Οταν Βάζουμε τα προβλήματα κάτω απο τη σέλα...

[Punisher]

Πόσε είναι οι φορές που κάποιοι απο εμάς έχουμε περάσει δύσκολες στιγμές... Στιγμές απόγνωσης , απελπισίας,πνιγμός σε κάθε ανάσα, κομπόδεμα στο στομάχι όπου η ορέξη έχει απαρνηθεί τα πάντα, χημικές εκρήξεις στην καρδιά όπου δεν μπορείς να δώσεις μια λογική εξήγηση για το αν ζεις αν πεθαίνεις αν πονάς αν χάνεσαι αν... Στιγμές όπου κοιτάζουμε τους τέσσερις τοίχους προσπαθώντας να βρούμε λύση και πνιγόμαστε μέσα σε αυτή, κάθε σκέψη σε βυθίζει όλο και περισσότερο στο χάος και προσεύχεσαι... ικετεύεις... παρακαλάς... κάποιος να σε ακούσει να σου δείξει το δρόμο... τον σωστό δρόμο... Μάταια... Σήμερα είναι ημέρα για βόλτα... αλλά το σκέφτεσαι...δεν σου κάνει κέφι, και φοβάσαι... έχετε κανονίσει και η Leyla περιμένει περιμένει υπομονετικά στο γκαράζ να σε παρηγορήσει με όποιο τρόπο μπορεί. Πέρνεις το κράνος τα γάντια τα κλειδιά και κατεβαίνεις να την συναντήσεις. Σε κοιτάει με ένα βλέμμα λες και σε καταλαβαίνει όπως δεν μπορεί να σε καταλάβει κανένας άλλος... σε παρακαλάει και σου λέει ότι δεν είναι η στιγμή τώρα... "μπορώ να περιμένω κι άλλο δεν είναι ανάγκη σήμερα άστο!" Εσύ δεν την ακούς... Κάθεσαι πάνω της και την χαιδεύεις λέγοντας της ότι όλα θα πάνε καλά και πως την έχεις ανάγκη να γίνει μέρος του εαυτούς να μην νιώθεις μόνος σε όλο αυτό το μακαμβρισμό που σε περιβάλλει... Συναντιέσαι με τα υπόλοιπα παιδιά και είσαι λιγομίλητος εν σχέση με τις άλλες φορές , νευρικός... αυτή το καταλαβαίνει... αλλα δεν μιλάει δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς... την έχεις μάθει να υπακούει όλα σου τα γούστα... Και ξεκινάς... Φεύγεις πρώτος και δεν ανέχεσαι κανένα να σε περάσει... Γιατί...?!!! Τι συμβαίνει...??? Τα λάσχτιχα έχουνε πάρει φωτιά...Παίρνεις τις στροφές μανιασμένα...γυρίζεις πίσω και κοιτάς και βλέπεις ότι σε ακολουθούνε οι 2 απο τους 5 που ξεκίνησες μαζί... Ανοίγεις το γκάζι και εκείνη σου μουγκρίζει...σαν να σου ψιθυρίζει "ολα θα πάνε καλά άσε το γκάζι..." όλα είναι μπροστά στα μάτια σου και δεν θέλεις να την ακούσεις ! Οι άλλοι είναι πίσω και συνεχίζουν και βλέπουν εσένα να αφηνιάζεις ... εκείνη σου δείχνει γλυκά ότι δεν πρέπει να συνεχίσεις ο πίσω τροχός αρχίζει να χάνει πρόσφρυση όλο και συχνότερα σε κάθε έξοδο... αλλα δεν θέλεις να σε ακολουθήσει κανένας θέλεις να είσαι μόνος σου... Δεν το έχουν καταλάβει για αυτό αποφασίζεις να βάλεις την ταυτότητα στο στόμα να ανοίξεις και να χαθείς. Η μεγάλη παρατεταμένη δεξιά έρχεται και εσυ στο κοντέρ έχεις 140... και ανοίγεις...150...160...170... η Leyla τρέμει μέσα στη στροφή το ξέρει ότι δεν είσαι έτοιμος... δεν είσαι σε θέση... Την χτυπάς βάναυσα στην έξοδο και εκείνη κλαίει το ξέρει ότι στην επόμενη αριστερή δεν πρέπει να την πάρεις τόσο γρήγορα...210...220...230... κοιτάς πίσω σου και βλέπεις ότι άρχίσεις να ξεφεύγεις απο τους άλλους... Όλα αυτά που σε βασανίζουν είναι μπροστά στα μάτια σου κ με υποχθόνιο τρόπο σου έχουν κλείσει τα μάτια και δεν σε αφήνουν να δεις καθαρά...τότε κάτι απερίγραπτο συμβαίνει ίσως το αίσθημα της επιβίωσης δεν μπορώ να ξέρω αρπάει την μανέτα και ρίχνει τα χιλιόμετρα στο όριο τραβάς το τιμόνη με δύναμη και εκείνη ξαπλώνει η γραμμή σου είναι καλή... αλλα τα χιλιόμετρα είναι πολλά... τραβάς... τραβάς....... κοιτάζεις την έξοδο και λες μπορώ να τα καταφέρω ... εκείνη σε στηρίζει για μια ακόμη φορά είναι εκεί... άντεξε... κοιτάς πίσω και δεν βλέπεις κανένα...και βγαίνεις στις ευθείες το κοντέρ κολάει στα 270... είσαι εσύ και ο δρόμος τα αυτοκίνητα είναι σταματημένα καθώς τα περνάς... τα προβλήματα μοιάζουν να έχουν φύγει...οχι... είναι αυταπάτη της στιγμής εδώ είναι και τα βλέπεις και πάλι... δεξιά ανηφορική... απο τις πιο δύσκολες...κάτι δεν πάει καλά...τα χιλιόμετρα είναι πολλά αλλα την έχεις πάρει και πιο γρήγορα στο παρελθόν τι συμβαίνει ? Για άλλη μια φορά ξαπλώνεται παρέα...και ΝΑ ΤΟ !!!! τα αυτοκίνητα σου έχουν κλείσει το δρόμο... Η Leyla δεν μπορεί να κάνει κάτι σε είχε προειδοποιήσει... Και τότε αρχίζουν να περνάνε τα πρόσωπα που αγαπάς απο μπροστά σου... Ακαριαία όλα η σκέψη σου σταματάει σε αυτήν... Τα καταγάλανα μάτια της σε κοιτάνε και σε παρακαλανε να γυρίσεις σπίτι σώος... στο είχε ζητήσει άλλωστε... τώρα τα προβλήματα είναι παρελθόν... το Νόημα είναι αλλού... Μπαίνεις στο αντίθετο ρεύμα και βλέπεις και άλλο αυτοκίνητο απο το αντίθετο ρεύμα... τα περιθώρια στενεύουν...τα προβλήματα πλέον δεν είναι εδώ...κλείνεις τα μάτια... ανοίγεις το γκάζι...και προσεύχεσαι,παρακαλάς, ικετευεις... ΚΑΙ ΠΡΟΛΑΒΕΣ !!! την γλίτωσες... ευθεία και πάλι...όλα γυρίζουν στο κεφάλι σου δεν προλαβαίνεις να αντιληφθείς τις σκέψεις είναι τόσο γρήγορες... έχεις κόψει...στα 160 και χάνεσαι στον ειρμό των σκέψεων και ξαφνικά ΒΡΟΥΑΟΥ!!! σε περνάει ένας δικος σου με 200 κοιτάς και είστε μόνοι σας...Στιγμιαία τρελένεσαι επιστρέφουν όλα... χουφτώνεις το γκάζι πρέπει να τον περάσεις και τον περνάς και δεν σε νοιάζει τίποτα... πέρνεις την περιβόητη στροφή με όσα μπορείς αλλα δεν σου βγαίνει στην έξοδο κοιτάς και πίσω και βλέπεις ότι τον έχεις και πάλι μπορείς να χαθείς...

