ΜΠΑΜΠΑΣ

[mycolnago]

οου γιές!!!!

[argy]

Ο ρόλος του πατέρα στην ψυχική ανάπτυξη του παιδιού


Εισήγηση της κ. Ιουλίας Σουλάνδρου στην Ημερίδα του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού - Η Αγκαλιά, με θέμα "Εγκυμοσύνη και Μητρότητα - Προβλήματα και Λύσεις. Η Θέση της άγαμης μητέρας στη σύγχρονη κοινωνία"

Συνήθως ο πατέρας είναι αυτός ο οποίος εδραιώνει στην ψυχή του παιδιού το συναίσθημα της ασφάλειας. Θεωρείται ο προστάτης και ο υπερασπιστής της οικογένειας. Για πολύ καιρό οι θεωρητικοί της ψυχολογίας αγνόησαν το ρόλο του πατέρα στην οικογένεια και ειδικά στην ανάπτυξη του παιδιού. Ίσως γιατί πίστευαν ότι η επίδραση του έχει μικρότερη σημασία από εκείνη της μητέρας. Σήμερα η επιστήμη της ψυχολογίας έγκυρα μας λέει ότι η αλληλεπίδραση πατέρα-παιδιού είναι πολύ σημαντική και επηρεάζει θετικά ή αρνητικά την προσωπικότητα του παιδιού.

Το 50% των χωρισμένων πατεράδων καταλήγουν να έχουν χάσει την ουσιαστική επαφή με τα παιδιά τους. Κάποιοι διακόπτουν κάθε επικοινωνία, άλλοι διατηρούν μια εθιμοτυπική σχέση, ίσως αυτή που έχει επιβάλλει το Δικαστήριο. Με τον τρόπο αυτό το μήνυμα που στέλνει στο παιδί είναι ότι δεν αξίζει το χρόνο του και την προσοχή του. Ένα μήνυμα που με επιείκεια θα χαρακτηρίζαμε "τραυματικό" και όταν το παιδί είναι αγόρι η κατάσταση επηρεάζει αποφασιστικά την ψυχή του παιδιού.

Αρχικά όλοι ως βρέφη βιώνουμε μια ενότητα με τη μητέρα, η οποία ικανοποιεί τις ανάγκες μας πρόθυμα και με ευαισθησία. Ψυχολογικά το διάστημα αυτό δεν είναι ένα νεκρό διάστημα όπου το νεογέννητο δεν αντιλαμβάνεται τίποτα. Από τη σχέση ανάμεσα στους γονείς και το βρέφος πηγάζουν πολλά γεγονότα, σιωπηλά, αόρατα και μυστηριώδη που εμφανίζονται στο τέλος του δεύτερου μήνα. Το χαμόγελο στην εμφάνιση ενός προσώπου είναι ένα αποτέλεσμα της σωστής συμπεριφοράς και των δύο γονέων. Τα μωρά που έχουν στερηθεί τη στοργή και την προστασία που πηγάζει και από τους δύο γονείς το πρώτο χαμόγελο αργεί να φανεί.

Η μητέρα στους πρώτους αυτούς μήνες είναι σημαντικός παράγοντας διαμόρφωσης της προσωπικότητας του ανθρώπου. Το βρέφος χρειάζεται να νιώθει την αγάπη μέσα στα μάτια της μητέρας, αυτή αναζητά επίμονα γιατί του είναι απαραίτητη. Αυτή τη χρονική περίοδο δημιουργείται και ενισχύεται η παρουσία ή μη του συναισθήματος της αγάπης, μεταφέρεται στο βρέφος όπου σιγά-σιγά δυναμώνει, παγιώνεται και γίνεται αιώνια. Εδώ ο πατέρας πρέπει να προστατεύσει και να αποδεχτεί αυτή τη σχέση και έτσι σιγά-σιγά με τη δική του παρουσία στο πλάι της γυναίκας του πλέον να αρχίσουν οι πρώτες ανεξαρτητοποιήσεις του βρέφους από την τόσο απαραίτητη προσκολλητική σχέση με τη μητέρα, ώστε αυτή η σχέση να μην φτάσει στο όριο της παθολογίας και έτσι να δημιουργηθούν ψυχολογικά προβλήματα και να εκδηλωθούν στο άτομο σαν ενήλικας πλέον. Οτιδήποτε αποκτηθεί στην ηλικία αυτή, καλό ή κακό, παραμένει κτήμα του για όλη τη ζωή και επηρεάζει αποφασιστικά την ψυχή του παιδιού.

