Ducatisti.gr :: Hellenic Ducati Community

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Πριν διαβασετε το παρακατω ταξιδιωτικο καλο θα ηταν να διαβασετε το πρωτο μου ταξιδιωτικο "Ονειρο ζωης 2008" γιατι εχει αμεση σχεση με αυτο.

http://www.ducatisti.gr/phpBB3/viewtopi ... 23&t=18419" onclick="window.open(this.href);return false;

Σεπτεμβριος 2008
Μολις εχω κανει το ονειρο μου πραγματικοτητα δηλαδη ενα ταξιδι στην Ευρωπη με μοτοσυκλετα
ονειρο ζωης οπως ελεγε και το post. Γυρνωντας στη δουλεια αλλα και σε παρεες με φιλους και τους ελεγα πως τα περασα πιστευα πως αφου πηρα φορα επρεπε να συνεχισω τα ταξιδια στο εξωτερικο. Μιας και οι φιλοι μου μηχανοβιοι ειχαν και αυτοι το μικροβιο του μεγαλου ταξιδιου ειχα πολλες ελπιδες αυτο να επαναληφθει.
Ενα φθινοπωρινο βραδυ παρασκευης καθομουν και εβλεπα στη τηλεοραση ενα επεισοδιο της γνωστης αγγλικης σειρας για αυτοκινητα Top Gear οπου οι τρεις τυποι εψαχναν να βρουν στην Ευρωπη τον καλυτερο οδηγικο δρομο. Παρακολουθωντας την εκπομπη εβλεπα οτι εψαχναν στα μερη που εγω ειχα παει τον προηγουμενο μηνα δηλαδη κοντα στις Αλπεις. Και οπως εγινε. Ο δρομος που ανακηρυξαν σαν τον καλυτερο οδηγικο δρομο της Ευρωπης ηταν ο δρομος που μας ειχε συστησει ενα ζευγαρι ιταλων μοτοσυκλετιστων στο δρομο για το Innsbruck δηλαδη το θρυλικο PASSO DELLO STELVIO η δευτερη ψηλοτερη κορυφη των Αλπεων. "Αυτο ειναι" λεω "του χρονου θα ειμαι εκει".
Κατα τη διαρκεια του χειμωνα αρχισα να μαζευω πληροφοριες οχι μονο για το συγκεκριμενο πασσο αλλα και για αλλα πασσα της Ελβετιας. Ατελειωτες ωρες ξενυχτιου για να φτιαξω την καλυτερη διαδρομη αλλα και να μαθω πραγματα για τις περιοχες οπου ειχα βαλει στο ματι. Συνεχιζοντας την ερευνα μου για ομορφες διαδρομες κοντα στην περιοχη των Αλπεων επισκευθηκα ενα μαγαζι με ειδη μοτοσυκλετας στη πολη που μενω ( ΠΑΤΡΑ ) κατι να αγορασω και για καλη μου τυχη ο ιδιοκτητης εχει ταξιδεψει σχεδον σε ολη την Ευρωπη και μου προτεινε μερη φανταστικα που ουτε ηξερα στο χαρτη οτι υπαρχουν. Μερη οπως το Grand Canyon Du Verdon στη Γαλλια το μεγαλυτερο φαραγγι στην Ευρωπη αντιστοιχο του Grand Canyon στην Αμερικη, τη Route Napoleon( το δρομο που πηρε ο Μεγας Ναπολεων γυριζοντας εξοριστος απο το νησακι Elba και την πορεια 100 ημερων για να γυρισει στο Παρισι ), το Chamonix στη Γαλλια περιοχη οπου υπαρχει η κορυφη των Αλπεων το Mont Blanc και ειναι γεματη απο παγετωνες (χιονια που δε λιωνουν ποτε-εκει εχει γυριστει και η ταινια "Πορφυρα Ποταμια"με τον Ζαν Ρενω και τον Βενσαν Κασσελ οπου εβρισκαν τα θυματα μεσα στους παγετωνες αν θυμαστε).
Περασε ο χειμωνας και επιτελους ηρθε η ανοιξη και αρχισα να προετοιμαζω το φιλο μου και συνταξιδευτη μου την προηγουμενη χρονια, για το τι προκειται να κανουμε. Ο φιλος μου εντυπωσιαστηκε απο τα μερη που του ειπα, συμφωνησε αλλα τιποτα δεν ηταν σιγουρο. Φτανοντας δυο μηνες πριν την αναχωρηση γυρω στις 15 ιουνιου μου λεει οτι φετος δεν ηθελε να χαλασει τοσα λεφτα για διακοπες οπως περυσι και οτι φετος θα "εμενε ελλαδα" επηρεασμενος απο την εκπομπη στη κρατικη τηλεοραση. Ωχ, λεω μαλλον το σχεδιο θα ναυαγησει. Και αρχιζει το ψηστηρι σε αλλους φιλους οι οποιοι για διαφορετικους λογους ο καθενας δεν ηθελε να ερθει. Μαλλον δε θα παω ελεγα και σκεπτομουνα την ιδεα ενος αγωνα MotoGP προς Brno μερια προς Τσεχια.
Αλλα και παλι αυτη η ιδεα ναυαγησε οταν εμαθα οτι ενος γνωστου λαστιχα μηχανοβιου εδω στη Πατρα η μηχανη εκανε φτερα στη Τσεχια και γυρισε με το αεροπλανο Ελλαδα. επισης και η προτροπη του παραπανω ιδιοκτητη ειδων μοτοσυκλετας που ειχα παρει συμβουλες οτι "για MotoGP πας και στο Misano στο Rimini με παπακι".Ετσι παιρνω τη μεγαλη αποφαση :ΘΑ ΠΑΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ!!! . Οι φιλοι μου τρελλαθηκαν και μου ελεγαν "Μα καλα μ@λ@κας εισαι που θα πας μονος σου" και απαντουσα ΝΑΙ. Κανενας δε με μετεπειθε ουτε ο ιδιος ο θεος. Σε συμβουλη φιλου μου οτι αυτο το ταξιδι ειναι δυσκολο και δεν ειναι Πατρα - Αθηνα του απαντησα οτι το ξερω και οτι πιο δυσκολο ειναι να πας Πατρα - Αθηνα!!! Μονο ο καιρος θα ηταν αντιπαλος μου, γιατι αν εβρεχε τις μισες μερες που θα ημουν εκει δε θα το ευχαριστιομουν. Εψαξα μεσω Internet να βρω ξενοδοχεια στις πολεις που επελεξα να μεινω και ετσι καταφερα να "σταμπαρω" σε καθε πολη που θα πηγαινα 5 ξενοδοχεια με φυλασομενο parking (του gay καποιο θα ηταν αδειο!!!). Τελευταιες μερες ειχαν γινει ολες οι ετοιμασιες απο αποψη συνεργειων στην Ευρωπη(ειχα εκτυπωσει σε ενα χαρτι ολα τα ducati service στην Ευρωπη για καλο και για κακο!!!), πρασινης καρτας , φαρμακειου, εργαλειων ειχα κανει service, αλλαξα και λαστιχα και απλα περιμενα τις διαθεσεις του καιρου.
11 Αυγουστου του σωτηριου ετους 2009 ειδα στο Weather.com οτι θα φαω μονο μια βροχη και μαλιστα στην Ελβετια και ο διαολος μεσα επεσε. Αλλα αυτα θα τα πουμε παρακατω, γιατι στις 14 Αυγουστου οπως λεει και ο μεγαλος Βασιλης Παπακωνσταντινου στον Κουρσαρο "Το ταξιδι ξαναρχιζει"