(Ναι εγώ είμαι αυτός)

Αλλά αρχίζεις και συνηδητοποιείς ότι πλέον τίποτα δεν έχει νόημα αν δεν υπάρχεις εσύ ο ίδιος να το βιώνεις... και σταματάς στην άκρη ζητάς ευγενικά στους φίλους σου να συνεχίσουν αυτή τη φορά θα μείνεις μόνος αλλα έτσι όπως πρέπει η δύναμη ξαναρχεται και λες ότι θα τα καταφέρεις και θα τα αντιμετωπίσεις... Η Leyla στέκεται με καμάρι που κατάλαβες δίπλα στην απίστευτη θέα που συμβάλει για να ξαναφέρει Γαλήνη στις σκέψεις σου και τους προβληματισμούς σου... Νιώθεις τυχερός όλα πήγαν καλά... Ανάβεις τσιγάρο και χαζεύεις την Leyla και την θέα... κάθε τζούρα είναι μαγική...

Ευχαριστώ πάνω από όλα που είμαι εδώ και τους φίλους μου είναι δίπλα μου. Και μια ψυχή που με φυλάει...

1.jpg

2.jpg

3.jpg

4.jpg

[geo_multi]

ρε Rodman! Έγραψες...

[johnduc]

Ομορφιες!

[Miyu]

Να προσεχεις..........

[AmbaSSadoRR]

Νάσο,μια αληθινή ιστορία ...
απλά τέλεια...
ξέρεις γιατί?
γιατί είσαι εδώ και την γραφεις...
είναι το πιο ωραίο να μπορείς ν ..ΑΦΗΓΕΊΣΑΙ..
σημαίνει ότι υπάρξεις,ζεις....
ότι χτυπάει ανήσυχα η καρδια σου.......