Η πατρότητα είναι το ίδιο ευχάριστη και απαραίτητη στο παιδί με την μητρότητα. Το ίδιο το παιδί αισθάνεται ιδιαίτερη ικανοποίηση όταν δέχεται τις φροντίδες του πατέρα του. Πολλοί πατέρες βρίσκουν τη συγκίνηση που δοκιμάζουν από τις αντιδράσεις, όταν περιποιούνται τα παιδιά τους, σαν ένα από τα πιο μεγάλα πλεονεκτήματα του να είναι κανείς πατέρας, Αυτό συμβαίνει γιατί οι φροντίδες είναι αυτές που μας κάνουν να νιώθουμε το παιδί σαν τον ίδιο μας τον εαυτό.

Η ασχολία του πατέρα με το παιδί του δίνει την ευκαιρία να ξαναδοκιμάσει ο ίδιος κάποιες χαρές από τη δική του παιδική ζωή: Τη χαρά του παιχνιδιού, μια δυσκολία που ξεπεράστηκε σωστά, μια επιτυχία ή αποτυχία.

Ο πατέρας που συμπεριφέρεται απέναντι στο παιδί του όχι μόνο σαν δυνατός αλλά και με στοργή κρατάει στα χέρια του το κλειδί της ευτυχίας και της ψυχικής ισορροπίας του παιδιού του. Η σεξουαλική ταυτότητα του παιδιού εξαρτάται σ' ένα μεγάλο βαθμό από τη στάση του πατέρα. Όταν ο πατέρας απουσιάζει, το πρότυπό του μένει κενό και αφήνεται στο παιδί ν' ανακαλύψει στα τυφλά την έννοια της ανδρικής του ταυτότητας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα αγόρια να γίνονται ευάλωτα στη μίμηση στερεοτυπικών ανδρικών συμπεριφορών, όπως αυτές διαμορφώνονται από τη νοοτροπία της κοινωνίας (σκληρές, επιθετικές και βίαιες συμπεριφορές) κρατώντας ουσιαστικά μια ψυχική απόσταση από τους άλλους, η οποία θα στέκεται εμπόδιο στη σχέση τους με τους άλλους. Σε ακραίες περιπτώσεις μέσα από την απελπισμένη ανάγκη τους για μια ανδρική ταυτότητα, υιοθετούν συμπεριφορές που φτάνουν μέχρι την παραβατικότητα.

Προσέξτε αυτό:
Ένας πατέρας που συμμετέχει πολύ λίγο στη ζωή του παιδιού του και αυτό το πολύ λίγο το περνά αποδοκιμάζοντάς το, μαλώνοντάς το, μεταβάλλεται στη φαντασία του σαν ο χωροφύλακας του σπιτιού. Το αποτέλεσμα τόσο της άσχημης και ανώριμης συμπεριφοράς της άσκησης των πατρικών καθηκόντων, όσο και της υπερβολικής χρήσης της πατρικής εξουσίας καταλήγουν σχεδόν στο ίδιο σημείο. Επαναστατική, παραβατική, βίαιη αντίδραση από μέρους του παιδιού ή ολοκληρωτική υποταγή, και τα δύο το ίδιο καταστροφικά για την ολοκλήρωση της προσωπικότητας του παιδιού.

Η επιρροή του πατέρα πάνω στο παιδί θα ήταν πιο μεγάλη αν τις λίγες ώρες που περνούν μαζί τις διέθετε να γνωρίσουν καλύτερα ο ένας τον άλλο. Ο πατέρας πρέπει να είναι ο πρώτος και ο καλύτερος φίλος του παιδιού από τον πρώτο χρόνο της ηλικίας του. Για να γίνει αυτό δεν πρέπει το παιδί να τον φοβάται, αλλά να τον σέβεται και να τον αγαπά.

