Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Από το τελευταίο ταξίδι μου στην αλλοδαπή έχουν περάσει 7 χρόνια. Μέχρι και το 2011 που οι δουλειές μας πήγαιναν καλά σκεφτόμαστε να κάνουμε κάπου-κάπου κάνα ταξιδάκι στο εξωτερικό. Τα μοτοσικλετιστικά μου ενδιαφέροντα όμως έμειναν στάσιμα λόγω της κρίσης και λόγω έλλειψης μοτοσυκλέτας από το 2013 ως το 2017.
Κάθε φορά που ξεκινάγαμε κουβέντα για ταξίδι στο εξωτερικό, τα Βαλκάνια δεν ήταν μέσα στα πλάνα μας. Κι αν ήταν, ήταν μόνο διαδικαστικού χαρακτήρα απλά να περάσουμε για να βρεθούμε γρήγορα στην “πολιτισμένη” Ευρώπη. Την γειτονιά μας λοιπόν, πάντα την απορρίπταμε για διάφορους λόγους π.χ. επικινδυνότητα, διεφθαρμένους αστυνομικούς ,κριτικές που είχαμε ακούσει για τους δρόμους και προπαντός
γιατί εκεί είναι БАЛКАН (ΒΑΛΚΑΝΙΑ)…
Βαλκάνια με όλες τις αντιθέσεις, χριστιανικές, πολιτικές, νοοτροπίας και όπως αλλιώς έχει ειπωθεί, η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης. Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά μην ανάψουμε κι άλλο φυτίλι…
Η αφορμή Ιανουάριος 2018
Έχοντας στη κατοχή μου την 2η Ducati Multistrada 620 από το Μάιο του 2017 (η 1η 2005-2013 επωλήθη λόγω κρίσης) και έχοντας κάνει πρόβα το Σεπτέμβρη το γύρο της Πελοποννήσου, σκέφτηκα ας το κάνω φέτος γιατί “We only live once”. Ένας ακόμη λόγος ήταν για να μην πουλήσει για ένα κομμάτι ψωμί ο φίλος μου, το BMW F650GS, μιας και χρόνια μας έλεγε “Αφού δε πάω ταξίδια θα την πουλήσω”. Πούλα τη, να πάει στο διάολ…
Η ιδέα Φεβρουάριος 2018
Σε μία μάζωξη μαζί τους αρχίζω την κουβέντα και ρωτάω;
- “Βαλκάνια πάτε ή όχι;”
Απαντάνε και οι δύο με μια φωνή “Για λέγε-για λέγε!!!”
- Διαβάζω κάποια ταξιδιωτικά και έχω κάποιες ιδέες και προτάσεις.
- “Που; ”
- Αλβανία – Μαυροβούνιο – Κροατία(Dubrovnik, μπορεί και Split)
- Βάλε μέσα και το Mostar και το Sarajevo!
- Πόσες μέρες; Μια εβδομάδα;
- Άσε θα φτιάξω διαδρομάρα!
- Σου έχουμε εμπιστοσύνη.
- “Πότε; ”
- Αρχές Σεπτέμβρη που λασκάρει η δουλειά όλων, που έχει λιγότερο κόσμο, λιγότερη ζέστη και που είναι low season σε όλα.
- Μέσα.
- “Ποιοι;”
- Εμείς οι τρείς και ένας ακόμη φίλος μου με 600 cc.
- Μπορεί και ένας φίλος μου με 1000cc, λέει ο Σπύρος.
- Πέντε δηλαδή;
- Εντάξει.
Το ψηστήρι Μάρτιος - Ιούλιος 2018
Μια φορά το μήνα είχαμε επικοινωνία και ενημέρωση μιας και ο BMWακιας ζει και δουλεύει Αθήνα.
Καταληκτική ημερομηνία συμμετοχών ήταν η 31η Ιουλίου. (καλά και 3 Σεπτέμβρη να πήγαινε, θα ερχόντουσαν).