[ducatisti 999s]

Πολύ ωραία αφήγηση αλλά ρε νάσο... ρε φίλε πρόσεχε όσο εμπειρία και αν έχεις όχι στον κολόδρομο έξω μπορεί να τύχει μια στραβή(μακριά από εμάς)είναι πιο ωραία η ζωή από ότι φαίνεται και αυτό το καταλαβαίνουμε μόνο μετά από μια επιβίωση αλλά δυστυχώς το ξαναξεχνάμε σύντομα.Δεν αξίζει για μια αναλαμπή τις στιγμής να προβαίνουμε σε τέτοιες ενέργειες?Πάντως το αστέρι σου σε έσωσε!!!

Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό...αλλά μην το προκαλούμε.

[D3§m02K]

Νάσο,

[Punisher]

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !!!

[stev3]

φιλε πολυ ωραια ιστορια!

[Duced]

Φιλε μπραβο απ τη μια, αλλα προσεχε πολυ απ την αλλη, το μεγαλυτερο δωρο ειναι η ζωη μας.

[nasa]

...νασου λοιπον σ αυτες τις μερες τις παραξενες
μ αλλον αερα απ αυτον που πριν ανασαινες
πιο καθαρο πιο φρεσκο,με μια ωραια μυρωδια
καλη τυχη και με γεια σου η καινουρια σοδεια
αφησες πισω και τα λογια σου τα ζαλισμενα
τωρα δειχνουν ολα ομορφα και νοικοκυρεμενα
εφυγε τ αγχος και καταλαγιασε η οργη
μοιαζετε τωρα ολοι σπουδαιοι ταχυδακτυλουργοι.....
δεν θα με βρεις ποτε και γουσταρω
γιατι με ψαχνεις και εσυ εκει που πρεπει
δεν θα μ αγγιξεις πριν να σου παρω
οσα για σενα η ψυχη μου επιτρεπει
δεν θα με μαθεις ποτε δεν θα αφησω
θα ζω ενα ψεμα και μια αληθεια περρισια
δεν θα νικησεις κι αν δεν νικησω
το παιχνιδι αυτο θα ληξει στα ισια.....να προσεχεις rodman..οταν κυνηγας τα στοιχεια σου εκει εξω....ειναι μεθυστικη η τζουρα....αλλα να θυμασαι τον κανονα νο 1 απο the rules of combat engagement.....live to fight another day...see ya out there....

[stev3]

...νασου λοιπον σ αυτες τις μερες τις παραξενες
μ αλλον αερα απ αυτον που πριν ανασαινες
πιο καθαρο πιο φρεσκο,με μια ωραια μυρωδια
καλη τυχη και με γεια σου η καινουρια σοδεια
αφησες πισω και τα λογια σου τα ζαλισμενα
τωρα δειχνουν ολα ομορφα και νοικοκυρεμενα
εφυγε τ αγχος και καταλαγιασε η οργη
μοιαζετε τωρα ολοι σπουδαιοι ταχυδακτυλουργοι.....
δεν θα με βρεις ποτε και γουσταρω
γιατι με ψαχνεις και εσυ εκει που πρεπει
δεν θα μ αγγιξεις πριν να σου παρω
οσα για σενα η ψυχη μου επιτρεπει
δεν θα με μαθεις ποτε δεν θα αφησω
θα ζω ενα ψεμα και μια αληθεια περρισια
δεν θα νικησεις κι αν δεν νικησω
το παιχνιδι αυτο θα ληξει στα ισια.....να προσεχεις rodman..οταν κυνηγας τα στοιχεια σου εκει εξω....ειναι μεθυστικη η τζουρα....αλλα να θυμασαι τον κανονα νο 1 απο the rules of combat engagement.....live to fight another day...see ya out there....

οι στιχοι ειναι απο activemember η μου φαινεται ? συγνωμη για το σπαμ
εντιτ το θυμηθηκα:ναι απο activemember ειναι απο το αλπμουμ μερες θαυμασιες παραξενες μερες τραγουδι "δεν θα με βρεις" χεχε ειμαι παλιος Lowbapιτης τωρα πλεον οι δουλειες του χοντρου δεν μου αρεσουν....αλλο ενα μεγαλο συγνωμη για το σπαμ...!τα σπαει παντως το τραγουδακι οπως τα περισσοτερα παλια του χοντρου

[nasa]

....ναι...ενα απο τα καλυτερα τους τραγουδια για μενα...και διαβαζοντας τις γραμμες που εγραψε o rodman αυτες μου ηρθαν στο μυαλο....

[Anvas]

Μας συγκίνησες βρε κοπέλι Τον Θεό να ευχαριστείς που σε κρατάει ακόμα μαζί μας γιατι κάτι πρέπει να μάθεις ακόμη, και μονάχος σου ψάξου να το βρείς. Μας έβαλες σε τριπάκι όμως. Έχω ζήσει κάτω και φαντάστηκα διαδρομή προς Αγ.Πελαγία...