Η μητέρα πρέπει να βλέπει με καλό μάτι τις σχέσεις του παιδιού της με τον πατέρα, να τις βοηθά και όχι να γίνεται εμπόδιο σε αυτές. Γύρω στα πέντε το παιδί δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για τον πατέρα του. Είναι μια φυσιολογική εκδήλωση που πρέπει να ενισχυθεί και από τους δύο γονείς και όχι να την βλέπει η μητέρα σαν ταπείνωση ή παραμερισμό της. Τα παιχνίδια και οι χαρές μαζί με τον πατέρα αποκτούν μια σπουδαιότητα που απλώνεται πέρα από την πραγματική σημασία του ρόλου του πατέρα. Είναι η εικόνα του "άνδρα" μέσα στο σπίτι. Ο πρώτος σύντροφος των αγοριών, ο πρώτος φίλος των κοριτσιών. Ο γιος διδάσκεται πώς να γίνει πατέρας από τον ίδιο του τον πατέρα. Γνωρίζει τις σχέσεις του πατέρα του με τα άλλα αδέρφια του και παρακολουθεί προσεκτικά τον τρόπο που αντιδρά ο πατέρας απέναντι στον ίδιο.

Το κορίτσι μαθαίνει πως είναι ο άνδρας και πως συμπεριφέρεται ο πατέρας. Οι σχέσεις του πατέρα με την μητέρα προσφέρουν στα παιδιά την ευκαιρία να παρατηρούν όλες τις πλευρές της συμπεριφοράς τους σαν συζύγων. Ειδικά για το αγόρι ο πατέρας αποτελεί το πρότυπο που σαν μικρός το μιμείται και σαν μεγάλος θέλει να ταυτιστεί μαζί του.

Είναι φανερό πως κανείς από τους δύο γονείς δεν μπορεί να αναπληρώσει τα καθήκοντα του άλλου. Το περιεχόμενο του ρόλου τους είναι ξεχωριστό, σημαντικό και απαραίτητο για την ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού.

flowmagazine.gr

[mycolnago]

οου γιες αγκαιν εντ αγκαιν!

[takis.last.year]

άι αγκρι ,αργκύ

[argy]

Παιδιά προσοχή από όλους μας...
Εγώ προσωπικά,ανατρίχιασα.
http://gr.news.yahoo.com/%CE%BA%CE%BF%C ... 19186.html" onclick="window.open(this.href);return false;

[takis.last.year]

Παιδιά προσοχή από όλους μας...
Εγώ προσωπικά,ανατρίχιασα.
http://gr.news.yahoo.com/%CE%BA%CE%BF%C ... 19186.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Γεγονός!!!εχει συμβεί σε δικο μου άνθρωπο,που εχει ταξί!!

[πυξιδας990]

Παιδιά προσοχή από όλους μας...
Εγώ προσωπικά,ανατρίχιασα.
http://gr.news.yahoo.com/%CE%BA%CE%BF%C ... 19186.html" onclick="window.open(this.href);return false;

μαζι,μην τα αφηνετε καθολου

[argy]

Ο συγγραφέας Wayne Parker στο βιβλίο του Splashing in Puddles – How to Be a Father to Your Daughter, μας δίνει τα 11 βασικά πράγματα που χρειάζεται μια κόρη από τον σημαντικότερο άντρα της ζωή της, τον πατέρα της.

1. Ευγένεια
Ο πιο όμορφος τρόπος για να δείξει ένας άντρας την δύναμη του είναι να φέρεται ευγενικά στην γυναίκα του και τα παιδιά του. Η κόρη έχει ανάγκη από τους καλούς τρόπους του πατέρα της, όχι επειδή είναι εύθραυστη (αν και πολλές φορές είναι), αλλά γιατί αυτός είναι ένας όμορφος τρόπος να της δείξει ότι ενδιαφέρεται για εκείνη.