Μπαινοντας στο καραβι για Ancona εκανα ενα τηλεφωνημα στο περσινο συνταξιδευτη μου και φιλο νομιζοντας αυτος οτι δεν θα παω πουθενα. Μολις το εμαθε, τρελλαθηκε και μου ευχηθηκε καλο ταξιδι. Μεσα στο καραβι τωρα,υπηρχε μια ωραια ατμοσφαιρα απο τους τουριστες και ο χωρος που ηταν οι αεροπορικες θεσεις στις οποιες ειχα κανει κρατηση ηταν ψιλοαδειος. "Ωραια"σκεφτηκα "θα εχουμε ενα ανετο ταξιδι". Αμ δε που θα γινοταν ετσι,γιατι στην Ηγουμενιτσα επιβιβασθηκαν και 1500 τουρκοι μεταναστες οι οποιοι εκαναν το καραβι οικο ανοχης. Εστρωσαν στο πατωμα σεντονια στα οποια εφαγαν και μετα επανω τους κοιμηθηκαν,εβγαλαν καλτσες και παπουτσια, μικρα παιδια κλαιγανε, κυνηγητο γυρω απο τους τουριστες, ανοιγοκλειναν καθε δεκα δευτερολεπτα τις πορτες και τις εκλειναν με μανια. Γενικα μια ωραια ατμοσφαιρα. Και μεσα σε αυτο το χαμο επρεπε να βρω τη θεση μου στις αεροπορικες, την οποια ειχαν παρει με το ετσι θελω γιατι επρεπε να κοιμηθω επειδη την αλλη μερα ειχα να κανω 500χλμ. Μετα χιλιων βασανων βρηκα μια θεση και κοιμηθηκα για κανα τριαρι ωρες και καπως ηρεμησα.
Φτανοντας στην Ancona και βγαινοντας απο το πλοιο μετα απο αρκετη ωρα λογω του φορτιου ξεκινησα για το ταξιδι μου, το οποιο σαν πρωτη ημερα ειχε να διασχισω μια αποσταση 500 χιλιομετρων και θα εφτανα σε μια ιταλικη πολη στα συνορα με Αυστρια, το Bolzano. Σταματησα σε ενα βενζιναδικο εξω απο την Ancona φορεσα μποτες, μπουφαν και μια πατεντα δικια μου οσον αφορα το παντελονι. Επειδη το παντελονι gordura δεν αντεχεται τους καλοκαιρινους μηνες λογω ιδρωτα αποφασισα να φορεσω τζην παντελονι και απο πανω επικαλαμιδες και επιγονατιδες οπως φορανε στο enduro. Και τελικα ειχα δικιο,γιατι και προφυλαγμενος ενοιωθα αλλα και δροσερος. Βεβαια ειχα παρει μαζι μου και αδιαβροχα για παν ενδεχομενο. Ξεκινωντας απο Ancona επιασα μια σταθερη ταχυτητα γυρω στα 150χλμ και οδηγουσα στην Autostrada, προσπερνοντας τη μια πολη μετα την αλλη. Σταματησα για ανεφοδιασμο εξω απο τη Verona οπου εκει επιασα κουβεντα με ενα Γερμανο μοτοσυκλετιστη μιλωντας ο καθενας για το ταξιδι του. Εκει εμαθα κατι το ασυλληπτο για τα ελληνικα δεδομενα. Ο τυπος ειχε παρει τη μηχανη που οδηγουσε ενα Kawasaki Versys για test ride 1 εβδομαδα τη στιγμη που εγω οταν πηρα για test ride το multi 620 παρακαλετα το πηρα για 15 λεπτα!!!. Kαι μου εξηγησε οτι ειχε κατεβει απο Γερμανια για Σ/Κ στην Verona. (Αχ, ατιμο καραβι). Αφου καπνισαμε ενα Γερμανικο M@lboro συνταξιδευψαμε για δεκα χιλιομετρα και αφου χαιρετηθηκαμε συνεχισα προς Bolzano.
Μολις πλησιασα τις Αλπεις αρχισε και η δροσουλα και ο ουρανος συννεφιαζε. Φτανοντας στο Bolzano μετα απο 4 ωρες και πληρωνοντας διοδια το διολου ευκαταφρονητο ποσο των 20€ μπηκα στη πολη ψαχνοντας για ξενοδοχειο. Τα τρια ξενοδοχεια που ειχα "σταμπαρει" απο το internet ηταν γεματα χωρις μονοκλινα και πανω στην απελπισια μου για το που θα κοιμηθω το βραδυ ρωτησα κατι ντοπια πιτσιρικια αν εχουν ιδεα για βραδινο καταλυμα. Μου απαντησαν πως ξερουν και ετσι τους ακολουθησα. Μπροστα αυτα με τα ποδηλατα, πισω εγω με τη μηχανη, μια εικονα για γελια. Τελικα οι πιτσιρικαδες με πηγαν σε ενα ξενοδοχειο διπλα στον σιδηροδρομικο σταθμο το οποιο ξενοδοχειο το ειχα σαν πεμπτη και τελευταια επιλογη απο το Internet. Αφου τους ευχαριστησα εκλεισα το δωματιο με parking φυλασσομενο στην τιμη των 75€ (λογω μονοκλινου ηταν ακριβο). Το βραδακι βγηκα μια βολτα στη πολη, μια ιταλικη πολη με αυστρογερμανικο αρωμα μιας και οι περισσοτεροι κατοικοι μιλουσαν και ιταλικα και γερμανικα και μην ξεχναμε βρισκομουν κοντα στα αυστριακα συνορα. Εκατσα σε μια ωραια πιτσαρια για φαγητο και 'στηνοντας " αυτι ακουσα απο το σερβιτορο πως την αλλη ημερα ισως να εβρεχε βλεποντας στο βαθος και τις αστραπες. "Ωχ"λεω 'ωραια θα αρχισουμε αυριο".
Το πρωι που ξυπνησα ειδα εναν καταγαλανο ουρανο και σκεφτηκα πως οι βροχη ισως να πηγαινε προς Βενετια μερια οποτε ημουν ευχαριστημενος μιας και εγω θα ακολουθουσα αντιθετη πορεια. Κατεβηκα στο κεντρο του Bolzano για να παρω μερικα αναμνηστικα και να συνεχισω το ταξιδι μου. Ξεκινωντας την τριτη ημερα του ταξιδιου μου ειχα σαν βασικο σταθμο το PASSO DELLO STELVIO τη δευτερη ψηλοτερη κορυφη των Αλπεων οπου και γι αυτο εγινε το ταξιδι. Μπαινω σε ενα βενζιναδικο για ανεφοδιασμο και βλεπω διπλα ενα Subaru Impreza φτιαγμενο αλλα και ενα Mitsubishi Lancer evo και αυτο φτιαγμενο και ειπα "οτι καλα παω απο εδω". Συνειδητοποιω ομως οτι τα γαντια μου βρισκοντε στο συρταρι στη Πατρα και ειμαι χωρις γαντια στις Αλπεις . Μπαινω παλι στο βενζιναδικο και αγοραζω ενα ζευγαρι γαντια εργασιας τα οποια εμοιαζαν με γαντια του golf, ηταν και κοκκινα με λευκο, μια χαρα ηταν. Τα βαφτισα μονος μου και Ducati και ξεκινησα το ταξιδι μου. Οσο ανεβαινα πιο ψηλα τοσο και πιο ωραια τοπια εβλεπα π.χ. ωσπου εφτασα στο Pratto allo Stelvio ενα χωριο πριν τη μεγαλη αναβαση, γυρω στα 800μετρα υψομετρο και βλεποντας και αλλα γκρουπ μηχανοβιων καταλαβα οτι ειχα ερθει στο σωστο μερος. Ειχε ερθει ομως η ωρα για την αναβαση ενα ονειρο ενος χρονου...

