Project 1100SS " Rápida" Πλαίσιο/αναρτήσεις
Δημοσιεύτηκε: Κυρ 31 Μαρ 2019, 12:18
Γιά το δεύτερο βασικό σκέλος του project είχα κάποιες ιδέες που θα βελτίωναν την συμπεριφορά της μηχανής, χωρίς να χρειάζεται να "ξανα-ανακαλύψω τον τροχό", μιάς και η μαμά Ducati είναι κορυφαία (και) σ'αυτόν τον τομέα.
Όμως, όπως όλα τα προϊόντα που πρέπει να βγούν στο εμπόριο, έτσι και ο σκελετός/αναρτήσεις είναι αποτέλεσμα ορισμένων συμβιβασμών απ'το εργοστάσιο, που δεν είναι απαραίτητο να υιοθετεί κάποιος που θέλει να τα φέρει στα μέτρα του.
Μιά βασική αντίρρηση που είχα από παλιά ήταν η έδραση του ψαλιδιού στο μοτέρ :
Μιά χαρά δουλεύουν τα πλαίσια των SS γιά τις ιπποδυνάμεις που βγάζουν, αλλά ακόμα καλύτερα, γιά να μην πω απαραίτητα, θα ήταν αν αυτή ήταν πιό φαρδιά .
Οι αρσιβαρίστες έχουν κάποιο λόγο που δεν πιάνουν τη μπάρα κοντά στο κέντρο της.
Άλλη δυνατότητα που παρουσιαζόταν ήταν, να αυξήσω την ακαμψία του σκελετού με ενισχύσεις όπου ήταν σκόπιμο/εφικτό.
Μιά δίαιτα ελαφρώματος, αν και όχι αυστηρή, ήταν επίσης μέσα στο πρόγραμμα.
Το ψαλίδι θα ήταν οπωσδήποτε δίμπρατσο, με ρουλεμάν εμπρός γιά τον άξονα, χωρίς μοχλικό.
Βρέθηκε στο ebay ένα από ST2 σιδερένιο (βαρύ - που δεν με ένοιαζε ιδιαίτερα μιάς και θα ήταν προσωρινή λύση) που θα έκανα και εξάσκηση στην μπρουντζοκόλληση που είχα αποφασίσει να χρησιμοποιήσω και γιά τον σκελετό.
Έφτιαξα μιά καλίμπρα, με βάση τις διαστάσεις του ψαλιδιού απ'το 900SS, γιά να μπορέσω να κόψω τις εμπρός μούφες που κανονικά σφίγγουν τον μαμά άξονα και να κολλήσω τις φωλιές των (βελονωτών) ρουλεμάν και τους σωλήνες γιά το αμορτισέρ με κάποια ακρίβεια. Περίμενα βέβαια ότι, με όλες αυτές τις κολλήσεις, θα είχα και στρεβλώσεις, αλλά είχα ένα σχέδιο πως θα τις μετρήσω και θα τις διορθώσω.
Γιά ρουλεμάν και άξονα έψαξα βέβαια πρώτα από Superbike, αλλά έβγαινε πολύ ακριβό γιά τα γούστα μου το πακέτο, και διάλεξα από Aprilia Mille, που έχουν και μεγαλύτερη (τα ρουλεμάν) ονομαστική αντοχή σε φορτία.
Μετά από πολλές ώρες τροχίσματα γιά το ταίριαγμα των σωλήνων, και ρομαντικά απογεύματα με τον τόρνο, την καλίμπρα και την ασετυλίνη, είχα κάτι που έμοιαζε καταπληκτικά με ψαλίδι από SS , αλλά με ρουλεμάν εμπρός, ρυθμιζόμενη στήριξη γιά το αμορτισέρ και λίγο μακρύτερο. Όπως το περίμενα, είχε πάρει λίγο (γύρω στο μισό χιλ/στό εμπρός) αλλά ήταν ευκαιρία γιά να δοκιμάσω μιά μέθοδο ισιώματος (ή στραβώματος - ανάλογα) με φλόγα (flame straightening).
Σύμφωνα με αυτή, αν ζεστάνεις πολύ γρήγορα (γιά να μην προλάβει να διαδοθεί η θερμότητα) ένα μικρό τμήμα ενός σωλήνα, αυτό όταν κρυώσει, συστέλλεται περισσότερο απ'τα γειτονικά και τραβάει τον σωλήνα προς τη μεριά του.
Είχα διαβάσει γιά την τεχνική αυτή και είχα δει κάποιες απίστευτες επισκευές που είχαν γίνει, αλλά βέβαια άλλο να διαβάζεις και άλλο να εφαρμόζεις (με επιτυχία).