2. Χιούμορ
Η ανατροφή των παιδιών έχει άπειρες ευχάριστες στιγμές. Η στιγμή όμως που ένα παιδί γελάει επειδή είναι χαρούμενο, είναι αληθινά ανεκτίμητη. Ένας μπαμπάς οφείλει να γελάει με την κόρη του, αλλά προσοχή, όχι με αυτά που ίσως κάνει η κόρη του. Τα κορίτσια είναι πολύ ευαίσθητα στην σκληρή κριτική, ειδικά όταν αυτή η κριτική αφορά την εικόνά τους. Γι’ αυτό, πείτε της αστεία, γελάστε παρέα αλλά μην αστειευτείτε ποτέ με τη θηλυκότητα της!

3. Ασφάλεια
Mια κόρη χρειάζεται να νιώθει πως ο μπαμπάς της είναι πάντα εκεί για εκείνη αλλά και ότι νοιάζεται για τα ενδιαφέροντά της. Επικοινωνήστε μαζί της με λόγια αλλά και με πράξεις. Πείτε της πως πάντα θα είστε δίπλα της για ότι χρειαστεί, αλλά συνοδεύστέ την και σε ένα πάρτι. Μέχρι την πόρτας βέβαια.

4. Ελευθερία
H κόρη σας χρειάζεται την ίδια ελευθερία για να ζήσει και μεγαλώσει όπως και ο γιος μας. Χρειάζεται την περιπέτεια, το τρέξιμο, τις αποδράσεις. Αλλά χρειάζεται και την ελευθερία να κάνει λάθη ή να κάνει το σωστό στις σωστές περιστάσεις.

5. Προσοχή
Kάθε κόρη θέλει την προσοχή του μπαμπά της, να νιώθει πως είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή του. Γι’ αυτό ακούστε την προσεκτικά. Ακούστε όχι μόνον αυτά που σας λέει αλλά και πως νιώθει. Και ακούστε την χωρίς να την κρίνετε ή να την κριτικάρετε.

6. Στοργή
Κάθε κορίτσι θέλει να νιώθει αρεστό, και ο πρώτος άντρας που θέλει να νιώθει αρεστή είναι σαφώς ο μπαμπάς της. Γι’ αυτό κάθε μπαμπάς οφείλει να την κάνει να νιώθει πως είναι όμορφη, έξυπνη, αστεία και κυρίως μοναδική. Κι αυτό θα της μάθει να νιώσει έτσι και στην υπόλοιπη ζωή της.

7. Κατανόηση
Ίσως κάποιες φορές οι μπαμπάδες νιώθουν πως τα κορίτσια τους κάνουν, ή λένε πράγματα ακατανόητα. Δεν χρειάζεται πάντα να προσπαθείτε να κατανοήσετε τι εννοεί ή να αναλύετε γιατί κάνει κάτι. Απλώς χρειάζεται χρόνος για να καταλάβετε πως νιώθει. (Μήπως αυτό δε σας έχει συμβεί και με την σύντροφό σας;). Μάθετε τι την κάνει ευτυχισμένη, τι την θυμώνει, τι την αγχώνει ή την στενοχωρεί. Αυτά αρκούν.

8. Υποστήριξη
Κάθε παιδί είτε είναι αγόρι, είτε κορίτσι χρειάζεται την πατρική υποστήριξη. Η κόρη σας χρειάζεται να ξέρει ότι θα κάνετε τα πάντα για να την υποστηρίξετε. Έχει ανάγκη να ξέρει ότι πιστεύετε σ’ εκείνη. Σε αυτό που είναι τώρα και σε αυτό που θέλει να γίνει μελλοντικά

9. Συγχώρεση
Η κόρη σας είναι άνθρωπος. Και ως άνθρωπος θα κάνει λάθη, ίσως μάλιστα κάποια στιγμή να κάνει πράγματα που θα σας πληγώσουν, ακόμη κι αν ξέρετε πόσο βαθιάς σας αγαπάει. Γι’ αυτό, εξασκηθείτε από νωρίς στο να την συγχωρείτε. Μην της κρατάτε ποτέ κακία για τα λάθη του παρελθόντος και να είστε πάντα έτοιμος να την συγχωρήσετε για τα λάθη του μέλλοντος.

