Μαγιακόφσκι των Εξαρχείων την είχανε αποκαλέσει χαριτολογώντας...
Οι πιο πολλοί θα την γνωρίσουνε δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη στην ταινία της Φίνος Φιλμς "Το ξύλο βγήκε απο τον Παράδεισο" το 1959.
Εμφανίστηκε σε πολλές ταινίες μετέπειτα όπως «Άπονη ζωή», «Δεσποινίς Διευθυντής», «Η δε γυνή να φοβείται τον άντρα», «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση/1971» , «Μια τρελή τρελή οικογένεια» κ.α.
Πρωταγωνιστεί στην ταινία του Π.Τάσιου «Το & βαρύ πεπόνι» το 1977 για την οποία κερδίζει το Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Η μεγάλη της αγάπη, όμως, ήταν η ποίηση.
«Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ είναι μη γίνω «ποιητής»
Μην κλειστό στο δωμάτιο ν’ αγναντεύω τη θάλασσα κι απολησμονήσω.
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.
Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε για να με χρησιμοποιήσει.
Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα για να κοιμίζω τους δικούς μου.
Μη μάθω μέτρο και τεχνική και κλειστώ μέσα σε αυτά για να με τραγουδήσουν» έγραφε.
Από το γλυκό κοριτσάκι των ελληνικών ταινιών της Φίνος Φιλμς, η Κατερίνα Γώγου μετατρέπεται στην επαναστατική ποιήτρια που αρχίζει να γράφει «για τον εαυτό μου, από αγανάκτηση για το κακό και από αγάπη για τον άνθρωπο και τη ζωή. Αισθανόμουνα μια μουγκαμάρα. Επικοινωνία από πουθενά, από τίποτα. Είχαν πονέσει οι μασέλες μου από το να μη μιλάω. Κι όταν άρχισα να γράφω, νόμισα ότι θα σπάσει το στιλό. Τόσο πάθος είχα γι' αυτά που ήθελα να πω. Δεν ξέρω πώς γράφουν οι άλλοι. Εγώ ζούσα και έγραφα» όπως έλεγε η ίδια σε παλιότερη συνέντευξη της στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία».
«Ντούκου ντούκου η γραφομηχανή, φαίνεται εμπνέει το ντούκου ντούκου», την πείραζε ο Νικόλας Άσιμος. Κι ας ήξερε πως κι η Κατερίνα Κροκανθρώπους αναζητούσε. Αλλά κι εκείνη τον προειδοποιούσε: «Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είν` ο στόχος, το νου σου, ε;».
δείτε το οταν βρείτε ένα μισαωράκι...αξίζει....
όποιος βαριέται υπάρχει και απόσπασμα...
.....αυτοκτόνησε με χάπια και αλκοόλ στις 3 Οκτωβρίου 1993.....