TO BE CONTINUED

τελειος!
αυτα για καποιους σα και μενα που επειδη δεν εχω παρεα για ταξιδια βρισκω δικαιολογιες του πρωκτου..

Ξεκινωντας τριβαλιτσο το multi 620, δε μου αφηνε πολλα περιθωρια οδηγικης απολαυσης και ετσι αρκεστηκα σε μια αναβαση με καλο ρυθμο ωστε να μην εχω παρατραγουδα οντας μονος μου.Οι στροφες στο χαρτη αλλα και στην εκπομπη εμοιαζαν "φουρκετες" αλλα στην πραγματικοτητα παραηταν "φουρκετες". Το multi 620 για αλλη μια φορα με ειχε βγαλει ασπροπροσωπο αφου κανεις σοβαρος οδηγος δε με περασε εκτος απο κατι γερμανους που μαλλον εκαναν qualifying στις φουρκετες. Εντυπωση μου εκανε ο καλα ασφατοστρωμενος δρομος που σε αντιστοιχια με ελληνικους ορεινους δρομους δεν υπαρχει.
Φτανοντας στη κορυφη ειδα κατι απιστευτο. Επανω γινοταν μοτοσυκλετιστικη πανηγυρις απο καθε λογης μηχανη και απο καθε λογης εθνικοτητα . Ιταλοι, Γερμανοι, Ελβετοι, Γαλλοι, Κροατες, Αυστριακοι και αλλοι. Επισης στο δρομο συναντησα πολλους ποδηλατες ντυμενοι σαν να εκαναν το Tour de France αλλα αυτοι εκαναν μια συνηθισμενη για αυτους αναβαση. Η θεα απο ψηλα ηταν εκπληκτικη και αξιζε τοσο η λιγο κουραστικη αναβαση. Ενοιωθα οτι βρισκομουν στον Ολυμπο της μοτοσυκλετιστικης μου πορειας, αλλωστε και το υψομετρο αυτο μαρτυρουσε.
Βεβαια αλλος θα ελεγε οτι ηταν στα Ιμαλαια της δικης του πορειας και και παλι μαλλον ετσι ειναι γιατι στη φωτογραφια που ακολουθει ο ξενωνας στη κορυφη του Passo dello Stelvio αν κανετε zoom θα δειτε οτι λεει ΤΙΒΕΤ. Μαλλον του ιδιοκτητη του θυμιζε η περιοχη τα Ιμαλαια.
Ξεκουραζομενος σε ενα τοπικο καφενεδακι της περιοχης επιασε το ματι μου ενα ζευγαρι ηλικιωμενων να παρατηρουν τις μηχανες και να κοντοστεκοντε στη δικια μου μηχανη και να παρατηρου την πινακιδα. Πηγα κοντα και με ρωτησαν αν ειμαι απο την Κροατια μη βλεποντας οτι η πινακιδα ειχε GR και οχι CRO. Με μια φωνη ολο χαρα και εθνικη υπερηφανια τους ειπα Griechenland και απορουσαν πως ενας ελληνας εφτασε εκει πανω. Και σκεφτηκα τον Paulo Coelho που καποτε ειπε: Όταν θέλεις πάρα πολύ κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις.
Αφου εκανα τις απαραιτητες αγορες αναμνηστικων (οχι αυτοκολλητα, αυτα ειναι για τους ΒΑΥΑΡΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ (βλεπε GS)οπως λεει και ενας φιλος που γνωρισα φετος στο MotoGP 2011 στο MISANO) χαραξα πορεια προς Davos Ελβετια και θελοντας να περασω και αλλα πασσα εβαλα μπρος στο multi 620 και εφυγα γεματος ωραιες εικονες και οδηγικες εμπειριες.

μην το αφηνεις ετσι το κρανος γιατι σε ενα γνωστο μου επεσε και ετρεχε............
υ.γ αντε και στο επομενο.............

Φευγοντας απο το Passo dello Stelvio ο δρομος ηταν παλι καλοασφαλτοστρωμενος με ανοιχτα πεταλα και κανα δυο φουρκετες ξεκουραζοντας τον μοτοσυκλετιστη απο την προηγουμενη αναβαση. Κατηφορικος δρομος το Umbrailpass, γεματος λειβαδια, με τις γνωστες ελβετικες αγελαδες μιας και κοντα βρισκονταν τα γνωστα αγροκτηματα Arosa. Μεχρι και parking για αγελαδες συναντησα και για του λογου το αληθες:
Στο επομενο χωριο που βρηκα η θεα ηταν φανταστικη. Τα σπιτια του χωριου λες και ηταν βγαλμενα απο σκηνικο θεατρου η απο Hollywood. Δειτε και μονοι σας:
Συνεχισα την πορεια μου προς το Davos μεσω Ofenpass και Fluelapass δυο πολυ καλα κομματια της ορεινης Ελβετιας. Μπαινοντας στο Davos αντικρυσα μια ωραια πολη με αρκετα ξενοδοχεια και πολλα μαγαζια. Αυτο ομως που μου εκανε μεγαλη εντυπωση και με εβαλε σε υποψιες για το τι ειδους πολη ειναι το Davos ειναι οτι ειδα πολλους ραββινους, με το κλασσικο καπελακι και τις κοτσιδες, και ενιωσα οτι μαλλον η πολη "εβραιοκρατειται" οποτε μου ηρθε στη σκεψη το τραγουδι του Β.Γερμανου "Αυτος ο τοπος δεν ειναι για μενα" και απλα εβαλα βενζινη που στην Ελβετια ειναι φθηνη και την εκανα.
Επομενος στοχος μου ενα αλλο passo που ειχα δει στην εκπομπη Top Gear, το passo dell San Bernardino οπου επρεπε να διασχισω για λιγο και τον Ελβετικο αυτοκινητοδρομο ο οποιος ειχε σαν τιμημα 25€ το χρονο αλλα εγω ηθελα να περασω μονο για μια ωρα(στην Ελβετια οπως και στην Αυστρια αγοραζεις τη λεγομενη vinieta και μεσω αυτης αγοραζεις χρονο και οχι χιλιομετρα) οποτε μπηκα στα κλεφτα στον αυτοκινητοδρομο και αν με πιανανε θα το επαιζα αυτο που ημουν, Ελληνας. Ευτυχως δεν ειχα κανενα προβλημα. Πηγαινοντας προς San Bernardino ειδα στο δρομο το εξης κουφο: ενα συνεργειο της ducati στη μεση του πουθενα και σαν να μην εφτανε αυτο ο τυπος ετρεχε και σε αγωνες με μηχανες και μαλλον ειχε και δικη του ομαδα γιατι διπλα ηταν και μια νταλικα της ducati οπως βλεπουμε στα MotoGP. Αφου εκανα ενα τσιγαρο για να δω τα εκθεματα συνεχισα παλι το δρομο μου.
Φτανοντας στην αρχη του passo ειδα οτι η σηραγγα ηταν κλειστη και ο μονος δρομος που μου ειχε απομεινει ηταν το να κανω το passo. Απλα πραγματα, κλειστο στροφιλικι γεματο φουρκετες,λεπτομερειες. Αλλα με αποζημιωσε η θεα απο ψηλα και το οτι στην κορυφη υπηρχε μια λιμνη που το χειμωνα παγωνε (υψομετρο γυρω στα 1500μετρα).Κατεβαινοντας το passo βρεθηκα διπλα σε ενα camping το οποιο ηταν μεσα στα ελατα και ηταν γεματο τροχοσπιτα και παραθεριστες. Επρεπε να αρχισω να ψαχνω για ξενοδοχειο μιας και η ωρα ηταν ηδη 7:00. Ρωτωντας καταλαβα οτι ολα ηταν γεματα στο χωριο San Bernardino και ετσι αποφασισα να παω παρακατω στη πολη Belinzona οπου οταν ρωτησα ενα τυπο απο ενα ξενοδοχειο, που ηταν σαν σερβιτορος, και μου ειπε το μονοκλινο σε ξενοδοχειο Β κατηγοριας 100€ μονο που δεν τον εβρισα στα ιταλικα. Για καλη μου τυχη βρηκα σε μια επομενη πολη ξενοδοχειο τριων *** με 75€ και με parking. Εκει ψιλοηρεμησα και αφου εκανα ενα μπανιο, αρχισα να σχεδιαζω το tour της επομενης ημερας.