Ο ένας, ο BMWακιας μέχρι μέσα Αυγούστου να μας έχει στην αναμονή “θα δούμε”.
Ο scooterας (πρώην Cagiva Grand Canyon, Ducati SS 900, ΚΤΜ 950 GO!), να τον παρακαλάς
- Πάρε μια μηχανή να έρθεις;
- Θα έρθω με το scooter.
- Ρε θα σε κοροϊδεύουν όλα τα χιλιάρια, π.χ. τα GS που είναι μόνο για ταξίδια(χαχαχα).
- Το GS για καφέ και το scooter για ταξίδια, έτσι δεν κάνει στην Ελλάδα το 70% των GS.
Οι άλλοι δύο δεν βλέπω να έρχονται, υποχρεώσεις βλέπετε(συγχωρεμένοι).
Τελικά 3 οι εκδρομείς.
Η προετοιμασία (Η καλύτερή μου) Φεβρουάριος – Αύγουστος 2018
Όλο το χειμώνα ξεψάχνισα ταξιδιωτικά άρθρα από διάφορα sites αλλά και από εδώ μέσα, αλλά οφείλω να το πω: Τα καλύτερα ταξιδιωτικά από Ελληνικά site που διάβασα και που σου ανέλυαν τα πάντα λες και είχες πάει μαζί τους ταξίδι είναι αυτά από το http://www.motoadv.gr" onclick="window.open(this.href);return false;. Στα παλικάρια που γράφουν τις μοτοσυκλετιστικές τους εμπειρίες εκεί, βγάζω το καπέλο γιατί προσπαθούν με τον τρόπο που γράφουν να λύσουν απορίες σχετικά με τις περιοχές που έχουν επισκεφθεί. Αξίζει να διαβάσετε ένα ταξιδιωτικό για να καταλάβετε τι εννοώ.
Επίσης ένα πολύ χρήσιμο site που βρήκα είναι το http://www.dangerousroads.org" onclick="window.open(this.href);return false; το οποίο έχει τους πιο όμορφους, επικίνδυνους δρόμους και περάσματα πολλών χωρών.
Επίσης έψαξα όλο το internet για χρήσιμες πληροφορίες για οτιδήποτε μπορεί, είτε να μας καθυστερούσε το ταξίδι είτε να μας το χάλαγε τελείως. Επίσης να γλυτώσουμε κάνα φράγκο όπου μπορούμε. Καλύτερα να τα φάμε στο ταξίδι παρά σε κάτι που ίσως να είναι αχρείαστο(π.χ. διαβατήριο 80€).
Ξεκινάμε λοιπόν …
Έγγραφα – χρήσιμες συμβουλές
Ταυτότητα με λατινικούς χαρακτήρες και να είναι σε πολύ καλή κατάσταση(πήρα τηλ. όλες τις πρεσβείες για να μάθω).
Δίπλωμα(το χάρτινο χρώματος ΡΟΖ είχαμε, δεν μας ζητήθηκε ποτέ)
Άδεια μοτοσυκλέτας
Πράσινη κάρτα
Ευρωπαική κάρτα ασφάλισης(ευτυχώς δεν έμαθα αν τελικά ισχύει εκτός Ε.Ε.)
Καλό θα ήταν να υπάρχουν όλα και σε φωτοτυπίες.
Tηλέφωνα πρεσβειών της Ελλάδος σε όλες τις χώρες.
Επικοινωνία δωρεάν τηλεφωνική με Ελλάδα μόνο από Κροατία (Ε.Ε.) , στις άλλες χώρες με ακριβή χρέωση. Το πακέτο roaming κοστίζει 7€ την ημέρα (πάνε καλά!!!). Μέσω Viber(σωτήριο) όπου βρίσκεις wi-fi κάνεις και βιντεοκλήση. Εξάλλου ταξίδι πηγαίναμε δεν θα είχαμε το μυαλό μας στο τηλέφωνο.