[makisk1]

[Manos990]

Μη με παρεξηγήσεις που άργησα κάτι τρεχάματα είχα
το ριζικό μου βλέπεις ν' αποφύγω παρά τρίχα
ήθελα λίγο, τόσο λίγο, πάλι, μα απ' το ξερό μου
να ξεφύγω δε μπορώ, δεν ειν' το τυχερό μου
Τώρα που αλλάζουν οι εποχές χωρίς βροχές,
μοιάζουν να λάμπουν οι ανοχές και να ξεφτίζουν οι αντοχές
Απ' ότι λένε οι ειδικοί απ' τα εργαστήρια-γραφεία
ούτε κι ο χρόνος δε γλιτώνει απ' τα ψηφία
Μπορεί γι' αυτό να 'χω πεισμώσει και να κοιτάω κατάματα
απ τα μεσάνυχτα ως τ' άγρια χαράματα
κάθε δικό μου, κάθε τρελό μου, κάθε όνειρο μου
κι ας μου το δείχνουν οι αριθμοί πως τον καιρό μου
τον χάνω τζάμπα αντί να τον κρατάω καβάτζα
και τότε πάντα κάτι ξεμένει στη μπάντα
Γιατί μυαλό μου μουλιάζεις, γιατί ψυχή μου αποκοιμιέσαι;
Γυρεύεις συντροφιά, χαρά βρώμικη να ξεχνιέσαι
κι έτσι γελιέσαι μες στων πολλών το συναπάντημα
στους καλοκουρδισμένους δίνεις πάτημα
να βάλουν χέρι στα σκουριασμένα σου γρανάζια
αφού τσεκάρουν τα μπαγκάζια και μετά σου χώσουν γκάζια.

Μα δε λογάριασα καλά κι άφησα πίσω τόσα λόγια
τώρα που αλλάζουνε δειλά όλου του κόσμου τα ρολόγια
Μα δε λογάριασα καλά ούτε το ύψος τ' ουρανού
πήγα και πέταξα ψηλά, χωρίς τις πλάτες του Θεού

Από παλιά όλοι μας τρέχουμε τον ήλιο να προφτάσουμε
μαρκάρουμε τον ουρανό να μη τα χάσουμε
βαφτίζουμε ώρες και λεπτά κάθε στιγμή που περνάει
λες κι η ζωή όλους το ίδιο μας γερνάει
Γυαλισμένα θέλουμε τα πολυκαιρισμένα,
με μαστοριά έχουμε καλά φυλακισμένα
όσα κυλάνε σαν την άμμο σε κλεψύδρα ραγισμένη,
αφού τα χέρια που τη σκάλισαν την έχουν ξεχασμένη
και κάθε κόκκος μας θυμίζει τη φορά
που διαβήκαμε τον δρόμο μ' οδηγό τη συμφορά
κόντρα στη σιγουριά και στη βιασύνη
αυτές σου δείχνουν καλοσύνη, μη γυρνάς εμπιστοσύνη
Κι αν σηκώνω κεφάλι κι αν πουλάω και μούρη
γελιέμαι στην αρχή πως έπιασα κελεπούρι
μα δε λογάριασα καλά πάλι κι άφησα λόγια
και καταριέται η ψυχή μου όλου του κόσμου τα ρολόγια
να παγώσουνε για λίγο. αλλά πού!
Είναι φτιαγμένα από θνητούς που 'χαν τις πλάτες του Θεού
Γι' αυτό και γω για να συνέλθει της τα χώνω καλά
πάντα στις ώρες τις μικρές έχω να πω πολλά...

Να προσέχεις

[Punisher]

Είναι η εμπειρία, είναι το συναίσθημα, είναι η γνώση, είναι η αυτογνώση, η κρίση, το συμπέρασμα, το κέρδος, το σθένος, η απώλεια, η ανδρεναλίνη και πολλά άλλα που συμβάλουν σε αυτό το κείμενο προσωπική εμπειρία ναι... είμαι σίγουρος ότι πολλοί απο εσάς το έχουν βιώσει... το βιώνουν... θα το βιώσουν... η πεμπτουσία είναι πόσοι θα το θυμηθούν... το θυμήθηκαν ... θα το θυμούντε... κάθε φορά που ανεβαίνω στην σέλα φροντίζω να είναι και ένα μάθημα όπου και να βρίσκομαι ότι και να κάνω είτε είμαι στο δρόμο είτε στην πίστα είτε για καφέ... Οι παλαιότεροι απο εμένα σίγουρα θα μπορούν να σας το πουν με βεβαιώτητα...

Με σεβασμό προς όλους
Νάσος

[sakman]

Ορέ κοπέλια πάρτε τσε μια απεπαέ

Εφτά ζευγάρια λάστιχα, έχω καταλλημένα,
από τα σπινιαρίσματα, απου 'καμα για σένα.

