η ισχύς δεν έχει αλλάξει. Στο Παγκόσμιο Superbikes ο Lucchinelli παίρνει την Πέμπτη θέση, κατακτώντας δυο νίκες και σημειώνοντας δυο φορές τον ταχύτερο γύρο δοκιμών.
Την επόμενη χρονιά, ο Raymond Roch χάνει τον τίτλο λόγω ενοχλητικών προβλημάτων ηλεκτρονικής φύσης που κατατρέχουν την 851 του. Πάντως ο Γάλλος, που έχει “ομόσταυλο” τον Baldassare Monti, κατατάσσεται τρίτος, νικώντας σε 5 σκέλη. Το 1990 ο Roche κατακτά το Παγκόσμιο. Η μοτοσυκλέτα που αποδίδει 130 ίππους στις 11.300 σαλ, έχει λιγότερα ηλεκτρικά προβλήματα και ο Γάλλος νικά σε 8 σκέλη, ενώ ένα ακόμη νικά ο επίσης ducatisti Giancarlo Falappa.
Το 1991 γεννιέται η 888 που αποδίδει την ίδια ιπποδύναμη με το μοντέλο της προηγούμενης χρονιάς αλλά σε χαμηλότερες σαλ, έχει αλλαγές στις αναρτήσεις αλλά, το κυριότερο, έχει στη σέλα τον εντυπωσιακό Doug Polen που κατακτά τον τίτλο νικώντας σε 17 σκέλη. Ο θρίαμβος συμπληρώνεται με τη δεύτερη θέση του Roche στη γενική κατάταξη, με 4 νίκες σε σκέλη, ενώ δύο ακόμα νίκες σημειώνει ο Βέλγος Stephane Mertens. Η Ducati κατακτά και τον τίτλο κατασκευαστών.
Το ίδιο συμβαίνει και το ’92 με τον Polen αδιαμφισβήτητο πρωταθλητή με 9 νίκες, και δεύτερο πάλι τον Roche (6 νίκες). Ο Falappa νικά σε 4 σκέλη και ο Carl Fogarty σε ένα. Η 888 είναι πολύ κοντά στη μοτοσυκλέτα της προηγούμενης σεζόν, απλώς έγινε περισσότερο αξιόπιστη. Καλά αποτελέσματα σημειώνουν οι ιδιώτες που οδηγούν ρέπλικες.
Το 1993 τα κυβικά ανεβαίνουν στα 926, η ισχύς είναι 145 ίπποι στις 11.500 σαλ και μ’ αυτή τη μοτοσυκλέτα ο Polen κατακτά το αμερικάνικο πρωτάθλημα AMA ενώ στο Παγκόσμιο οι αρκετές πτώσεις του Fogarty τον αφήνουν στη δεύτερη θέση.
Το 1994 με τη νέα 916, τα πράγματα ξαναπαίρνουν τη φυσιολογική τους πορεία και ο Fogarty φέρνει έναν ακόμα τίτλο στη Μπολόνια, κάτι που επαναλαμβάνεται βέβαια και το 1995, παρόλο ό, τι χρειάστηκε να αλλάξουν σε βάρος της Ducati οι κανονισμοί του πρωταθλήματος στη διάρκεια της σεζόν, κάτι βέβαια που ποτέ δεν έχει ξαναγίνει.

Αυτά και έπεται συνέχεια.......
29.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Say Thank You To ....

Το κείμενο αυτό, που μόλις διαβάσατε, δημιουργήθηκα απο το Ducati Club Helllas.
Ξεκίνησε απο μια ιδέα της Μαρίας Ρήγου και την επιμέλεια του κειμένου είχε ο Γκουιντο Τζιοφφι.

Σαν βάση χρησιμοποιήθηκε το κείμενο του Roberto Patrignani που δημοσιεύτηκε το 1994 στο περιοδικό IN MOTO ενώ χρησιμοποιήθηκαν τα βιβλία του Alan Cathcast and Mick Walker.

Την διαδικασία της μεταφοράς των φωτογραφιών που διαλέχτηκαν απο το αρχείο του Γιάννη Εφραιμίδη, ανέλαβε ο Μάνος Αρβανίτης, χρησιμοποιώντας τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό του Νίκου Ιωάννου.
Το λογότυπο του Club που κοσμεί το Εξώφυλλο, είναι δουλειά του Βασίλη Γιάννου

Ευχαριστούμε τους παρακάτω που στήριξαν οικονομικά την έκδοση αυτή.

HELLINMOTO ΕΠΕ : Αντ/πεια Ducati Ελλάδος
ΔΕΛΤΑ : Κηφισσιας 209, Μαρούσι
MOTO DI KAPA : Μιχαλακοπούλου 156, Αμπελόκηποι
MOTO FUN : Βρηλίσσου 74, Πολύγωνο
ΜΠΕΤΙΝΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ : Καλο Χωριό, Αγ. Νικόλαος-Κρήτης
ΠΙΚΟΥΛΑΣ ΣΠΥΡΟΣ : Δον Δημουλιτσα 92, Κέρκυρα
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ :Αν. Γογονη 117, Χανιά
ΤΡΟΧΟΣ ΕΠΕ : Δημοκριτου 31, Ξάνθη
ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΙΔΗΣ : Πλ. Φωκιαλη, Ροδος

Με τη σειρά μας να ευχαριστήσουμε και εμείς τον Γιάννη που μας έδωσε αυτό το τόσο υπέροχο βιβλιαράκι και έτσι να γνωρίσουμε και εμείς την ιστορία της μαμάς Ducati.
31.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Άβαταρ μέλους
Duced
Born Ducatista
Born Ducatista
Δημοσιεύσεις: 2532
Εγγραφή: Σάβ 22 Μαρ 2008, 02:46
Gender: Male
Bike: 999R
Other: Adv 950

Re: H Ducati (κειμενο Consiglière - δημοσιευση Stelth-jks)

Δημοσίευση από Duced »

Απο εδώ ξεκίνησαν όλα.
Ο Fabio Taglioni (δεξιά) καθοδηγεί τους βοηθούς του
στην προετοιμασία των αγωνιστικών κεφαλών για τα Grand Prix του 1958
32.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Μ9Ν9Λ9Σ

Objects in mirrors are Jap bikes
Απάντηση