Αυτο που καταλαβαινω είναι το ότι φετος ηταν πολυυυυυυυυυυυυυ δυσκολο
Τους ακουγα χθες στην Λέσχη να λένε τι συνάντησαν , τι βρήκαν ...μπρρρρρρρρ
δεν το ειχα το φετεινό με την καμία ... οσο κι αν ζηλευω , όσο κι αν θα ήθελα να εχω πάει ... δεν το ειχα ...
Τελος παντων ... για εμας τους ducatisti ηταν ενα ακόμα καλό 36ωρο ...
Συγχαρητήρια σε ολους
Με το καλο να βρεθουμε του χρόνου ...
Προσωπικά μετράω αντιστροφα ... και βαζω ενα ευρω την μερα στην ακρη .......
Απειρα στην E.Λ.Μ.G
την τρέλα μου ... όσο και να πάλεψαν να μου την στερήσουν και όσο θα παλέψουν δεν μπορούν να μου την αφαιρέσουν...μόνο αυτήν έχω και αυτήν υπερασπίζομαι...
geo_multi έγραψε:
φοβερες διαδρομες που μενουν στην μνημη και στα road book,με την προσδοκία να τις ξανακανεις κάποτε..
ευχαριστω για αλλη μια φορα τα παιδια απο το αργος,ειναι ολοι τους υπεροχοι
Γεια σου Γιώργο και λοιποί ducatisti που βρεθήκαμε καραβάνι τη Κυριακή στα κορφοβούνια .
Και γω να ευχαριστήσω όλους για τη παρέα και ειδικά εσένα george που τυχαία από το Σάββατο αλλά και τη Κυριακή βρεθήκαμε να πηγαίνουμε μαζί .
Το πρώτο μου ήταν εμένα , βάπτισμα πυρός και δεν έχω μέτρο σύγκρισης με τα προηγούμενα αλλά σίγουρα αυτό πόνεσε .
Καλούς δρόμους σε όλους , κάπου θα ξανασυναντηθούμε !!
Το πρώτο μου ήταν εμένα , βάπτισμα πυρός και δεν έχω μέτρο σύγκρισης με τα προηγούμενα αλλά σίγουρα αυτό πόνεσε .
Καλούς δρόμους σε όλους , κάπου θα ξανασυναντηθούμε !!
υγ. Γιώργος , ασημί caponord
Καλως ηρθες στην παρέα μας και στην συνομοταξία των 36ωριτών
Και του χρόνου με το καλό
υγ
Οποιος βρει φωτογραφιες των παιδιών ας τις ανεβάσει πληζ
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
την τρέλα μου ... όσο και να πάλεψαν να μου την στερήσουν και όσο θα παλέψουν δεν μπορούν να μου την αφαιρέσουν...μόνο αυτήν έχω και αυτήν υπερασπίζομαι...
faraway έγραψε:
Γεια σου Γιώργο και λοιποί ducatisti που βρεθήκαμε καραβάνι τη Κυριακή στα κορφοβούνια .
Και γω να ευχαριστήσω όλους για τη παρέα και ειδικά εσένα george που τυχαία από το Σάββατο αλλά και τη Κυριακή βρεθήκαμε να πηγαίνουμε μαζί .
Το πρώτο μου ήταν εμένα , βάπτισμα πυρός και δεν έχω μέτρο σύγκρισης με τα προηγούμενα αλλά σίγουρα αυτό πόνεσε .
Καλούς δρόμους σε όλους , κάπου θα ξανασυναντηθούμε !!
υγ. Γιώργος , ασημί caponord
Καλώς ήρθες George! Έτσι είναι, πάντα υπάρχει κάποιος να σου πει πέντε πράγματα για τον 36ωρο και που ταιριάζουν οι ρυθμοί σου και μπορείς να πας μαζί...
Μόλις κατέβασα και τις φώτο από την μηχανή. Δυστυχώς δεν έχω καμιά που να φαίνεται η μηχανή σου από την φώτο της γέφυρας της Τατάρνας... Άσε να δούμε, ίσως έχει ο Νίκος.
Άντε και του χρόνου!!