Τον ντούκο μου, τον βγάζω στα σοκάκια,
κι οντε με βλέπουνε οι φρουροί, μου παίζουν παλαμάκια!

Τον ντούκο μου, τον πάω απ' τα χαλίκια,
κι οντε περνώ από τσι φρουρούς, περνώ με μπαντιλίκια

Αγόρασα τζη κινητό, τηλέφωνα να παίρνει
τσε έναν ντούκο "τούμπανο", να με πηγαινοφέρνει

Μια πολυθρόνα κουνιστή, θα βάλω στο μιτάτο,
να πίνω Νεσκαφέ φραπέ, με γάλα των προβάτω.

Ζωή δεν είναι να ξυπνάς και να κοιμάσαι πάλι,
ζωή 'ναι να 'σαι ξυπνητός, οντέ κοιμούνται οι άλλοι.

Το δάκρυ βγαίνει κόκκινο, οντέ θα βγεί για σένα,
γιατί ανακατώνεται, με τση καρδιάς το αίμα.

Φλέβες γεμάτες με πιοτό, μα η καρδιά μου βρίσκει,
τρόπο να κάνει να χτυπούν, τα φύλλα τζη με ουίσκι!

Ποτέ μου να μη χρειαστεί να δώσω αθρώπου αίμα,
δε θέλω κι άλλος να πονεί, όπως πονώ για σένα!

Πονώ απού δε μ' αγαπάς, μα με σκοτώνει άλλο,
που δε μπορώ απ' τη σκέψη μου, ακόμα να σε βγάλω.

Παίξε μια σκαπετιά τση γης, να δεις αθρώπου χάλι,
να δεις ήντ' απογίνουνται, τα πλούτη και τα κάλλη.

[sakman]

Τσε μια τσε τάρχισα πέρτε τσε άλλη μια . ( μαντινάδα )




Τι φταίω εγώ μωρέ παιδιά κι ο ντόπιος μου τη λέει ?
Σάμπως τσε ο κύρης μου δεν έκανε ότι θέλει .

Ήρθανε τσε ρωτήσανε τι θέλει το κοπέλι ?
Που θέλει ζιά να ζεννηθεί , Κίσσαμο ή Καστέλι ?

Ηράκλειο , μήπως Χανιά , Ρέθεμνο , Αϊ – Νικόλα ?
Να πάν ετσεί να ζήσουνε να τα ζεννήσουν όλα .

Αν ήτανε στη χέρα μου , για να γυρνούσα πίσω ,
Τότε θα άφηνα χαρτί , πότε και που να ζήσω .

Θα διάλεγα την Κρήτη μας , πουν ομορφιές ζεμάτη ,
Κι εκεί θα εγεννιόμουνα έστω και μ΄ ένα μάτι .

Τσε ΝΤΟΥΚΟ θα παράγγελνα να μούχουν ετοιμάσει ,
μόλις σταθώ στα πόδια μου να πάω βουνά τσε δάση .



Όπως παν τα πράγματα , πρέπει να ανοίξουμε ( ίσως στην ενότητα ¨χιούμορ ¨ ) θεματάκι ¨ Μαντινάδες ¨.

[DESMOMAN]

...μετα απο ενα σοβαρο ατυχημα με την μοτοσυκλετα το 93 ...το χαμο του καλυτερου μου φιλου το 92 ...τον θανατο του κολλητου ...το 94 .....το ποτο...η απογοητευση,η καταθλιψη...το τσιγαρο .....
καταλαβα οτι δεν ειμουν εγω αυτος .επαιζα εναν ρολο...σαν σε ταινια.
ο τυπος που αναβε το τσιγαρο και αγναντευε χωρις να καταλαβαινει ...που νομιζε...
που η ζωη κυλαγε σαν ποταμι διπλα του που αυτος δεν μπορουσε να το ακουσει....
εκανα προσπαθειες πολλες αλλα δεν συμφιλιωνομουν με τιποτα με τον εαυτο μου...
δεν θυμομουν ποιος ημουν.
ΟΜΩΣ ΣΩΘΗΚΑ και τωρα γραφω αυτα εδω τα λογια προσπαθωντας να μην ξενερωσω κανεναν αλλα για μενα ετσι ειναι πια.
οδηγω γιατι δεν σκεφτομαι + αν σκεφτομαι δεν οδηγω.
λατρευω την οδηγηση στην πιστα ...σχεδον διαλογιζομαι,σταματα καθε σκεψη και ...απλα φευγω....
λατρευω τα ταξιδια ,οδηγω ατελειωτες ωρες ...φτανοντας και ξεπερνωντας καθε ανθρωπινο μου οριο...γινομαι ενα με το καδρο της φυσης
αλλα θελω να ζησω,θελω να γερασω θελω να ειμαι ευτυχισμενος,ολοι οι ανθρωποι θελω να ειναι ευτυχισμενοι...
η χαρα και η αγαπη ετσι και αλλιως δινονται απλοχερα...


