Μέχρι να ετοιμαστώ ο ήλιος έχει εξαφανιστεί κι έχουν μαζευτεί μαύρα σύννεφα. Κοιτάζω προς το βουνό και δεν πτοούμαι. Ζεσταίνω, κοιτόντας πίσω από τον Χορτιάτη λες κι έκανα βουντού να μην βρέξει, καβαλάω και φεύγω. Σταματάω στην Θέρμη για να φουλάρω. Κοιτάζω προς το βουνό και βλέπω μαύρα σύννεφα. Άρχισα τους δισταγμούς, αλλά μια παλιά κινέζικη παροιμία λέει:
είναι μεγάλη κακοτυχία και κακό κάρμα να γυρίσεις πίσω και να αναβάλεις την εκδρομή σου.
Πριν τα Βασιλικά στρίβω αριστερά προς Λιβάδι και είχα δύο επιλογές: Η πρώτη ήταν να πάω από Περιστερά και η δεύτερη να την παρακάμψω. Τελικά αποφάσισα να την παρακάμψω. Το απρόοπτο ήταν πως μου επιτέθηκε μια αγέλη σκύλων από ένα κοπάδι, καμιά 10αριά, ίσως και παραπάνω. Ευτυχώς δεν έχασα την ψυχραιμία μου και παρόλο που ήταν σε μια φουρκέτα δεν έκοψα πάρα πολύ και τα προσπέρασα κάπως εύκολα. Η μ@λ$κι@ ήταν πως ήμουν μόνος. Αυτό με τρόμαξε περισσότερο. Είχα μουδιάσει και σταμάτησα λίγο παραπάνω να κάνω ένα τσιγάρο.
Πριν το Λιβάδι πέσανε οι πρώτες ψιχάλες κι ο δρόμος ήταν ψιλό νωπός. Ελάττωσα λίγο ρυθμό, όχι πως πάω και τάπα, κουλάδι είμαι :Ρ Μετά όμως το Λιβάδι είχε βρέξει και γλιστρούσε αρκετά. Η διαδρομή καθώς ανηφορίζεις για Πετροκέρασα είναι μοναδική. Σφιχτή διαδρομή, στροφιλίκι κι άγιος ο Θέος. Τα πορτοκαλο-κόκκινα χρώματα του δάσους πάντα με μάγευαν κι εξακολουθούν να το κάνουν.
Τα βρεγμένα φύλλα όμως μέσα σε στροφές δεν είναι κι ο,τι πιο ευχάριστη έκπληξη θες συναντήσεις σε μια κλειστή στροφή.
Φτάνω Πετροκέρασσα και πίνω δεύτερο καφεδάκι και μετά κατηφορίζω, γρήγορα προς Ζαγκλιβέρι, Αγ. Βασίλειο κι ανεβαίνω προς Χορτιάτη.
Όλη διαδρομή είναι απίθανη, αλλά λόγω καιρικών συνθηκών δεν έπαιξαν πολλές φώτο.
Η διαδρομή:
Petrokerasa Pass
https://mts1.google.com/vt/lyrs=m@20300 ... z=11&s=Gal[/googlemap]
Επόμενο Σάββατο (ή Κυριακή) με ήλιο θα έχει όρος Πάικο και Σκρα
