Πελοπόννησος alla Ducatista 2017
Δημοσιεύτηκε: Τετ 03 Οκτ 2018, 23:08
Μάιος 2013 και η ώρα του αποχωρισμού είχε έρθει . Η “τεχνητή” κρίση που είχε απλώσει τα δίχτυα της και στη χώρα μου από το 2009, με είχε αναγκάσει να αποχωριστώ το άλλο μου μισό στις μετακινήσεις μου αλλά και στις ταξιδιωτικές μου εξορμήσεις. Βέβαια είχα προσπαθήσει με νύχια και με δόντια να μην συμβεί αυτό, αλλά το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο . Ήταν σαν να ξεκίναγα αποτοξίνωση από το ναρκωτικό που με “έφτιαχνε”, χωρίς να το θέλω.
Τέσσερα χρόνια είχα πέσει σε μοτοσυκλετιστική “κατάθλιψη” μιας και η αγάπη που είχα στη μοτοσυκλέτα μου δεν... Το έχω ξαναγράψει σε άλλο μου ταξιδιωτικό, ότι πιστεύω πολύ στο απόφθεγμα του Paulo Coelho “Αν θέλεις κάτι πάρα πολύ, όλο το Σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις”.
Το 2017 οι δουλειές μου και τα οικονομικά μου πήγαν ανέλπιστα καλά για τα δικά μου δεδομένα(δεν έγινα εκατομμυριούχος), κατάφερα να μαζέψω κάποια καλά χρήματα ώστε να καταφέρω το ποθούμενο, όχι να πάρω τη Πόλη αλλά να πάρω τη Ducati . Και εκεί που έψαχνα στο γνωστό site αγγελιών για μοτοσυκλέτα, βρίσκω μια ευκαιρία που δεν έχει προηγούμενο. Βρίσκω το μοντέλο της μοτοσυκλέτας που πούλησα(Ducati Multistrada 620)με τα μισά χιλιόμετρα απ’ ότι είχα κάνει εγώ (49.000 εγώ με 24.000 η άλλη)και σε τιμή φθηνότερη απ’ ότι την πούλησα + μπαγκαζιέρα Ducati Performance + συναγερμό Kendall με τηλεειδοποίηση. Την πούλαγε ένα παλληκάρι από την Ελευσίνα (ξηγημένος τύπος, να ναι καλά όπου και να ναι), για το λόγο ότι δεν τη χρησιμοποιούσε καθόλου και επίσης δεν άρεσε στην γυναίκα του η ιδέα της μηχανής (να ναι καλά και αυτή!!!). Αφού τον ρώτησα βασικά πράγματα(τράκους - προβλήματα) και αφού πήρα τις κατάλληλες απαντήσεις, έκανα το deal. Ένα πρόβλημα μου έβγαλε αργότερα και αυτό ήταν με το λαμπάκι της ρεζέρβας, αλλά αυτό φτιάχτηκε ως δια “μαγείας”(χαχαχα) στο φετινό μου ταξίδι. Η χαρά μου εκείνες τις μέρες δεν περιγραφόταν . Λες και είχα αγοράσει Panigale. Και αγόρασα το ίδιο μοντέλο για τρείς βασικούς λόγους: ομορφιά, οικονομική σε όλα, αξιόπιστη. Τι άλλο να θελήσω;;;
Δουλεύοντας όλο το καλοκαίρι σερί σε ένα θεματικό πάρκο στην περιοχή της Κορινθίας και έχοντας κάνει αρκετές φορές το “λούνα-πάρκ του τρόμου”, όπως τις λέω εγώ, τις στροφές του Σοφικού Κορινθίας, αποφάσισα το Σεπτέμβρη μόλις ηρεμήσω λίγο από τη δουλειά να ξαναρχίσω όπως παλιά τις ταξιδιωτικές μου εξορμήσεις. Και τι πιο ιδανικό μέρος από την Πελοπόννησο και μερικά κομμάτια της που δεν είχα πάει ποτέ και δεν ήταν και μακριά, π.χ. η Μονεμβασιά.