θα μου αρεσε και θα την εκανα δικη μου αλλα μου βγαζει περιεργα συναισθηματα αυτη η ιστορια,και επειδη νιωθω ...με τρομαζει και ξερεις γιατι...
το να πεθανεις ειναι το ευκολο
τα δυσκολα ειναι να μεινεις σακατης και ακομα χειροτερο να φας κανεναν ασχετο...

γραφεις πανεμορφα
γυρισε το αλλιως και φυγε μπροστα ...δεν υπαρχει δρομος τον δρομο τον ανοιγεις εσυ...εμεις ακολουθουμε!
επισης με σεβασμο σε ολους και ειδικα στον γραφοντα
και δεν λεω συγνωμη γιατι σας νιωθω πιο κοντα απο γνωστους και ας μην εχουμε ειδωθει ...
τα προβληματα στο parking ( 'η στα paddock.... )

[vasilis kalavrita]

Δεν ξερω αν αξιζη τιποτα περισσοτερο απ την υγεια μας-να στεκομαστε στα ποδια μας κ να ζουμε απλες καθημερινες χαρες κ λυπες!Η ζωη με τον θανατο ειναι κλασματα του δευτερολεπτου!Χρησιμα στην πιστα οχι ομως στον δρομο που βρισκομασται ολοι μας καθημερινα!Κανης ποτε να μην βιωση αυτα τα δευτερολεπτα,κ αν καποτε τυχει ασ γινη πιο δυνατος!Εγω εγινα,κ ειμαι χαρουμενος εδω μαζι σας να διαβαζω τα γραπτα σας κ να γεμιζω τον χρονο μου!Να μα σται οοοολοι καλα!

[lordelesar]

Rodman διάβασα την ιστορία σου πριν φύγω από τη δουλειά μετά από σχεδόν 10 πολύ δύσκολες ώρες. Μου έφερε μια μελαγχολία αλλά ξέρεις κάτι? Έφτιαξε τη μέρα μου περιέργως. Μερικοί ξέρουν ότι είμαι τρομερά πιεσμένος αυτό τον καιρό, αλλά κάθε φορά τα 25 χιλιόμετρα που κάνω με γυρνάνε σπίτι και παραδόξως χαμογελάω...

Καλά και ασφαλή χιλιόμετρα να έχουμε πάντα και να θυμόμαστε ότι όσο μαύρη και να νιώθουμε τη ζωή μας, πάντα η νύχτα είναι σκοτεινότερη πριν την ανατολή (κλεμμένο είναι αυτό μα και τόσο αληθινό).
Μόνο αυτό μπορώ να πω, σε όλα με κάλυψε ο Σπύρος παραπάνω.

[panosduc]

...μετα απο ενα σοβαρο ατυχημα με την μοτοσυκλετα το 93 ...το χαμο του καλυτερου μου φιλου το 92 ...τον θανατο του κολλητου ...το 94 .....το ποτο...η απογοητευση,η καταθλιψη...το τσιγαρο .....
καταλαβα οτι δεν ειμουν εγω αυτος .επαιζα εναν ρολο...σαν σε ταινια.
ο τυπος που αναβε το τσιγαρο και αγναντευε χωρις να καταλαβαινει ...που νομιζε...
που η ζωη κυλαγε σαν ποταμι διπλα του που αυτος δεν μπορουσε να το ακουσει....
εκανα προσπαθειες πολλες αλλα δεν συμφιλιωνομουν με τιποτα με τον εαυτο μου...
δεν θυμομουν ποιος ημουν.
ΟΜΩΣ ΣΩΘΗΚΑ και τωρα γραφω αυτα εδω τα λογια προσπαθωντας να μην ξενερωσω κανεναν αλλα για μενα ετσι ειναι πια.
οδηγω γιατι δεν σκεφτομαι + αν σκεφτομαι δεν οδηγω.
λατρευω την οδηγηση στην πιστα ...σχεδον διαλογιζομαι,σταματα καθε σκεψη και ...απλα φευγω....
λατρευω τα ταξιδια ,οδηγω ατελειωτες ωρες ...φτανοντας και ξεπερνωντας καθε ανθρωπινο μου οριο...γινομαι ενα με το καδρο της φυσης
αλλα θελω να ζησω,θελω να γερασω θελω να ειμαι ευτυχισμενος,ολοι οι ανθρωποι θελω να ειναι ευτυχισμενοι...
η χαρα και η αγαπη ετσι και αλλιως δινονται απλοχερα...


θα μου αρεσε και θα την εκανα δικη μου αλλα μου βγαζει περιεργα συναισθηματα αυτη η ιστορια,και επειδη νιωθω ...με τρομαζει και ξερεις γιατι...
το να πεθανεις ειναι το ευκολο
τα δυσκολα ειναι να μεινεις σακατης και ακομα χειροτερο να φας κανεναν ασχετο...