Για λεγε, για λεγε

Η επομενη ημερα ειχε σαν στοχο την πολη της Grenoble στη Γαλλια περνοντας ομως απο το Chamonix, το καλυτερο τουριστικο θερετρο της Γαλλιας, με τους παγετωνες να αποτελουν πολο ελξης για τους τουριστες. Το πρωι που σηκωθηκα ειδα μια συννεφια, μια μουνταδα στον ουρανο που δεν αργησε να γινει ψιχαλα. Με βαρια καρδια ντυθηκα και ξεκινησα ντυμενος καταλληλα με αδιαβροχα για τον προορισμο μου. Μετα απο μια ωρα ασταματητης βροχης ο καιρος ηρεμησε και βγηκε ο ηλιος προετοιμαζοντας με για μια ηλιολουστη συνεχεια. Αφηνοντας πισω το Simplonpass ενα ακομη ωραιο αλπικο passo κατευθυνομουνα προς την πολη της Sion και ειδα αυτο:
γιγαντιαια δορυφορικα πιατα σε ενα λοφο κομεννο καταλληλα για να τα κρυβει και τοτε μου ηρθε στο μυαλο ενα βιβλιο του θρυλικου λιακοπουλου ( ) "τα μυστικα της Sion" οπου μαλλον θα μιλαει για τη συνωμοσια των εβραιων. Ενας αλλος φιλος οταν ειδε τη φωτογραφια μου ειπε οτι εκει απο κατω ισως γινεται το πειραμα του Cern. Τελοσπαντων δε με ενδιεφερε και συνεχισα για το Chamonix.
Πλησιαζοντας τα συνορα με τη Γαλλια το καταλαβα μιας και οι αμπελωνες (φημισμενα γαλλικα κρασια) εκτεινονταν ολογυρα. Ημουν ηδη στη γαλλοομιλουμενη ελβετια και συγκεκριμενα στη τελευταια πολη της Ελβετιας προς Γαλλια το Martigny. Ενα ορεινο στροφιλικι ξεκινουσε λες και καποιος δεν ηθελε να ξαποστασει το multi 620. Τελειωνοντας το ξεπροβαλαν σαν σε πινακα ζωγραφικης οι παγετωνες.
Μπαινοντας στο Chamonix η πολυτελεια ξεχειλιζε απο παντου. Σκεφτητε οτι βρηκα αθλητικο μαγαζι που πουλουσε μονο ειδη σκι και ποδηλασιας και τα ειδη ποδοσφαιρου ηταν σε μια μικρη γωνιτσα. Θα μου πεις που να παιξουν μπαλα ? στα βουνα? Εκατσα εκει κανα δυωρο πινοντας κατι να ξεδιψασω, εβγαλα μερικες φωτο και αγορασα καποια αναμνηστικα.
Αναχωροντας απο την πολη του Chamonix και θελοντας να παρω το λεγομενο "Δρομο των Μεγαλων Αλπεων"(Route des Grandes Alpes) εκανα ενα λαθος και αντι γι αυτο το δρομο μπηκα στον αυτοκινητοδρομο μη ξεροντας οτι στη Γαλλια ο αυτοκινητοδρομος εχει χρωμα μπλε και οχι πρασινο (οι πινακιδες του). Βρεθηκα με τα πολλα σε ενα parking και ρωτησα ενα ζευγαρι μηχανοβιων να με βοηθησει. Και πεφτω επανω στη περιπτωση να μην ξερουν γρι αγγλικα και συν τις αλλοις ο αντρας μιλαγε σαν να ειχε παθει εγκεφαλικο. Πως οδηγουσε ενας θεος ξερει? Απο τα πολλα βρισκω ενα τυπο με τροχοσπιτο και μου εξηγει για το λαθος που εκανα και γυριζω να παρω τη σωστη κατευθυνση. Ο δρομος των Μεγαλων Αλπεων που επελεξα με δικαιωσε γιατι μπηκα σε ενα δρομο με καλουτσικη ασφαλτο μεσα απο ελατα και ισα ισα που περναγαν δυο μικρ φορτηγα αν διασταυρωνοντουσαν. Αφηνοντας πισω μου την πολη της Albertville εφτασα αργα το βραδυ στη Grenoble και αρχισα να ψαχνω για ξενοδοχειο. Τα πρωτα δυο που ειχα δει μεσω internet και βρηκα ηταν κλειστα και ρωτησα κατι παλληκαρια να με βοηθησουν. Μου ειπαν οτι τα πιο πολλα ξενοδοχεια και φθηνα ηταν στον σταθμο του τρενου οπου και μου συστησαν να παω.
Μπαινοντας στο πρωτο ξενοδοχειο (εμοιαζε με ξενοδοχειο στη Ζηνωνος οσοι ξερετε απο Αθηνα) ειδα τον ιδιοκτητη, ενα τυπο γυρω στα 50 με τιραντε φανελακι,καδενα στο λαιμο και χρυσο δαχτυλιδι με μαυρη πετρα στο μικρο δαχτυλο και νομιζα οτι ημουνα στη Τρουμπα της δεκαετιας του 70. Αφου ρωτησα για δωματια και βλεποντας την ταυτοτητα μου με ρωτησε αν ειμαι ελληνας με ενα υφος φονια. Σκεφτηκα οτι μπορει το πρωι να ξυπνησω και να μου λειπει το ενα νεφρο γι αυτο την εκανα με ελαφρα πηδηματακια.Ευτυχως απεναντι υπηρχαν κι αλλα ξενοδοχεια που πληρουσαν τις προυποθεσεις μου, δηλαδη ασφαλες parking.
Αφου κατεβασα τις βαλιτσες απο τη μηχανη ρωτησα τον υπευθυνο να μου πει για το parking το οποιο ηταν γυρω στα 200μετρα παρακατω. Πηγαινοντας προς το parking εκανα το λαθος να μη φορεσω κρανος και παραλιγο να μου βγει ξινο. Δηλαδη, φευγοντας απο το ξενοδοχειο μετα απο 30 μετρα ειδα πισω μου ενα λευκο Peugeot 107 να με ακολουθει. "Αμαν" λεω "τι ναι τουτο". Και βγαινει απο μεσα ενας διμετρος αστυνομικος, σαν αρκουδα και να μου φωναζει γιατι δε φοραω κρανος . Βγαινει και μια ωραια μπατσινα οπου προσπαθω να της εξηγησω οτι ειμαι ταξιδιωτης και οτι ψαχνω το parking μου για να παω να ξεκουραστω. Ευτυχως φοραγα μποτες,μπουφαν και ετσι ξεμπερδεψα απο τον αγροικο γαλλομπατσο . Το βραδυ με βρηκε μετα απο μια μικρη βολτα στην περιοχη να τρωω μια πιτσα με κιμα (ευτυχως που δεν εβαλε και αυγο γιατι αυτο που του εδειξα του pizzaboy ειχε και αυγο) και να οργανωνω την αυριανη μου διαδρομη μεσα απο την Route Napoleon και στοχο την Γαλλικη Ριβιερα.