Σε πέντε μέρες είχε βγει η διαδρομή που θα ακολουθούσα αλλά συνεχώς έβαζα “πινελιές” για να την κάνω πιο όμορφη και πιο ειδυλλιακή, μιας και είχα να ταξιδέψω από το 2012. Είχα στο νου μου και ένα κολλητό μου φίλο για παρέα, μιας και δεν είχε πάει διακοπές αφού είχε περάσει ένα δύσκολο καλοκαίρι με ένα ευτυχώς μικρό τροχαίο. Βέβαια του εξήγησα ότι η διαδρομή θα ήταν “εναλλασσόμενη”, μια βουνό, μια θάλασσα και τούμπαλιν και καθαρά τουριστική σε χαλαρούς ρυθμούς. Του εξήγησα αυτό που θα κάνουμε δεν το ‘χει ξανακάνει και ούτε πρόκειται να το έκανε ποτέ. Αφού το εμπέδωσε και συμφώνησε ήμασταν ΟΚ.
Και ξεκινάμε με τη διαδρομή…
1η ημέρα Κυριακή 17/09/2017 170 χλμ.
Ουσιαστικά μισή μέρα γιατί φύγαμε χαλαρά λίγο μετά το μεσημέρι για τον πρώτο μας προορισμό το θεματικό πάρκο που δούλευα όλο το καλοκαίρι. Η διαδρομή όμως δεν θα ήταν η γνώριμη, δηλαδή ο αυτοκινητόδρομος Πατρών-Αθηνών, αλλά η παλιά εθνική που ποτέ ως τώρα δεν την είχαμε “εξερευνήσει” όλη. Φοβερά παραλιακά χωριουδάκια, που τα σπίτια των κατοίκων από τη θάλασσα τα χωρίζει μια μικρή “κλωστή”, η παλιά εθνική οδός. Όμορφα μέρη που πολλοί από εμάς, σαν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου, θα θέλαμε να περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας εκεί, μακριά από άγχη, σκοτούρες, και τις πολύβουες μεγαλουπόλεις που ζούμε τώρα.
Σταματήσαμε για ένα καφέ στη παραλία του Κιάτου και ατενίζαμε απέναντι τις περιοχές που βρέχει ο Κορινθιακός. Μετά από σχεδόν 45 λεπτά ανεβήκαμε στη μηχανή και τραβήξαμε προς τον ισθμό της Κορίνθου. Εκεί πήραμε την επαρχιακή οδό Κορίνθου-Επιδαύρου με τελικό προορισμό τη κοιλάδα του Σοφικού. Φορτωμένη φουλ η μοτοσυκλέτα δεν ήταν και το καλύτερο για κάποιον που θα ήθελε να ανοίξει το γκάζι λίγο παραπάνω σε αυτή την ωραία διαδρομή. Γύρω στις 7:00 το απόγευμα φτάσαμε στον προορισμό μας, στο σχεδόν άδειο από κόσμο πάρκο μιας και από στιγμή σε στιγμή θα έκλεινε. Είχα μιλήσει τηλεφωνικά με τον ιδιοκτήτη και εργοδότη μου να μας αφήσει να διανυκτερεύσουμε το βράδυ σε κάποιο δωμάτιο. Πήρα εύκολα το ΟΚ, μόνο που δεν θα είχαμε τις ανέσεις που έχουν οι πελάτες μιας και τα πάντα θα ήταν κλειστά. Κατεβήκαμε για φαγητό στο χωριό και μετά από κάνα δίωρο γυρίσαμε πίσω στην τρομακτική ησυχία που είχε απλώσει η νύχτα μέσα στη φύση. Βρήκαμε τους φύλακες του πάρκου και συνεχίσαμε την κουβέντα μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Άλλο που δεν ήθελαν και αυτοί να τους περάσει η ώρα.
2η μέρα Δευτέρα 18/9/2017 220 χλμ.
Λίγο μετά τις 9 το πρωί είχαμε αποφασίσει να ξεκινήσουμε για να πιούμε τον πρωινό καφέ μας στο Ναύπλιο.Η διαδρομή θα περνούσε μέσα από το Λυγουριό και γενικά όλο το ταξίδι θα έβγαινε όσο ήταν δυνατό από επαρχιακούς δρόμους.