γραφεις πανεμορφα
γυρισε το αλλιως και φυγε μπροστα ...δεν υπαρχει δρομος τον δρομο τον ανοιγεις εσυ...εμεις ακολουθουμε!
επισης με σεβασμο σε ολους και ειδικα στον γραφοντα
και δεν λεω συγνωμη γιατι σας νιωθω πιο κοντα απο γνωστους και ας μην εχουμε ειδωθει ...
τα προβληματα στο parking ( 'η στα paddock.... )

σπυρο

Πόσε είναι οι φορές που κάποιοι απο εμάς έχουμε περάσει δύσκολες στιγμές... Στιγμές απόγνωσης , απελπισίας,πνιγμός σε κάθε ανάσα, κομπόδεμα στο στομάχι όπου η ορέξη έχει απαρνηθεί τα πάντα, χημικές εκρήξεις στην καρδιά όπου δεν μπορείς να δώσεις μια λογική εξήγηση για το αν ζεις αν πεθαίνεις αν πονάς αν χάνεσαι αν... Στιγμές όπου κοιτάζουμε τους τέσσερις τοίχους προσπαθώντας να βρούμε λύση και πνιγόμαστε μέσα σε αυτή, κάθε σκέψη σε βυθίζει όλο και περισσότερο στο χάος και προσεύχεσαι... ικετεύεις... παρακαλάς... κάποιος να σε ακούσει να σου δείξει το δρόμο... τον σωστό δρόμο... Μάταια... Σήμερα είναι ημέρα για βόλτα... αλλά το σκέφτεσαι...δεν σου κάνει κέφι, και φοβάσαι... έχετε κανονίσει και η Leyla περιμένει περιμένει υπομονετικά στο γκαράζ να σε παρηγορήσει με όποιο τρόπο μπορεί. Πέρνεις το κράνος τα γάντια τα κλειδιά και κατεβαίνεις να την συναντήσεις. Σε κοιτάει με ένα βλέμμα λες και σε καταλαβαίνει όπως δεν μπορεί να σε καταλάβει κανένας άλλος... σε παρακαλάει και σου λέει ότι δεν είναι η στιγμή τώρα... "μπορώ να περιμένω κι άλλο δεν είναι ανάγκη σήμερα άστο!" Εσύ δεν την ακούς... Κάθεσαι πάνω της και την χαιδεύεις λέγοντας της ότι όλα θα πάνε καλά και πως την έχεις ανάγκη να γίνει μέρος του εαυτούς να μην νιώθεις μόνος σε όλο αυτό το μακαμβρισμό που σε περιβάλλει... Συναντιέσαι με τα υπόλοιπα παιδιά και είσαι λιγομίλητος εν σχέση με τις άλλες φορές , νευρικός... αυτή το καταλαβαίνει... αλλα δεν μιλάει δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς... την έχεις μάθει να υπακούει όλα σου τα γούστα... Και ξεκινάς... Φεύγεις πρώτος και δεν ανέχεσαι κανένα να σε περάσει... Γιατί...?!!! Τι συμβαίνει...??? Τα λάσχτιχα έχουνε πάρει φωτιά...Παίρνεις τις στροφές μανιασμένα...γυρίζεις πίσω και κοιτάς και βλέπεις ότι σε ακολουθούνε οι 2 απο τους 5 που ξεκίνησες μαζί... Ανοίγεις το γκάζι και εκείνη σου μουγκρίζει...σαν να σου ψιθυρίζει "ολα θα πάνε καλά άσε το γκάζι..." όλα είναι μπροστά στα μάτια σου και δεν θέλεις να την ακούσεις ! Οι άλλοι είναι πίσω και συνεχίζουν και βλέπουν εσένα να αφηνιάζεις ... εκείνη σου δείχνει γλυκά ότι δεν πρέπει να συνεχίσεις ο πίσω τροχός αρχίζει να χάνει πρόσφρυση όλο και συχνότερα σε κάθε έξοδο... αλλα δεν θέλεις να σε ακολουθήσει κανένας θέλεις να είσαι μόνος σου... Δεν το έχουν καταλάβει για αυτό αποφασίζεις να βάλεις την ταυτότητα στο στόμα να ανοίξεις και να χαθείς. Η μεγάλη παρατεταμένη δεξιά έρχεται και εσυ στο κοντέρ έχεις 140... και ανοίγεις...150...160...170... η Leyla τρέμει μέσα στη στροφή το ξέρει ότι δεν είσαι έτοιμος... δεν είσαι σε θέση... Την χτυπάς βάναυσα στην έξοδο και εκείνη κλαίει το ξέρει ότι στην επόμενη αριστερή δεν πρέπει να την πάρεις τόσο γρήγορα...210...220...230... κοιτάς πίσω σου και βλέπεις ότι άρχίσεις να ξεφεύγεις απο τους άλλους... Όλα αυτά που σε βασανίζουν είναι μπροστά στα μάτια σου κ με υποχθόνιο τρόπο σου έχουν κλείσει τα μάτια και δεν σε αφήνουν να δεις καθαρά...