Σαν ηρθε το πρωι εκανα μια βολτα στη πολη και εφυγα για να συνεχισω και να παρω τη Route Napoleon ( το δρομο που πηρε ο Μεγας Ναπολεων γυριζοντας εξοριστος απο το νησακι Elba και την πορεια 100 ημερων για να γυρισει στο Παρισι ). Ο δρομος δεν ειχε και την τελεια ασφαλτο αλλα δεν ηταν κατι το ιδιαιτερο απο οδηγικης αποψης. Απλα σε καποια κομματια θυμιζε τον επαρχιακο δρομο παλαιας Επιδαυρου - Κορινθου. Βεβαια σε πολλα χωρια υπηρχαν και αναμνηστικες προτομες που σου υπενθυμιζαν σε ποιον δρομο βρισκοσουν. Οπως εδω:
Περνωντας απο πολλα χωρια και κωμοπολεις ηθελα να περναγα και απο τη Μασσαλια αλλα ο επομενος σταθμος μου απειχε πολυ μακρια απο την εν λογω πολη. Συν τοις αλλοις ενας ξαδερφος μου περνωντας απο τη Μασσαλια το 1991 μου ειπε οτι ουτε στο φαναρι δεν ακουμπησαν το ποδι κατω λογω της φοβερης εγκληματικοτητας. Αλλα ας γυρισουμε στα δικα μας. Επομενος σταθμος μου ηταν το Grand Canyon Du Verdon το μεγαλυτερο φαραγγι στην Ευρωπη αντιστοιχο του Grand Canyon στην Αμερικη. Βραχια λαξευμενα τοσο ωστε να περναει ως και ενα μικρο φορτηγο. Μικροι, ωραιοι δρομοι διπλα απο ενα ποταμι που τελειωνε σε μια μεγαλη λιμνη,που ποτε δεν ειδα λογω του οτι η ωρα ηταν περασμενη και επρεπε να κατηφορισω προς την Κυανη Ακτη.Βεβαια εκανα ενα μεγαλο κομματι αλλα οχι οσο θα ηθελα.
Στο βαθος φαινεται η τρυπα που εχουν κανει στο βραχο για την κυκλοφορια των οχηματων.
Το ταξιδι μου συνεχιστηκε ως τα παραλλια της Γαλλιας οπου μεσα απο τις Cannes περναει και η Route Napoleon.
Αφηνοντας πισω τις Cannes και τη Nice συνεχισα προς Monaco και μπηκα στο πριγκιπατο μονο και μονο για να κανω μια βολτα τους δρομους οπου οταν γινεται η Formula 1 γινονται πιστα και να παρω κανα αναμνηστικο.Εκει ειδα και ενα τρελλο πραγμα. Στην παραλλιακη οδο σε ενα κομματι της με σταματησε μια αστυνομικος και με ρωτησε που παω ,δειχνοντας μου παραλληλα τη πινακιδα που ελεγε οτι απαγορευοντουσαν ολα τα οχηματα εκτος των αυτοκινητων. Δηλαδη μπορουσε να περασει η Ferrari και οχι ενα ποδηλατο(κουφαλες, κλωτσες που θελετε, ολα για τα λεφτα).Συνεχισα το ταξιδι μου προς την επομενη πολη το Menton για να βρω ξενοδοχειο γιατι στο Monaco γδερνουνε απο τιμες. Το Menton ειναι μια πολη παραξενη μιας και η μιση πολη ειναι γαλλικη και η αλλη μιση ιταλικη αλλα πολλη ομορφη παραλλιακη πολη.Βρηκα ξενοδοχειο σχετικα δυσκολα μιας και η πολη ηταν "φισκα" απο κοσμο. Το ξενοδοχειο ηταν κοντα στην παραλια αλλα χωρις parking και ετσι αποφασισα να παω στο αστυνομικο τμημα που ηταν διπλα να ρωτησω αν η πολη ηταν ασφαλης. Και πεφτω πανω σε ενα τυπο αστυνομικο που δεν καταλαβαινε αγγλικα και μου μιλαγε σαν το Lui De Fines. Εκει να δειτε γελια. Τελικα συννενοηθηκαμε και πηρα το ρισκο να αφησω τη μηχανη κατω απο το ξενοδοχειο. Γυριζοντας στο ξενοδοχειο μαθαινω οτι ο ιδιοκτητης ειχε ριζες ελληνικες απο τη Μυτιληνη και τη Μικρα Ασια και με σπαστα ελληνικα μου ευχηθηκε "Καλη Νυστα'. Τελικα ειχε δικιο γιατι ειχα μια νυστα!!!
Το πρωι γυρισα στο Monaco για αναμνηστικα και επεσα πανω σε περιπτωση. Η ιδιοκτητρια ενος μαγαζιου στην παραλια ειχε παντρευτει ελληνα και με ακουσε που μουρμουριζα στα ελληνικα ψαχνονταςκατι οποτε στο ταμειο οταν εφτασα μου λεει: "Μονο αυτα?"κοκκαλο εγω!!!.Μου ειπε την ιστορια και εφυγα γελωντας γι αυτο που επαθα.
Εφυγα γρηγορα απο το Monaco και μπηκα Autostrada για να γλυτωσω την κινηση που ειχε ολη η παραλλιακη οδος, γαλλικη και ιταλικη ριβιερα, με απωτερο προορισμο τη πολη της Pisa. Αφου τελειωσε η Autostrada και μπηκα στη πολη της Pisa ειδα κατι υποπτες κινησεις που δε μου αρεσαν. Ειδα δυο καραμπινιερους να περνανε χειροπεδες σε ενα μαυρο και προς στιγμη τρομαξα λεγοντας "που ηρθα". Αλλα μαλλον ηταν γιατι πουλαγε μαιμου προιοντα. Στο ξενοδοχειο τωρα το οποιο το βρηκα ευκολα μου επιασε κουβεντα ο παρκαδορος και με ρωτησε απο που ερχομουν. Τρομαξε μολις του απαντησα και του ειπα τη διαδρομη που ειχα κανει μεχρι τοτε,οντας και αυτος μηχανοβιος αλλα με BMW(δηλαδη "βαυαρος με ταφο"). κΚαι σαστησε πιο πολυ οταν ακουσε τα κυβικα του multi δηλαδη 620cc.
Κανοντας μια βολτα ολο και κατι θα βρεις. Ετσι και εγω βρηκα απεναντι απο το πυργο της Pisa,αφου εκανα μια βολτα στα αρχαια, κατι ελληνικο για να φαω και μαλιστα ελληνικοτατο. Δηλαδη πιτα γυρο (ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!! ) και μολις τελειωσα την ιεροτελεστια καπνισα ενα τσιγαρο γιατι σιγα-σιγα ειχε ερθει η ωρα του μορφεα.