Ισοτιμίες νομισμάτων (xe.com-εγγύηση)
Tιμές βενζίνης(http://www.fuel-prices-europe.info" onclick="window.open(this.href);return false;)(10-15% επάνω λόγω τουρισμού)
Tιμές ξενοδοχείων(booking)
Οδηγός τοπικών φαγητών (μην την περάσουμε μόνο με πίτσα).
Χάρτες -GPS
Ρόλο πλοηγού θα είχα εγώ, οπότε επιβεβλημένο το GPS ( εφαρμογή Sygic ). Ευτυχώς ξέρω να διαβάζω GPS και να κοιτώ και τις ταμπέλες, συνδυάζοντάς τα. Τύπωσα από τις χώρες που θα επισκεπτόμαστε τους αντίστοιχους χάρτες ( Ezilon) από το internet και τους πέρασα και σε ψηφιακή μορφή στο κινητό. Σχεδίαση της διαδρομής πάνω στο χάρτη για να ξέρουμε ανά πάσα στιγμή που είμαστε και για πού τραβάμε.
Οδική βοήθεια
Χτυπήσαμε ξύλο, κάναμε και το σταυρό μας οι άθρησκοι
για να μην μας τύχει κάτι, γιατί η οδική βοήθεια ισχύει μόνο στην Ε.Ε.(Κροατία), ενώ στις άλλες χώρες πρέπει να επικοινωνήσεις με την ασφαλιστική σου(μπλέξιμο, επαναπατρισμός NO). Η μόνη που απ΄ ότι διάβασα σε καλύπτει σχεδόν σε όλα είναι η γερμανική ADAC (γερμανοί είναι , ποτέ δεν ξέρεις) γιατί καλύπτει τον οδηγό και όχι το όχημα, αλλά για να γραφτείς μέλος θέλει “ειδικό τρόπο”. Τελευταίες εργασίες
Όλοι έκαναν service, τα 600άρια άλλαξαν και λάστιχα, το BMW έβαλε και προβολάκια (BMW είναι, τα χρειάζεται!!!
), προμηθευτήκαμε τα χαρτιά που έπρεπε(πράσινη κάρτα-1 μήνα ισχύ) και απλά περιμέναμε την Παρασκευή 7/9 για να ξεκινήσουμε. Για να μην έχουμε παρατράγουδα, μια κλειδαριά δισκοφρένου ο καθένας και μια μικρή αλυσίδα για όλες μαζί. Βέβαια για να έχει σασπένς η τελευταία μέρα, η κόρνα του Ducati Πέμπτη μεσημέρι δεν έλεγε να τραγουδήσει. 
Μάλλον έκανε αφωνία πριν το μεγάλο ταξίδι. Η κόρνα ΟΚ, ο διακόπτης όχι. Άνοιγμα του διακόπτη και ψέκασμα με αντισκωρικό, πάλι τα ίδια. “Θα πάω και με κλάξον από ποδήλατο, δεν το χάνω το ταξίδι ”. Πρωί-πρωί θα πάω συνεργείο μπας και τη φτιάξουμε. Καληνύχτα και βλέπουμε…1η μέρα Παρασκευή 7/9/2018 Πάτρα(GR) – Vlore(Αυλώνας)(ALB) 448 χλμ.
Πρωί - πρωί συνάντηση με τον μηχανικό της Ducati λόγω του προβλήματος με την κόρνα της μοτοσυκλέτας. Μόλις μπαίνει στο συνεργείο αρχίζει και γκαρίζει (έφτιαξε-άστα διάλα). Καφέ για τις τελευταίες λεπτομέρειες του ταξιδιού, τελευταίο check και αναχώρηση 10:00. Όλα καλά και ξεκινάμε το ταξίδι. Ανιαρή Ιόνια οδό με τρελά διόδια, βγαίνουμε στην Αμφιλοχία και πιάνουμε την επαρχιακή οδό να “ξεμουδιάσουμε”(σιγά ρε οδηγάρα) μέσω Βόνιτσας και του υποθαλάσσιου τούνελ, που είχα να το περάσω 10 χρόνια. Καφές στην Πρέβεζα και τελευταίο γέμισμα ρεζερβουάρ με ακριβή ελληνική βενζίνη πριν την Ηγουμενίτσα.