τότε κάτι απερίγραπτο συμβαίνει ίσως το αίσθημα της επιβίωσης δεν μπορώ να ξέρω αρπάει την μανέτα και ρίχνει τα χιλιόμετρα στο όριο τραβάς το τιμόνη με δύναμη και εκείνη ξαπλώνει η γραμμή σου είναι καλή... αλλα τα χιλιόμετρα είναι πολλά... τραβάς... τραβάς....... κοιτάζεις την έξοδο και λες μπορώ να τα καταφέρω ... εκείνη σε στηρίζει για μια ακόμη φορά είναι εκεί... άντεξε... κοιτάς πίσω και δεν βλέπεις κανένα...και βγαίνεις στις ευθείες το κοντέρ κολάει στα 270... είσαι εσύ και ο δρόμος τα αυτοκίνητα είναι σταματημένα καθώς τα περνάς... τα προβλήματα μοιάζουν να έχουν φύγει...οχι... είναι αυταπάτη της στιγμής εδώ είναι και τα βλέπεις και πάλι... δεξιά ανηφορική... απο τις πιο δύσκολες...κάτι δεν πάει καλά...τα χιλιόμετρα είναι πολλά αλλα την έχεις πάρει και πιο γρήγορα στο παρελθόν τι συμβαίνει ? Για άλλη μια φορά ξαπλώνεται παρέα...και ΝΑ ΤΟ !!!! τα αυτοκίνητα σου έχουν κλείσει το δρόμο... Η Leyla δεν μπορεί να κάνει κάτι σε είχε προειδοποιήσει... Και τότε αρχίζουν να περνάνε τα πρόσωπα που αγαπάς απο μπροστά σου... Ακαριαία όλα η σκέψη σου σταματάει σε αυτήν... Τα καταγάλανα μάτια της σε κοιτάνε και σε παρακαλανε να γυρίσεις σπίτι σώος... στο είχε ζητήσει άλλωστε... τώρα τα προβλήματα είναι παρελθόν... το Νόημα είναι αλλού... Μπαίνεις στο αντίθετο ρεύμα και βλέπεις και άλλο αυτοκίνητο απο το αντίθετο ρεύμα... τα περιθώρια στενεύουν...τα προβλήματα πλέον δεν είναι εδώ...κλείνεις τα μάτια... ανοίγεις το γκάζι...και προσεύχεσαι,παρακαλάς, ικετευεις... ΚΑΙ ΠΡΟΛΑΒΕΣ !!! την γλίτωσες... ευθεία και πάλι...όλα γυρίζουν στο κεφάλι σου δεν προλαβαίνεις να αντιληφθείς τις σκέψεις είναι τόσο γρήγορες... έχεις κόψει...στα 160 και χάνεσαι στον ειρμό των σκέψεων και ξαφνικά ΒΡΟΥΑΟΥ!!! σε περνάει ένας δικος σου με 200 κοιτάς και είστε μόνοι σας...Στιγμιαία τρελένεσαι επιστρέφουν όλα... χουφτώνεις το γκάζι πρέπει να τον περάσεις και τον περνάς και δεν σε νοιάζει τίποτα... πέρνεις την περιβόητη στροφή με όσα μπορείς αλλα δεν σου βγαίνει στην έξοδο κοιτάς και πίσω και βλέπεις ότι τον έχεις και πάλι μπορείς να χαθείς...

(Ναι εγώ είμαι αυτός)

Αλλά αρχίζεις και συνηδητοποιείς ότι πλέον τίποτα δεν έχει νόημα αν δεν υπάρχεις εσύ ο ίδιος να το βιώνεις... και σταματάς στην άκρη ζητάς ευγενικά στους φίλους σου να συνεχίσουν αυτή τη φορά θα μείνεις μόνος αλλα έτσι όπως πρέπει η δύναμη ξαναρχεται και λες ότι θα τα καταφέρεις και θα τα αντιμετωπίσεις... Η Leyla στέκεται με καμάρι που κατάλαβες δίπλα στην απίστευτη θέα που συμβάλει για να ξαναφέρει Γαλήνη στις σκέψεις σου και τους προβληματισμούς σου... Νιώθεις τυχερός όλα πήγαν καλά... Ανάβεις τσιγάρο και χαζεύεις την Leyla και την θέα... κάθε τζούρα είναι μαγική...

Ευχαριστώ πάνω από όλα που είμαι εδώ και τους φίλους μου είναι δίπλα μου. Και μια ψυχή που με φυλάει...

1.jpg

2.jpg

3.jpg

4.jpg

rodman τι να πω εγω;; και προσοχη παιδια