TO BE CONTINUED

Monaco:

PISA:

Kαι κατι που ειδα σε ενα βενζιναδικο κοντα στη Pisa. Σχεδον σαν καινουριο.

Το αλλο πρωι ειχα δρομολογησει βολτα στην ομορφη πολη της Siena μιας και ειναι απο τις πιο ομορφες καστροπολιτειες της Ευρωπης. Η διαδρομη μου εκανε εντυπωση η οποια ηταν μιση καλη ασφαλτος και η υπολοιπη λες και ο δρομος ειχε ανοιξει απο σεισμο. Κοσμοπλημμυρα στην Siena και ετσι αποφασισα αφου εβγαλα μερικες φωτο και αγορασα κατι αναμνηστικα, να φυγω προς Φλωρεντια και απο εκει για την πολη της Bologna.
Εκανα ενα συντομο περασμα απο τον "εξωστη" της Φλωρεντιας και εβγαλα μερικες φωτο, μιας και την ειχα επισκεφθει ηδη δυο φορες στο παρελθον. Οταν ξανακαβαλησα τη μηχανη, θυμηθηκα ενα φιλο μου που μου ειχε πει για τον επαρχιακο δρομο που ενωνει τη Φλωρεντια με το Forli, μια πολη στην απεναντι μερια της Ιταλιας. Βρηκα στο GPS τη διαδρομη και αποφασισα να την ακολουθησω. Η διαδρομη ηταν φοβερη, ισως απο τις καλυτερες που εχω κανει, ενα ορεινο στροφιλικι με αρκετα κομματια οπου ο δρομος γινοταν φιδι και χανοσουν μεσα στα πελωρια και αιωνοβια δεντρα. Αργοτερα εμαθα οτι αυτος ο δρομος ειναι το Passo Muraglione και οτι εκει και σε ενα αλλο passo, το Passo de la Futa δοκιμαζονται τα καινουρια Ducati απο την εταιρια. Αρα ειχα δοκιμασει κι εγω το δικο μου ,αν και παλιο, Ducati.
Μια σταση αναγκαστικη για παγωτο στην Imola στο περσινη gellateria οπου δεν εχω ξαναφαει καλυτερο παγωτο και απο εκει βουρ για την Bologna, τον τελευταιο σταθμο για σημερα και για μια ακομα ημερα. Βρηκα εξω απο την πολη στα 5 χλμ ενα ωραιο ξενοδοχειο 4ων **** σε τσαμπα τιμη(52€ το μονοκλινο) και αργοτερα βγηκα μια βολτα στη πολη. Η πολη δεν ειναι κατι το ιδιαιτερο απλα εχει ενα απο τα πιο φημισμενα πανεπιστημια.
Η επομενη μερα ειχε βολτα σε ενα εκπτωτικο χωριο κοντα στη Parma, τη Fidenza για εξερευνηση και αγορα,αν τυχει, καποιας ευκαιριας.Και μολις θα γυρναγα απο εκει μια ακομα προσπαθεια για το μουσειο της Ducati. Ματαια ομως. Οπως και περυσι ετσι και φετος ηταν κλειστο .