Δευτέρα πρωί και μια από τις πιο τουριστικές πόλεις της Ελλάδος έδειχνε το απλό καθημερινό πρόσωπό της. Οι μόνιμοι κάτοικοι πήγαιναν στις δουλειές τους και τα καταστήματα από νωρίς είχαν αρχίσει να τροφοδοτούνται μιας και παρόλο που διανύαμε τα μέσα του Σεπτέμβρη η πόλη είχε ακόμη αρκετό τουρισμό. Ήπιαμε στα γρήγορα ένα καφεδάκι, φάγαμε και κάτι για το δρόμο και ξεκινήσαμε.
Τέσσερα χρόνια είχα πέσει σε μοτοσυκλετιστική “κατάθλιψη” μιας και η αγάπη που είχα στη μοτοσυκλέτα μου δεν... Το έχω ξαναγράψει σε άλλο μου ταξιδιωτικό, ότι πιστεύω πολύ στο απόφθεγμα του Paulo Coelho “Αν θέλεις κάτι πάρα πολύ, όλο το Σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις”.
Το 2017 οι δουλειές μου και τα οικονομικά μου πήγαν ανέλπιστα καλά για τα δικά μου δεδομένα(δεν έγινα εκατομμυριούχος), κατάφερα να μαζέψω κάποια καλά χρήματα ώστε να καταφέρω το ποθούμενο, όχι να πάρω τη Πόλη αλλά να πάρω τη Ducati . Και εκεί που έψαχνα στο γνωστό site αγγελιών για μοτοσυκλέτα, βρίσκω μια ευκαιρία που δεν έχει προηγούμενο. Βρίσκω το μοντέλο της μοτοσυκλέτας που πούλησα(Ducati Multistrada 620)με τα μισά χιλιόμετρα απ’ ότι είχα κάνει εγώ (49.000 εγώ με 24.000 η άλλη)και σε τιμή φθηνότερη απ’ ότι την πούλησα + μπαγκαζιέρα Ducati Performance + συναγερμό Kendall με τηλεειδοποίηση. Την πούλαγε ένα παλληκάρι από την Ελευσίνα (ξηγημένος τύπος, να ναι καλά όπου και να ναι), για το λόγο ότι δεν τη χρησιμοποιούσε καθόλου και επίσης δεν άρεσε στην γυναίκα του η ιδέα της μηχανής (να ναι καλά και αυτή!!!). Αφού τον ρώτησα βασικά πράγματα(τράκους - προβλήματα) και αφού πήρα τις κατάλληλες απαντήσεις, έκανα το deal. Ένα πρόβλημα μου έβγαλε αργότερα και αυτό ήταν με το λαμπάκι της ρεζέρβας, αλλά αυτό φτιάχτηκε ως δια “μαγείας”(χαχαχα) στο φετινό μου ταξίδι. Η χαρά μου εκείνες τις μέρες δεν περιγραφόταν . Λες και είχα αγοράσει Panigale. Και αγόρασα το ίδιο μοντέλο για τρείς βασικούς λόγους: ομορφιά, οικονομική σε όλα, αξιόπιστη. Τι άλλο να θελήσω;;;
Δουλεύοντας όλο το καλοκαίρι σερί σε ένα θεματικό πάρκο στην περιοχή της Κορινθίας και έχοντας κάνει αρκετές φορές το “λούνα-πάρκ του τρόμου”, όπως τις λέω εγώ, τις στροφές του Σοφικού Κορινθίας, αποφάσισα το Σεπτέμβρη μόλις ηρεμήσω λίγο από τη δουλειά να ξαναρχίσω όπως παλιά τις ταξιδιωτικές μου εξορμήσεις. Και τι πιο ιδανικό μέρος από την Πελοπόννησο και μερικά κομμάτια της που δεν είχα πάει ποτέ και δεν ήταν και μακριά, π.χ. η Μονεμβασιά.
Σε πέντε μέρες είχε βγει η διαδρομή που θα ακολουθούσα αλλά συνεχώς έβαζα “πινελιές” για να την κάνω πιο όμορφη και πιο ειδυλλιακή, μιας και είχα να ταξιδέψω από το 2012. Είχα στο νου μου και ένα κολλητό μου φίλο για παρέα, μιας και δεν είχε πάει διακοπές αφού είχε περάσει ένα δύσκολο καλοκαίρι με ένα ευτυχώς μικρό τροχαίο. Βέβαια του εξήγησα ότι η διαδρομή θα ήταν “εναλλασσόμενη”, μια βουνό, μια θάλασσα και τούμπαλιν και καθαρά τουριστική σε χαλαρούς ρυθμούς. Του εξήγησα αυτό που θα κάνουμε δεν το ‘χει ξανακάνει και ούτε πρόκειται να το έκανε ποτέ. Αφού το εμπέδωσε και συμφώνησε ήμασταν ΟΚ.