. Πρώτο καλωσόρισμα από τις αλβανικές εταιρίες κινητής με υπενθύμιση του πανάκριβου roaming. Οπότε η εύρεση wi-fi ήταν πρώτη μας προτεραιότητα όπου κι αν θα σταματάγαμε. Η Αλβανία σαν εικόνα του '80 στα πρώτα χωριά. Μετά από ένα κακό επαρχιακό κομμάτι όλο λακκούβες φτάνουμε στο Βουθρωτό (αρχαία ελληνική αποικία) και πέρασμα με ξύλινη σχεδία με τροχαλίες(2€ each), ωραία εμπειρία.
. Νορμάλ οδήγηση από τους ντόπιους κάποιες φορές και άλλες να κάνεις το σταυρό σου ( προσπέραση πάνω σε τυφλή φουρκέτα) 
. Στους δρόμους πολλά ακριβά αυτοκίνητα ( πολύ Range Rover, Mercedes, BMW ).
Πολύ ωραία πόλη, και συγνώμη που το λέω, πολύ καλύτερη από πολλές ελληνικές θυμίζοντας Λεμεσό και Κάννες. Μεγάλη παραλιακή λεωφόρος με δύο λωρίδες κυκλοφορίας, ποδηλατόδρομο και πεζόδρομο γεμάτη με φοίνικες και πολλά ξενοδοχεία.
. Είσοδος στη πόλη και συγκρίσεις με το Μονακό μιας και θεωρείται το Μονακό των Βαλκανίων. Ίσως θα έλεγα ότι είναι το Μονακό των φτωχών μιας και μοιάζει σαν μορφολογία εδάφους και σαν τουριστική κίνηση. Καφές με πανοραμική θέα από ψηλά σε μια κυριλέ καφετέρια με τιμή 12€ (3 καφέδες, 3 νερά).
για να αποφύγουμε το “τρελό καπέλο” στα ξενοδοχεία, αν θα βρίσκαμε να μείνουμε κιόλας(Αν διανυκτερεύαμε στη Budva με τόσο τουρισμό, ακόμα εκεί θα μέναμε). Για να διανυκτερεύσουμε στην επόμενη όμορφη πόλη του Μαυροβουνίου, το Kotor έπρεπε να κάνουμε μια εκπληκτική διαδρομή, το “Paso dello Stelvio” του Μαυροβουνίου, σχεδόν δύο πάσα μαζί. Και έτσι ο κλήρος για διανυκτέρευση έπεσε στο Cetinje, την αρχαία και παραδοσιακή πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου που βρίσκεται κάπου στη μέση. Αναχωρήσαμε από τη Budva αργά το απόγευμα μέσω του φοβερού δρόμου που οδηγεί στο Cetinje γνωστού και ως Seostik pass με τις καλοχαραγμένες στροφές να έχουν τον πρώτο λόγο και η θέα από ψηλά της Budva να σε αποζημιώνει. Βρήκαμε ενοικιαζόμενο τρίκλινο δωμάτιο σε ένα ξενώνα με 45€ και parking σε κλειστή αυλή.
. Πίσω στη βόλτα μας στη πόλη, αν σε κάποιον που δεν ήταν και τόσο παρατηρητικός όσον αφορά τα κτίρια, έλεγες ότι πριν από 23 χρόνια εδώ έγινε ένας από τους πιο αιματηρούς εμφυλίους στην σύγχρονη ιστορία δεν θα το πίστευε. Η πόλη έχει επουλώσει τις πληγές της όσον αφορά το πρόσφατο αιματηρό παρελθόν της με κάποια σημάδια σε τοίχους όμως να το θυμίζουν. 