Γιώργος
Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά που θα σε κάψει
Ο ξηροκάμπανος ήχος από το Cagiva με την μπολονέζ καρδιά, ξυπνάει τον Αχλαδόκαμπο, όσο ο δροσερός αέρας της Πελοποννήσου μπαίνει στροβιλιστός στο ανοιχτό μου κράνος . χαλαρώνω και τον απολαμβάνω….Ξαφνικά θυμάμαι ότι έχω πολύ δρόμο μπροστά μου και συνέρχομαι., κλείνω την ζελατίνα, ανοίγω βίαια το γκάζι, το τοπίο παραμορφώνεται και η εικόνα του κόκκινου Γιωργοmulti και του Χρηστου με την monsterιτσα πλησιάζει επικίνδυνα…το κλείνω και μπαίνω στον ρυθμό τους..
Θα ορκιζόμουνα στην αγία βαλβίδα την πολυλαδούχο ότι ένα ξερό , παλουκιασμένο δέντρο μας καλωσόριζε σαν να είχε ανοιχτές αγκάλες….
Το τριανταεξάωρο μόλις ξεκίνησε..
Μετά από τέσσερις ημέρες συνήλθα…
Το συνήλθα βέβαια είναι στην προκειμένη περίπτωση λίγο περίπλοκη και ειρωνική έννοια γιατι ξέρω ότι σε άλλες τόσες ημέρες θα εχω νοσταλγήσει ήδη το μούδιασμα αυτών των ημερών. Την αίσθηση δηλαδή ότι όλοι κινούνται κανονικά και στους ρυθμούς τους, ενώ εσύ ακόμα είσαι μέσα σε μια φούσκα προσφάτων εμπειριών που σου δίνει άλλη αίσθηση του χρόνου και της κίνησης. Με ένα αμυδρό χαμόγελο στα χείλη που δείχνει ότι νιώθεις αήττητος απέναντι στην άτιμη την καθημερινότητα. Έχεις πάει το μυαλό σου σε άλλα μέρη και το δείχνεις.
Συνήλθα λοιπόν, δηλαδή αρχίζει η παραπάνω αίσθηση σιγά-σιγά να χάνεται…Μαμώτο..
Βουτιά στα βαθειά….
το τριανταεξάωρο κύριοι είναι τελικά από εκείνες τις εμπειρίες στην ζωή που δένεσαι μαζί του, γιατί επί της ουσίας αποτελεί μακροβούτι στα σώψυχα για να πιάσεις από το χέρι και να περάσεις πολλές ώρες αντιμέτωπος με τον βαθύτερο σου εαυτό.. τις εμμονές, τις φοβίες αλλά και τις συνθήκες ειρήνης μαζί του.. αυτού που μόνο εσύ ξέρεις
Είναι μια κατάσταση, δεδομένη όσο η εμφάνιση του φεγγαριού κάθε βράδυ, που ισχύει στον ταξιδιωτικό μοτοσυκλετισμό. Και είναι αυτή που η σε δένει μαζί του ή σε κάνει να τον χώσεις κάτω από το χαλί σου μετά την πρώτη κιόλας επαφή.
το κοκκινο ή το μπλέ χάπι…?
του ενός η επίδραση είναι αρχικά σαν κλωτσιά στο στομάχι και κρατά αρκετές μέρες, είναι δε ακρως εθιστική και στην τριανταεξάρωρη περίπτωση θα μετράς ανάποδα ένα χρόνο για να το ξαναπάρεις. Το άλλο φέρνει ναυτίες, ζαλάδες και αφήνει δια βίου αίσθηση κενού και απορία σαν να μην κοίταξες ποτέ από την χαραμάδα εκείνης της μισάνοιχτης πόρτας.
Όταν ταξιδευεις, μπορεί να μετακινείσαι τοπικά , μπορεί να μάτια σου να φιλτράρουν εικόνες και η μύτη σου μυρουδιές και αρώματα αλλά το μεγάλο το ταξίδι το κάνεις μέσα σου. Και ανάλογα με το τι βρίσκεις και το τι βλέπεις κατά την διάρκεια αυτού του ταξιδιού είτε σε τρομάζει ή σε γοητεύει ή ακόμα και σου διαμορφώνει την υπόλοιπη σου ζωή.
Αυτός είναι ο ταξιδιωτικός μοτοσυκλετισμος και τιποτε άλλο…ένα ταξιδι μέσα σου.. και το 36ωρο στο δίνει σε συμπυκνωμένη και με όλα τα λιπαρά μορφή σαν χάπι μαγικό….
Το τριανταεξάωρο μας πάει ένα βήμα μπρός…
Ποτέ δεν αποδέχτηκα την μίζερη εικόνα για την πάρτη μας, που μας εχουν σερβίρει ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό.