10. Παρουσία
Δεν είναι υποτιμητικό, ούτε παράξενο, ούτε εκκεντρικό για ένα πατέρα να κάνει παρέα με την κόρη του. Η παρουσία σας δίπλα της είναι ένας πολύ όμορφος τρόπος για να της δείξετε ότι νοιάζεστε γι’ αυτήν. Γι’ αυτό διαθέστε της όσο χρόνο νοιώθετε ότι χρειάζεται. Μην κάθεστε απλώς αμίλητοι στο ίδιο δωμάτιο. Μοιραστείτε μαζί της τα ενδιαφέροντα σας, διαβάστε της ένα παραμύθι, πηγαίνετε την για ψώνια.

11. Αγάπη
Η κόρη σας χρειάζεται να νιώσει την αγάπη σας. Να νιώσει πως θα την αγαπάτε πάντα και ανυστερόβουλα για ότι κι αν κάνει. Και κάποιες φορές δεν αρκεί να της το λέτε. Θα πρέπει να της δείχνετε την αγάπη σας.

Πηγή:Yahoo news

[argy]

Ένα ενδιαφέρον άρθρο:

Όλοι οι γονείς έχουν αναρωτηθεί, αν πρέπει τα παιδιά τους να έχουν κινητό τηλέφωνο.
Όταν τα παιδιά της οικογένειας, βρίσκονται εκτός σπιτιού, είτε σε διαφορετικές δραστηριότητες, είτε για να παίξουν με κάποιον φίλο τους, πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος να επικοινωνήσεις μαζί τους, για να τα παραλάβεις για παράδειγμα.

Η αλήθεια είναι ότι το κινητό, μπορεί να κάνει τη ζωή της οικογένειας, πολύ πιο άνετη και εύκολη.
Πρέπει όμως να έχουν τα παιδιά μας κινητά τηλέφωνα;
Πριν να προκείψουν στη ζωή μας τα κινητά, υπήρχε η αρχική συννενόηση “θα πας εκεί… και την τάδε ώρα θα είσαι εκεί”. Σήμερα όμως, που έχουμε ήδη ζήσει περισσότερο από μια δεκαετία με την χρήση του κινητού, οι παλιές αυτές συνήθειες έχουν ανατραπεί. Μ’ ένα τηλεφώνημα, ο γονιός ξέρει που είναι το παιδί του και πότε θα επιστρέψει.
Πολλές οικογένειες έχουν ενστερνιστεί τις παροχές της τεχνολογίας κι έχουν υιοθετήσει την λύση του κινητού.
Άλλες όμως οικογένειες πάλι, πιστεύουν ότι τα κινητά τηλέφωνα δεν είναι ακριβώς “ανάγκη”, όταν πρόκειται για την παρακολούθηση των παιδιών τους.

Σε τι ηλικία πρέπει να βρίσκεται το παιδί;
Πότε ένα παιδί είναι πραγματικά έτοιμο για να του εμπιστευθείς ένα κινητό τηλέφωνο; Πιστεύουμε ότι πραγματικά δεν μπορεί να υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο όριο. Όμως, τα κινητά τηλέφωνα είναι κάτι περισσότερο από ένα παιχνίδι.
Πέρα από το κόστος της συσκευής, υπάρχει και το κόστος της χρήσης. Έτσι, εάν αποφασίσετε να πάρει το παιδί σας ένα κινητό τηλέφωνο, θα πρέπει να είστε σίγουροι ότι είναι πραγματικά έτοιμο για να διαχειριστεί και την ευθύνη, που απαιτείται για να το έχει..
Για μερικά παιδιά, μπορεί να είναι μια πολύ απλή και φυσιολογική πρακτική κι εύκολα να την εντάξουν στις καθημερινές τους λειτουργίες. Για κάποια όμως άλλα, ίσως χρειαστεί να μεγαλώσουν κάπως περισσότερο.

