--Γύρω στις 12 το μεσημέρι ξεκινάμε με τη Vavou να πάμε να ολοκληρώσει τη διαδικασία ανάληψης υπηρεσίας στην Ελευσίνα. Είναι αναπληρώτρια δασκάλα κ την προηγούμενη είχε ανακοινωθεί η πρόσληψή της.
--Οδηγώ εγώ το μηχανάκι της, Suzuki GN250, και όπως πάντα, και οι δύο φοράμε κράνος, μπουφάν, γάντια κ τζιν παντελόνι. Μένουμε στο Περιστέρι και αφού βγαίνουμε στη λεωφόρο Αθηνών, στο ύψος της τροχαίας, πιάνω δεξιά λωρίδα και πάω πορεία. Με υπομονή και θα φτάσουμε.
--Είμαι πρώτος στα τελευταία φανάρια μετά το Δαφνί και μετά από 200 μέτρα που ξεκινάει μια ελαφριά κατηφόρα είμαι μπροστά από όλα τα αμάξια. Μόνος μου στη δεξιά λωρίδα και πηγαίνω κύριος με 70-80 χλμ/ώρα.
--Γύρω στα 400-500 μέτρα, πριν τη στροφή στο τέλος της κατηφόρας βλέπω αριστερά μου να με προσπερνάει ένα αγροτικό μεγάλου κυβισμού. Κουβαλάει λαμαρίνες-τσίγκους για σκεπές οι οποίες προεξέχουν πάνω απ την καμπίνα του οδηγού. Παραθέτω εικόνα υψηλής ευκρίνειας. Πάει γύρω στα 120 χλμ/ώρα.
--Συνεχίζει για λίγο στην αριστερή μέχρι να είναι σε αρκετή απόσταση από μένα κ μπαίνει κ αυτός στη δεξιά λωρίδα μπροστά από μένα γύρω στα 20-30 μέτρα. Δεν πρόλαβα να φύγω από πίσω του, να πάω στην αριστερή λωρίδα.
--Φεύγουν οι λαμαρίνες, ανοίγουν στον αέρα σαν βεντάλια, και τις τρώμε καπάκι. Παραθέτω κ ακόμα μία πιο υψηλής ανάλυσης εικόνα. --Πέφτουμε και σερνόμαστε μερικά μέτρα κ καταλήγουμε στη δεξιά πλευρά του δρόμου. Χώμα, χαλίκια και θάμνοι στην άκρη. Εγώ με την πλάτη στους θάμνους, φάτσα στο δρόμο. Η Vavou πλάτη στο δρόμο, δίπλα μου στα χώματα.
--Αφού τσέκαρα εμένα ότι δεν έχω κόψει/σπάσει τίποτα(πονούσε ο ΔΕ αστράγαλος), κοιτάω τη Vavou που έκλαιγε κ πονούσε στη μέση. Κούνησε τα πόδια οπότε οκ.
--Αμέσως ξεκινάω να κουνάω χέρια κ να φωνάζω βοήθεια να σταματήσει κάποιος. Ευτυχώς σταμάτησε πολύ κόσμος. Μηχανές κ αυτοκίνητα. Και σταμάτησε κ ο Δράστης(70 ετών συντ. Οικοδόμος). Μετά από 1-2 λεπτά περνούσε τυχαία ασθενοφόρο (εκτός υπηρεσίας, πήγαινε από το Συνεργείο στη βάση του, δεν είχε φορείο να μας πάρει) και μας πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες. Μαζί σταμάτησε κ μια μηχανή Διας με ένα παλικάρι κ μια κοπέλα. Η κοπέλα κρατούσε το χέρι της Vavou και προσπαθούσε να την ηρεμήσει.
--Ο Δράστης δε σταμάτησε να λέει πόσο καλά είχε δέσει τις λαμαρίνες και πως πάντα τον κορόιδευαν που τις έδενε τόσο καλά και πως τόσα χρόνια κουβαλάει πράγματα κ δεν του έχει φύγει τίποτα. Στο αμάξι μαζί του η γυναίκα του που δεν μπορούσε να κουνηθεί από το σοκ.
--Μέσα σε 10 λεπτά είχε έρθει κ η τροχαία κ άλλο ασθενοφόρο. Μας πήγανε στο Αττικό κ η συνέχεια είναι μια άλλη ιστορία.
--Τελικά εγώ έχω ένα μικρό (αποσπαστικό?) κάταγμα στον αστράγαλο κ η Vavou μια γερή κάκωση στον κόκκυγα. Από τα υπόλοιπα τραύματα το ποιο σημαντικό είναι ένα μακρόστενο βαθύ έγκαυμα τριβής της Vavou κάτω απ τα πλευρά από μια μπετόβεργα που πήρε μαζί της (και τη στράβωσε μας είπαν μετά). Εγώ είμαι από τότε με γύψο στο πόδι κ η Vavou δυσκολεύεται να κάτσει/περπατήσει/ξαπλώσει.
Αυτά.
Να προσέχετε.
Ποτέ δεν ξέρεις από που θα σου έρθει.