Ποτέ δεν πίστεψα είμαστε ένα μάτσο από ακοινώνητους φαγάνες που κοιτάνε την πάρτη τους και μόνο, πατώντας επί πτωμάτων και τρώγοντας σάρκες κάτω από το σεληνόφως.
Και ναι, το τριανταεξάωρο, στο πολύ χαλαρό μάλιστα, καταρρίπτει τον καλά σερβιρισμένο αυτό αστικο και υπεραστικό μύθο..
Χαρούμενες φάτσες, αποφασιστικά μάτια, ανιδιοτέλεια, ομαδικότητα, χιούμορ στη ίδια κατσαρόλα με εργατικότητα και ανεμελιά. Έννοιες και καταστάσεις που δείχνουν ότι έχουν ξεχαστεί ή έτσι θέλουν να νομίζουμε….μακάρι να μπορούσε να μεταδοθεί αυτή η ενέργεια που εκλύεται επι τριήμερο από διοργανωτές και συμμετέχοντες και αλλού..
και να ταξιδέψει στον αέρα όπως εμείς….
κατα των μνημονίων και υπέρ του μνημονικού..
Από την μία λυπάμαι….
….που αποφάσισα να γνωρίσω αυτή τη γιορτή από κοντά μόλις το 2011..
ηταν δύο ή τρείς οι φορές στο παρελθόν που είχα συναντήσει το τρελό καραβάνι στους δρόμους. Από την άλλη χαίρομαι που το γνώρισα τώρα που πλέον πιθανόν να έχω αποκτήσει την απαραίτητη γωνία στον εγκέφαλο μου που μπορεί να εκτιμήσει τις δυνατές εμπειρίες.
..έπεσε νύχτα…
Η στεγνή σαν γριά κατσίκα αλυσίδα μου κάνει φασαρία μετά από δυο μερες ξεπλύματος από την βροχή και την σκόνη.. τα τελικά μου μπουμπουνάνε στο κλείσιμο του γκαζιού χαλώντας την ησυχία του δάσους….κοιτάζω στο βάθος και χαμηλά , παίρνοντας για δευτερόλεπτα το βλέμμα μου από τα αδύναμα μου φώτα..
το φωτισμένο φίδι των προπορευόμενων ακολουθεί πιστά την χάραξη του δρόμου…
Έχουμε μπροστά μας λέει τουλάχιστον άλλες τέσσερις ώρες…
See, I'm a man of many problems, up against some scary odds
We kill, we hide, we all fall down, idiots love to bury gods
It doesn't happen over night though, never, still I'm filled with wonder
Lonely like the tight rope walker, hitchhiker, long distance runner
Zoom, kick, persuasion tech, good night for you, bad night for me
είναι πραγματικότητα κύριοι
ένας μαλιας με σκουλαρίκια κέρδισε το κύπελο
αλλά και τον σεβασμό όλων όσων ήμασταν εκεί για την πορεία του μέσα στον θεσμό,
αφού για τον πετροσα (τακη) έγινε ιδιαίτερη μνεία από τους διοργανωτές για το ήθος του όλα αυτά τα χρονιά
και πάλι μαλια σκουλαρικάκια τακη μπράβο.
η φώτο είναι από την χτεσινή απονομή.
30052012545 (Large).jpg
και κάτι ακόμα, την τελευταία νυχτα του 36ωρου με σλικ λάστιχο ξεφούσκωτο και σχεδόν τελειωμένο με περνάει στον χωματόδρομο
και ούτε να το σκεφτώ να τον ακολουθήσω με την ταχύτητα που πήγαινε
νομίζω δεν είναι τυχαία ο τακης ο πετροσα
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
κύπελο πήρε και ένα μέλος απο την ομάδα μας ο ηλιας με varadero
ήσυχο και σεμνό παιδί που δείχνει τα δόντια του στον δρόμο
30052012549 (Large).jpg
αλλά και η ομάδα μας στο ομαδικό τα κατάφερε
με χίλια βάσανα kai poly pono sto kolaraki mas βγήκαμε τρίτη ομάδα και καταϊδρωμένοι κυριολεκτικά
άλλα και αυτό το κύπελο στο ομαδικό οπως και το κυπελο που είχαμε παρει στο ομαδικό και πριν 5 χρόνια οφείλονται στο μεγαλύτερο βαθμό στον ηγέτη της ομάδας μας χαρη (siraxanz)
100_0096 (Small).JPG
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
....... 
στην E.Λ.Μ.G
σε Pedrosa και Motomelons!!!