Αύγουστο όλη η Ιταλιάνοι διακοπεύουν...ούτε φαβορίτα δεν βρίσκεις να κόψεις!

συνέχισε...σε διαβάζουμε και ταξιδεύουμε!

Το πρωι της επομενης μερας μαζεψα τα πραγματα μου μιας και το απογευμα στις 5:00 επιβιβαζομουν στο καραβι. Ο δρομος ολο και κοντευε να "τελειωσει' και μαζι του ενα ταξιδι αναμνησεων, εμπειριων, οδηγικης απολαυσης. Κατα τις 4:30 ολα ειχαν τελειωσει μιας και εδενα τη μηχανη στο γκαραζ του καραβιου. Μαζι με τις σκεψεις του ταξιδιου μου και την αγωνια της επανασυνδεσης με τα αγαπημενα μου προσωπα ηρθαν και σκεψεις για το επομενο ταξιδι. "Αλλα για αυτα εχουμε καιρο ακομα" λεω.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ:

- Τα βασικα μερη: Ancona - Bolzano - Passo dello Stelvio - Davos - Passo dell San Bernardino - Locarno - Chamonix - Grenoble - Grand Canyon Du Verdon - Monaco - Menton - Pisa - Sienna - Bologna - Ancona

-Κοστος ταξιδιου: 1500€

-Χιλιομετρα :3158 -Η αξια του ταξιδιου : Yπερανεκτιμητη

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΤΟΛΜΗΣΑΝ ΜΗ ΕΧΟΝΤΑΣ ΠΑΡΕΑ!!!

Επομενο :MotoGP 2010 και MotoGP 2011 στο Misano

Εισαι ωραιος.....

Διαβαζοντας ταξιδεψα κ εγω......

... ενταξει...


οκ

....τι να λεμε τωρα!

το διαβασα αφου ειχα διαβασει το ονειρο 08...λεω ωπα....
φταχνω φραπεδουμπα τσιγαρακι και ξεκιναω να το διαβασω οοοοοολο


δεν υπαρχουν λογια...μοναχα ενα ευχαριστω εχεις τουλαχιστων απο εμενα ....που εστω και ετσι ταξιδευω και εγω

περα απο αυτο το υπερωχο ταξιδιωτικο
θα ηθελα καπου σε καποιο θεματακι να εγραφες τις σκεψεις και τα αισθηματα που εχει μετα απο ολα αυτα

και καπου αλλου ....τις πρωτες σκεψεις και αισθηματα πουειχες μολις εκανες τα πρωτα σου χλμ ξανα στην ελλαδα

παω να διαβασω τα φετινα σου καμοματα τωρα...μοτοgp e?

Αδερφε salingare ενα πραγμα θα σου πω: μολις γυρισα απο το "Ονειρο 2009" ξεκινησα με εναν ξαδερφο μου να παμε διημερο απο σαββατο μεσημερι απο Πατρα - Αμφιλοχια - Μετσοβο - Valia Calda και να γυρισουμε απο Μετεωρα - Λιμνη Πλαστηρα - Καρπενησι - Θερμο - Πατρα. Πριν το Μεσολογγι πηγα να φαω τα μουτρα μου και καπου πριν το Καρπενησι το GPS τρελλαθηκε και χασαμε το δρομο με αποτελεσμα να φτασουμε στη γεφυρα του Ριου στις 01:30 τη νυχτα. Ελλας το μεγαλειο σου αλλα τη νυχτα!!!

Αφιερωμενο στο Salingaro: τις σκεψεις μου και τα συναισθηματα μου μετα το MotoGP 2011!!!

Εχω πάθει πλάκα με αυτό το ταξιδιωτικό σου.

Οχι τόσο για τα χιλιόμετρα αλλά για την απόφαησ να πας μόνος σου .

Και πολύ καλά έκανες δηλαδή και το αποφάσισες και πήγες και μπράβο και χιλια ευγε.

Θελω καποια στιγμή να πάω Ιταλία και απο ότι βλέπω μάλλον μόνη μου θα πάω , ακουω διάφορα του τύπου .....πως είμαι τρελή που θέλω να πάω με μηχανή , είναι πολλά τα λεφτά , ....ότι είναι επικίνδυνα ....

Που θα πάει ... καποια μέρα θα το κάνω ... ισως το καλοκαίρι που μας ερχεται ...

Να εισαι παντα καλά

υγ
να περιμένουμε κι άλλα όμορφα απο σενα φαντάζομαι