Παίρνω το θάρρος να γράψω σχετικά με ένα πολύ πρόσφατο συμβάν που πραγματικά με κάνει ταυτόχρονα να απορώ για τους έλληνες σήμερα και συνάμα να δικαιολογείται μέσα στο μυαλό μου η σκατο κατάσταση μας.
Όσοι με γνωρίζουν προσωπικά πιθανότατα θα ξέρουν οτι απο τον Σεπτέμβριο του 2015 είμαι άνεργος.
Οι υπόλοιποι μόλις το μάθατε.
Επαναλαμβάνω λοιπόν οτι όσοι με ξέρουν επίσης θα έχουν καταλάβει οτι είμαι άτομο με πολλά καπέλα και έχω καλύψει πολλές και διάφορες θέσεις εργασίας στο παρελθόν και δεν καθησυχάζομαι, τουναντίον πάντα θα βρώ κάτι να κάνω για να κερδίσω τα προς το ζείν.
Πολύ πρόσφατα λοιπόν και δεδομένης επαγγελματικής εμπειρίας μου στην μοτο και αυτοκινητοβιομηχανία, εντός και εκτός Ελλάδος, καθώς και της ανεργίας μου, άρχισα να επικοινωνώ εντατικά με κυριολεκτικά τους πάντες στον χώρο,απο πωλητές ανταλλακτικών, μέχρι μοτοσυκλετιστικό και αυτοκινητιστικό τύπο, συνεργεία κλπ.
Θα αναφερθώ συγκεκριμένα σε 2 συμβάντα για τα οποία πραγματικά απορώ.......
Έχοντας λοιπόν καθόλου ευκαταφρόνητη προυπηρρεσία σε FIAT-Lancia-AlfaRomeo, Chrysler-Jeep-Dodge, Citroen, KTM, Yamaha κ.α., ήρθα στην ευχάριστη θέση να λάβω τηλεφώνημα απο τον υπεύθυνο HR της Karenta.
Η θέση αφορούσε τεχνικό σύμβουλο του τμήματος της VW, με φυσικά ανάλογη προυπηρεσία, ανάλογες γνώσεις κλπ κλπ.
Πληρώντας λοιπόν και -με το παραπάνω- τις απαιτήσεις τους μίλησα με τον διευθυντή της θέσης και πραγματικά δεν υπερβάλω δεν έπαψε καθόλου να μου υπενθυμίζει το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η προσεγμένη εμφάνιση.
Σαν άνθρωπος λοιπόν δεν είμαι καθόλου λέτσος.
Παρόλο που μου λείπουν κυριολεκτικά ο πόροι φροντίζω πάντα να μην το δείχνω και να είμαι πάντα προσεγμένος ακόμα και όταν κυκλοφορώ με σορτσάκι.
Το 2007 λοιπόν και μετά απο ένα σοβαρό ατύχημα που με τραυμάτισε στην μέση, (κάποιοι απο εδω μέσα ίσως να θυμούνται το κλάμα που έιχα ρίξει γιατι μου είπαν οι γιατροί οτι δεν πρέπει να ξανακαβαλήσω μοτοσυκλέτα) απο 71 κιλά έφτασα λόγω πολύμηνης ακινησίας τα 130κιλά.
Τα τελευταία 6 χρόνια έχω χάσει τα 33 απο αυτά και παλεύω ακόμα.
Πιστευώ καταλάβατε που πάει το πράγμα......
Ο άνθρωπος λοιπόν που τόνιζε την εξωτερική εμφάνιση μου έλεγε πλαγίως (είσαι χοντρος μαλάκα και δεν θα την πάρεις την θέση)όχι δεν υπερβάλω, δεν έσκασε 40 λεπτά να μου λέει πόσο σημαντική είναι η εμφάνιση και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ 1 λεπτό μόνο αφιέρωσε για να με ρωτήσει 2 πράγματα που τον ενδιέφεραν απο το βιογραφικό μου.
Την θέση εν τέλει κάλυψε ενας πιτσιρικάς που αργότερα έμαθα απο πολύ φιλικό μου πρόσωπο εντός της Karenta δεν ξέρει που του πάν τα 4 και έχει γίνει ρεζίλι με τους περισσότερους πελάτες, αλλα ειναι αρκετά εμφανίσημος διότι τυγχάνει και κολυμβητήσε και τον ζητάν οι πελάτισες!!!!!!!!
Το ίδιο συνέβη και με τον αρχισυντάκτη πολύ γνωστού περιοδικού μοτοσυκλετιστικού τύπου ο οποίος δεν το πλαγίασε καθόλου το θέμα λεγοντάς μου κατα λεξεί:
''Μ'αρέσει το πώς γράφεις, μ'αρέσει το λεξιλόγιό σου, οι τεχνικές σου γνώσεις, ενδιαφέρομαι αφάνταστα για την προυπηρεσία σου στο εξωτερικό, εισαι ο μόνο που ήρθες με το δερματινό σου και τα γάντια και τις μπότες και δεν φόρεσες πουκάμισα και όλα αυτα τα δήθεν, αλλα ρε φίλε δεν μπορώ να σε φωτογραφίσω εσένα πάνω σε ενα μηχανάκι''.
Πραγματικά δεν έχω λόγια.
Είμαι εξοργισμένος, απογοητευμένος, και πραγματικά αρχίζω να έχω τάσεις ηττοπάθειας επειδή ένας μπεμβεδάκιας το 2007 κόντεψε να με αφήσει ανάπηρο και λόγω αυτού πάχυνα αναποφευκτα.
Το γήινο έτος 2016, όλες οι γνώσεις και η εμπειρία πάει στα σκουπίδια στον βωμό της εξωτερικής εμφάνισης.
Ήξερα οτι για να βρείς δουλειά στην Ελλάδα πρέπει να έχεις ''γνωστό'' και οτι δεν υπάρχει αξιοκρατία, αλλα το οτι πρέπει να είσαι και φωτομοντέλο για βρείς δουλειά μόλις το έμαθα.
Λυπάμαι πάρα πολύ αν κούρασα με το σεντόνι που έγραψα, αλλα ήθελα απλά να το μοιραστώ.
Καλή χρονιά σε όλους μας.
Πάντα όρθιοι και υγιείς
ειλικρινα στεναχωρηθηκα με το πως σε μεταχειριστηκαν....
Εκτος κ εαν εισαι κανας χειρουργος η κανας μεγαλοσχεδιαστης/μηχανικος/αρχιτεκτονας.....
