Στη διάδοση του (Cucciolo συνέβαλε και μια καλή διαφημιστική εκστρατεία, με άξονα ένα τραγουδάκι που έλεγε: "Αν θες να 'ρθεις μαζί μου, έλα καβάλα στο Κουτάβι, μπορεί να 'ναι μικρό αλλά χτυπάει σαν την καρδιά μου...". Για να μείνουμε στη μουσική, πρέπει να θυμίσουμε ότι η "βασίλισα του τραγουδιού" και νικήτρια του Φεστιβάλ του "αν Ρέμο Nila Pizzi, είχε δουλέψει ως εργάτρια στη Ducati, πριν γίνει διάσημη. Ακόμη και σήμερα, όταν μπορεί, συμμετέχει στις ετήσιες συναντήσει με τους Ducatistiani (έτσι τους προτιμούσε ο Bruno Ducati, αντί του συνηθέστερου Ducatisti). Μια ακόμα αναφορά στις διασημότητες που συνεργάστηκαν με τη Ducati. ο γνωστότατος δημοσιογράφος Enzo Biagi είχε την επιμέλεια, το 1951 και 1952, του Notiziario Ducati, του περιοδικού της εταιρίας.
Επιστρέφοντας στο Cucciolo, ας δούμε συνοπτικά την πρωτότυπη μηχανολογική του διάταξη, αρχίζοντας από τις βαλβίδες που ελέγχονται από ένα μόνο έκκεντρο και οδηγούνται απ’ ευθείας μέσω ράβδων, αντί της συνηθισμένης διάταξης με ωστήρια και κοκοράκια.
Η χωρητικότητα είναι 48 κ. εκ. (διάμετρο5 και διαδρομή 39 χ 40 mm), το κιβώτιο είναι δυο σχέσεων και η τελική μετάδοση με αλυσίδα, την ίδια που χρησιμοποιείται κανονικά από το ποδήλατο και η οποία, χάρη στην παρεμβολή ενός ευφυούς συστήματος πολλαπλασιασμού, επιτρέπει την περαιτέρω μεταβολή της σχέσης μετάδοσης, χρησιμοποιώντας το ενδεχόμενο σανζμάν του ποδηλάτου.
Η πρώτη έκδοση είναι κατασκευασμένη κυρίως από silumin, ένα ελαφρύ κράμα αεροναυπηγικής προέλευσης, ζυγίζει 7 κιλά και αποδίδει 1,1 ίππο στις 4.250 σαλ, που δίνει μια τελική ταχύτητα γύρω στα 40 χλμ/ώρα. Αυτό που είναι εκπληκτικό, είναι η πολύ χαμηλή κατανάλωση, που πολύ ρεαλιστικά αναφέρεται ως 100 χλμ ανά λίτρο απλής βενζίνης. Είναι προφανές ότι προϋποτίθενται ιδανικές συνθήκες διαδρομής και η κατάλληλη "τακτική οδήγησης", αλλά αυτή είναι ήδη διαδεδομένη την εποχή εκείνη, όταν περισσότερο από την ταχύτητα, είχε σημασία η οικονομία.
Μετά το Cucciolo 48 στις διάφορες εκδόσεις του, ήρθε η ώρα για το Cucciolo 50, με δυο έκκεντρα οδήγησης των βαλβίδων και τελική ταχύτητα 52 χλμ/ώρα. Το υψηλό επίπεδο επιδόσεων της βασικής έκδοσης, ώθησε αρκετούς μηχανικούς στο "σκάλισμα" του Cucciolo, που απέκτησε και μια αγωνιστική ιστορία, καθώς νίκησε σε ουκ ολίγους αγώνες σιρκουί, ανάβασης, ακρίβειας και αντοχής, ενώ κατέκτησε και αρκετά παγκόσμια ρεκόρ, κυρίως με τους Ugo Tamarozi και Claudio Zitelli. Ενα Cucciolo χωρίς φέρινγκ φθάνει μέγιστη ταχύτητα 77,089 χλμ/ώρα. Το '51, οι Tamarozzi, Farne, Albertini, Etore Miani, Gaetano Pennati, Aldo Caroli και Slavatore Sozzani οδηγούν επί 48 ώρες συνεχώς, με μέση ταχύτητα 77,130 χλμ/ώρα. Το '52, ο Ugo Tamarozzi καλύπτει ένα χιλιόμετρο με 80,636 χλμ/ώρα.
Το 1950, μαζί το "χύμα" Cucciolo, παρουσιάζεται κι ένα πλήρες μηχανάκι, με κινητήρα 60 κ.εκ. προερχόμενο από το Cucciolo και κιβώτιο τριών σχέσεων.
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.