. Πάλι καλά που απέναντι είχε ανταλλακτήριο συναλλάγματος και πήγαμε να ανταλλάξουμε τα Ευρώ σε Βοσνιακά μάρκα. Πληρώσαμε και φύγαμε από το κεντρικό παζάρι και πλέον περιπλανιόμασταν στο κέντρο της πόλης με τα κτήρια να θυμίζουν πλέον ευρωπαϊκή μεγαλούπολη.
. 
. Μόλις περάσαμε στην αντίπερα όχθη του ποταμού βγάλαμε όσες φώτο θέλαμε. 
. Ξεφορτώσαμε τα πράγματα και μιας και η ώρα είχε πάει 21:30 και δεν ξέραμε τι ώρα κλείνουν τα εστιατόρια, ρωτήσαμε τον Άβερελ για φαγητό. Απ’ ότι μας είπε μπορούσε να μας ετοιμάσει μόνο ψάρια για φαγητό στο μικρό εστιατόριο-ταβέρνα που διέθετε. “Τι ψάρια ρε μάστορα! 
Μας έχει κόψει η πείνα και θα φάμε ψάρια;” αναρωτηθήκαμε. Του ζητήσαμε να μας στείλει κάπου για φαγητό με κρέας. Μας πρότεινε ένα πολύ καλό εστιατόριο στις όχθες του ποταμού-λίμνης. Καθίσαμε εντός του εστιατορίου μιας και έξω είχε 15°C και παραγγείλαμε από τον κατάλογο κάτι για να σβήσουμε την πείνα μας 
. Η σπεσιαλιτέ των Σλάβων όσον αφορά τους κιμάδες ακούει στο όνομα “Pljeskavica”. Μιλάμε για ένα μπιφτέκι ανάλογου μεγέθους (από μεγάλο μέχρι τεράστιο) με συνδυασμό χοιρινού και μοσχαρίσιου κιμά και αρκετά πικάντικο. Οι φίλοι μου παράγγειλαν να φάνε Goulas, μια κρεατόσουπα με πατάτες, λαχανικά μέσα σε μια ροζέ σάλτσα(δοκίμασα, καλό ήταν). Η μπύρα πήγε σύννεφο 
και η επικοινωνία μέσω viber έδινε και έπαιρνε, μιας και η μοναδική επικοινωνία μας με την πατρίδα στις 5 από τις 6 χώρες ήταν μέσω viber (μόνο στην Κροατία μέτραγαν τα λεπτά επικοινωνίας από τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας της Ελλάδας). Είχε έρθει η ώρα για ύπνο αφού την επόμενη μέρα το ταξίδι μας συνεχιζόταν μέσα από αλπικά πάσα του Μαυροβουνίου. Ζητήσαμε λογαριασμό και ήταν λίγο τσιμπημένος σε σχέση με αυτά που είχαμε συνηθίσει ως τώρα. 3 μερίδες φαγητό, 3 μικρές σαλάτες, 4 μπίρες, 2 cola σύνολο 28€. Φτάσαμε στο δωμάτιο, έβαλαν τις ωτασπίδες οι άλλοι, μιας και εγώ δεν είχα πρόβλημα μέχρι εκείνη τη μέρα με τα ροχαλητά, και αρχίσαμε να “αναπνέουμε δυνατά” 
) με την ελπίδα ότι θα τρώγαμε μετά κάτι στο δρόμο. Σκεφτήκαμε μήπως γυρνούσαμε πίσω και ξαναβλέπαμε το φράγμα και τα τούνελς αλλά σκεφτήκαμε ότι και χρόνο θα χάναμε και από τούνελς στο δρόμο μας άλλο τίποτα. Και ξεκινάμε την σημερινή διαδρομή από το Pluzine για Zabljak μέσα από τον εθνικό δρυμό Durmitor και το βουνό Bobotov kuk και βλέπουμε…