Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

[DKP]

Παρασκευή 7 του Ιούλη του 2000.

50.000 άνθρωποι συνοδεύουν την σωρό ενός ανθρώπου στην τελευταία του κατοικία, περνώντας ανάμεσα απο δεκάδες χιλιάδες μοτοσικλέτες που βρίσκονται επίσημα παρατεταγμένες, σχηματίζοντας έναν διάδρομο που οδηγεί στο κοιμητήριο του Ballymoney, 60km απο το Belfast, την πρωτεύουσα της εδώ και 600 χρόνια αιματόβρεχτης, στον αγώνα για ανεξαρτησία, ιρλανδικής γής.

Τι ήταν αυτό που οδήγησε τόσες χιλιάδες ανθρώπων (καθολικούς και προτεστάντες) απο την Ιρλανδία, την Αγγλία, τη Σκωτία και το Isle of Man να μαζευτούν στη κηδεία ενός ανθρώπου;

Ήταν απλά η αγάπη, ο σεβασμός και ο θαυμασμός για τον αγωνιζόμενο του Isle of Man TT , για τον άνθρωπο Joey Dunlop.

Δεν μιλάω απλά για άλλον έναν οδηγό που σκοτώθηκε σε έναν αγώνα σε δημόσιο δρόμο.

Αναφέρομαι στον Αγωνιζόμενο στο νησί εκείνο, στην Ιρλανδική θάλασσα, όπου τα τελευταία 100 χρόνια διεξάγεται η πιο επικίνδυνη μορφή μηχανοκίνητου αθλητισμού, το Isle of man TT.

Η διαδρομή στην οποία διεξάγεται ο αγώνας (μιλάμε παντα για δημόσιο δρόμο) είναι 60.7 km με διανυόμενα συνολικά 322 km και διαρκεί περίπου δύο ώρες, όταν ένας αγώνας GP διαρκεί 45 περίπου λεπτά και διανύονται 120 km.

Ενώ σε έναν αγώνα moto GP τα μεγαλύτερα και πιο ακριβοπληρωμένα ταλέντα στον πλανήτη τρέχουν με μέση ωριαία ταχύτητα 150-170 km στο νησί οι αγωνιζόμενοι σημειώνουν μέση ωριαία ταχύτητα 170-210 km.

Ενώ σε έναν αγώνα moto GP η πτώση ενός αγωνιζόμενου οδηγεί σε γκαζόν, αμμοχάλικο, λάστιχα, αεροφράκτες και μπαριέρες, στο νησί οδηγεί σε δέντρα, τοίχους σπιτιών και μαγαζιών, σε στηθαία γεφυρών και γκρεμούς.

Ενώ σε έναν αγώνα moto GP και Superbikes η πίστα έχει 12-15 στροφές, η διαδρομή στο νησί έχει επίσημα 246 στροφές και άλλα 150 περίπου ’’δύσκολα’’ σημεία.

Ο William Josepf Dunlop γεννήθηκε στις 25 του Φλεβάρη του 1952, ξεκίνησε να τρέχει στο νησί το 1969 και πήρε την πρώτη του νίκη το 1977 με ένα Yamaha ΤΖ 750, ενώ τα τελευταία 18 χρόνια έτρεχε με Honda φορώντας πάντα ένα κίτρινο Arai.

Ο άνθρωπος αυτός έτρεχε στο νησί επι 23 χρόνια έχοντας σημειώσει πάνω απο 250 φορές γύρο με μέση ωριαία ταχύτητα 110 μίλια την ώρα (176 km).

Με την ίδια σεμνότητα που κάποτε φόρτωσε το βάν του με τρόφιμα και φάρμακα για να τα πάει στη Ρουμανία και αργότερα στη Βοσνία, το ίδιο απλά και σεμνά φόρτωσε τρία μηχανάκια (μια RC 45,μια CBR 600 και μια RS 125) στο λευκό βάν του, πήρε κι έναν φίλο του, για να πάει να τρέξει σε έναν αγώνα στην Tallinn της Εσθονίας 3000 km μακριά, όχι για τα λεφτά κάποιου σπόνσορα αλλά για τη χαρά της συμμετοχής, απο αγάπη για το σπόρ.

Αιτία του ατυχήματος η βροχή που ξεκίνησε λίγο πρίν την έναρξη του αγώνα και τα λάστιχα που φορούσε το Honda RS 125 του Dunlop, βρόχινο μπροστά, intermediate πίσω (δεν πρόλαβε να το αλλάξει). Ένα highsiding με 160 km, σε ένα γρήγορο σικαίην, τον έστειλε πάνω σε ένα δέντρο. Οι γιατροί απλώς διαπίστωσαν οτι ο θάνατός του ήταν ακαριαίος. Την προηγούμενη ημέρα είχε κερδίσει τον αγώνα στα Superbikes και Supersport 600.

Ένα μήνα πρίν τον θάνατό του (στις 2 του Ιούλη) είχε σημειώσει άλλες τρείς νίκες στο Isle of Man TT φτάνοντας τις 26 συνολικά (5 παγκόσμια πρωταθλήματα στην μεγάλη κατηγορία Formula1), 12 περισσότερες απο τον θρυλικό Mike-The bike-Hailwood.

Διάολε, μιλάμε για έναν μικροκαμωμένο γκριζομάλλη 48 ετών, πατέρα πέντε παιδιών, ιδιοκτήτη του ''The Railway Tavern'' pub στο Ballymoney της Ιρλανδίας (σε όλη του τη ζωή αρνήθηκε να γίνει επαγγελματίας που θα ζούσε αποκλειστικά απο τους αγώνες).

Ο Joey Dunlop θα μείνει για πάντα στις καρδιές των ανθρώπων που νοιώθουν ευτυχείς βλέποντας έναν οδηγό και μια μηχανή (Ι4 ή V2 , 1000 ή 125 δεν έχει σημασία) να περνάνε πετώντας πάνω απο την Ballaugh Bridge στο νησί.

Θα μείνει για πάντα στις καρδιές των ανθρώπων που τον γνώρισαν σαν ο ''πρωταθλητής του λαού'', σαν ο ''Κing of the road forever'', σαν ο Yer Maun (ιρλανδέζικη απόδοση του Your Man).


ΥΓ. Στοιχεία και αποσπάσματα απο τα τεύχη 243 και 244 του περιοδικού ΜΟΤΟ.

Joey Dunlop.jpg

J. Dunlop.jpg

[DESMOMAN]

Εξαιρετικο!!!