Και ξεκινάμε με τη διαδρομή…
1η ημέρα Κυριακή 17/09/2017 170 χλμ.
Ουσιαστικά μισή μέρα γιατί φύγαμε χαλαρά λίγο μετά το μεσημέρι για τον πρώτο μας προορισμό το θεματικό πάρκο που δούλευα όλο το καλοκαίρι. Η διαδρομή όμως δεν θα ήταν η γνώριμη, δηλαδή ο αυτοκινητόδρομος Πατρών-Αθηνών, αλλά η παλιά εθνική που ποτέ ως τώρα δεν την είχαμε “εξερευνήσει” όλη. Φοβερά παραλιακά χωριουδάκια, που τα σπίτια των κατοίκων από τη θάλασσα τα χωρίζει μια μικρή “κλωστή”, η παλιά εθνική οδός. Όμορφα μέρη που πολλοί από εμάς, σαν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου, θα θέλαμε να περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας εκεί, μακριά από άγχη, σκοτούρες, και τις πολύβουες μεγαλουπόλεις που ζούμε τώρα.
Σταματήσαμε για ένα καφέ στη παραλία του Κιάτου και ατενίζαμε απέναντι τις περιοχές που βρέχει ο Κορινθιακός. Μετά από σχεδόν 45 λεπτά ανεβήκαμε στη μηχανή και τραβήξαμε προς τον ισθμό της Κορίνθου. Εκεί πήραμε την επαρχιακή οδό Κορίνθου-Επιδαύρου με τελικό προορισμό τη κοιλάδα του Σοφικού. Φορτωμένη φουλ η μοτοσυκλέτα δεν ήταν και το καλύτερο για κάποιον που θα ήθελε να ανοίξει το γκάζι λίγο παραπάνω σε αυτή την ωραία διαδρομή. Γύρω στις 7:00 το απόγευμα φτάσαμε στον προορισμό μας, στο σχεδόν άδειο από κόσμο πάρκο μιας και από στιγμή σε στιγμή θα έκλεινε. Είχα μιλήσει τηλεφωνικά με τον ιδιοκτήτη και εργοδότη μου να μας αφήσει να διανυκτερεύσουμε το βράδυ σε κάποιο δωμάτιο. Πήρα εύκολα το ΟΚ, μόνο που δεν θα είχαμε τις ανέσεις που έχουν οι πελάτες μιας και τα πάντα θα ήταν κλειστά. Κατεβήκαμε για φαγητό στο χωριό και μετά από κάνα δίωρο γυρίσαμε πίσω στην τρομακτική ησυχία που είχε απλώσει η νύχτα μέσα στη φύση. Βρήκαμε τους φύλακες του πάρκου και συνεχίσαμε την κουβέντα μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Άλλο που δεν ήθελαν και αυτοί να τους περάσει η ώρα.
2η μέρα Δευτέρα 18/9/2017 220 χλμ.
Λίγο μετά τις 9 το πρωί είχαμε αποφασίσει να ξεκινήσουμε για να πιούμε τον πρωινό καφέ μας στο Ναύπλιο.Η διαδρομή θα περνούσε μέσα από το Λυγουριό και γενικά όλο το ταξίδι θα έβγαινε όσο ήταν δυνατό από επαρχιακούς δρόμους.
Δευτέρα πρωί και μια από τις πιο τουριστικές πόλεις της Ελλάδος έδειχνε το απλό καθημερινό πρόσωπό της. Οι μόνιμοι κάτοικοι πήγαιναν στις δουλειές τους και τα καταστήματα από νωρίς είχαν αρχίσει να τροφοδοτούνται μιας και παρόλο που διανύαμε τα μέσα του Σεπτέμβρη η πόλη είχε ακόμη αρκετό τουρισμό. Ήπιαμε στα γρήγορα ένα καφεδάκι, φάγαμε και κάτι για το δρόμο και ξεκινήσαμε.