Πάντως δεν παιδεύτηκα πολύ - είχε και την πλάκα του - και το έφερα σε πολύ καλή ευθυγράμμιση. Μόνο οι σωλήνες γιά το αμορτισέρ θα μπορούσαν να γίνουν πιό στενοί στο πάνω μέρος γιά να έρθουν τα τελικά 2-3 πόντους πιό μέσα, αλλά και έτσι καλοί είναι. Στο επόμενο τεύχος : οι περιπέτειες ενός πλαισίου
Όμως, όπως όλα τα προϊόντα που πρέπει να βγούν στο εμπόριο, έτσι και ο σκελετός/αναρτήσεις είναι αποτέλεσμα ορισμένων συμβιβασμών απ'το εργοστάσιο, που δεν είναι απαραίτητο να υιοθετεί κάποιος που θέλει να τα φέρει στα μέτρα του.
Μιά βασική αντίρρηση που είχα από παλιά ήταν η έδραση του ψαλιδιού στο μοτέρ :
Μιά χαρά δουλεύουν τα πλαίσια των SS γιά τις ιπποδυνάμεις που βγάζουν, αλλά ακόμα καλύτερα, γιά να μην πω απαραίτητα, θα ήταν αν αυτή ήταν πιό φαρδιά .
Οι αρσιβαρίστες έχουν κάποιο λόγο που δεν πιάνουν τη μπάρα κοντά στο κέντρο της.
Άλλη δυνατότητα που παρουσιαζόταν ήταν, να αυξήσω την ακαμψία του σκελετού με ενισχύσεις όπου ήταν σκόπιμο/εφικτό.
Μιά δίαιτα ελαφρώματος, αν και όχι αυστηρή, ήταν επίσης μέσα στο πρόγραμμα.
Το ψαλίδι θα ήταν οπωσδήποτε δίμπρατσο, με ρουλεμάν εμπρός γιά τον άξονα, χωρίς μοχλικό.
Βρέθηκε στο ebay ένα από ST2 σιδερένιο (βαρύ - που δεν με ένοιαζε ιδιαίτερα μιάς και θα ήταν προσωρινή λύση) που θα έκανα και εξάσκηση στην μπρουντζοκόλληση που είχα αποφασίσει να χρησιμοποιήσω και γιά τον σκελετό.
Έφτιαξα μιά καλίμπρα, με βάση τις διαστάσεις του ψαλιδιού απ'το 900SS, γιά να μπορέσω να κόψω τις εμπρός μούφες που κανονικά σφίγγουν τον μαμά άξονα και να κολλήσω τις φωλιές των (βελονωτών) ρουλεμάν και τους σωλήνες γιά το αμορτισέρ με κάποια ακρίβεια. Περίμενα βέβαια ότι, με όλες αυτές τις κολλήσεις, θα είχα και στρεβλώσεις, αλλά είχα ένα σχέδιο πως θα τις μετρήσω και θα τις διορθώσω.
Γιά ρουλεμάν και άξονα έψαξα βέβαια πρώτα από Superbike, αλλά έβγαινε πολύ ακριβό γιά τα γούστα μου το πακέτο, και διάλεξα από Aprilia Mille, που έχουν και μεγαλύτερη (τα ρουλεμάν) ονομαστική αντοχή σε φορτία.
Μετά από πολλές ώρες τροχίσματα γιά το ταίριαγμα των σωλήνων, και ρομαντικά απογεύματα με τον τόρνο, την καλίμπρα και την ασετυλίνη, είχα κάτι που έμοιαζε καταπληκτικά με ψαλίδι από SS , αλλά με ρουλεμάν εμπρός, ρυθμιζόμενη στήριξη γιά το αμορτισέρ και λίγο μακρύτερο. Όπως το περίμενα, είχε πάρει λίγο (γύρω στο μισό χιλ/στό εμπρός) αλλά ήταν ευκαιρία γιά να δοκιμάσω μιά μέθοδο ισιώματος (ή στραβώματος - ανάλογα) με φλόγα (flame straightening).
Σύμφωνα με αυτή, αν ζεστάνεις πολύ γρήγορα (γιά να μην προλάβει να διαδοθεί η θερμότητα) ένα μικρό τμήμα ενός σωλήνα, αυτό όταν κρυώσει, συστέλλεται περισσότερο απ'τα γειτονικά και τραβάει τον σωλήνα προς τη μεριά του.
Είχα διαβάσει γιά την τεχνική αυτή και είχα δει κάποιες απίστευτες επισκευές που είχαν γίνει, αλλά βέβαια άλλο να διαβάζεις και άλλο να εφαρμόζεις (με επιτυχία).
Πάντως δεν παιδεύτηκα πολύ - είχε και την πλάκα του - και το έφερα σε πολύ καλή ευθυγράμμιση. Μόνο οι σωλήνες γιά το αμορτισέρ θα μπορούσαν να γίνουν πιό στενοί στο πάνω μέρος γιά να έρθουν τα τελικά 2-3 πόντους πιό μέσα, αλλά και έτσι καλοί είναι. Στο επόμενο τεύχος : οι περιπέτειες ενός πλαισίου