Πολύ πιθανόν, να μην είναι η λύση για όλους
Ενώ πολλοί γονείς χρησιμοποιούν τα κινητά τηλέφωνα για να επικοινωνεί η οικογένειά τους, κάποιοι άλλοι έχουν επιφυλάξεις. Μιλώντας με κάποια φίλη, που ζει σε κάποιο νησί, μου εκμυστηρεύτηκε ότι είχε αγοράσει στην επτάχρονη κόρη της ένα τηλέφωνο, που σύντομα το έχασε. «Ήταν περίπου επτά, και όταν το έχασε, συνειδητοποίησα ότι ήταν μια χαρά χωρίς αυτό και ότι ήταν ένα άχρηστο εργαλείο στα χέρια της. Ήταν το πρώτο μου παιδί και ήταν η πρώτη μου εμπειρία με την παιδική της ικανότητα να το φροντίσει. Προτιμώ τα παιδιά μου να μην έχουν τηλέφωνα. Μου αρέσει να ξέρουν από μόνα τους πού βρίσκονται και να έρχονται σ’ επαφή με τον κόσμο.»

Επίπεδο άνεσης
Οι γονείς που αποφασίζουν να επιτρέψουν στα παιδιά τους να έχουν κινητά τηλέφωνα, ομολογούν ότι νιώθουν εξαιρετικά άνετα και πιο ήρεμα, όταν το παιδί δεν βρίσκεται σπίτι.
Τι γίνεται όμως με την ακτινοβολία;
Είναι ένα ερώτημα, που λίγοι μπορούν να βάλουν το χέρι στη φωτιά και να πουν 100%, ότι δεν υπάρχει πρόβλημα.
Βέβαια, όσες έρευνες βλέπουν το φως της δημοσιότητας, καταλήγουν ότι η λελογισμένη χρήση, δεν εμπεριέχει κανένα κίνδυνο ακόμα και για τα παιδιά μας.
Άλλωστε οι ακτινοβολίες στις οποίες έτσι κι αλλιώς είναι εκτεθειμένα, είναι πάμπολλες.
Είναι πάντως καλό, να τους μιλάμε διαρκώς γι’ αυτό και να τα προτρέπουμε να τα χρησιμοποιούν μόνο σε περίπτωση ανάγκης.

Πότε να τα χρησιμοποιούν
Από τη στιγμή που θα δώσετε στο παιδί σας το προνόμιο να έχει ένα κινητό τηλέφωνο, θα πρέπει αντίστοιχα να του εξηγήσετε ότι υπάρχουν κανόνες για τη χρήση του.
Άλλωστε τα περισσότερα ήδη ξέρουν, ότι δεν μπορούν να τα χρησιμοποιούν όλη την ώρα. Για παράδειγμα, στα σχολεία συνήθως δεν επιτρέπεται η λειτουργία του τηλεφώνου την ώρα του μαθήματος.
Επιπλέον, θα πρέπει να τους εξηγήσετε ότι τα παιχνίδια που έχουν τα τηλέφωνα, δεν είναι για όλη την ώρα, χρειάζεται μέτρο.
Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα, κυρίως σε παιδιά που βρίσκονται στην εφηβεία, είναι η μάστιγα που ακούει στο όνομα «αθόρυβο».
Μια πρακτική που ακολουθούν τα περισσότερα παιδιά και μια εύκολη δικαιολογία, όταν – για τους δικούς τους λόγους – δεν θέλουν να δώσουν στίγμα.
Μια συμβουλή: Εάν τα παιδιά σας βρίσκονται στην εφηβεία, είναι προτιμότερο το τηλέφωνό τους να είναι καρτοκινητό.
Θα ελέγχετε πιο εύκολα το λογαριασμό του και δεν θα αγωνιάτε κάθε φορά που θα φτάνει ο νέος λογαριασμός του κινητού του στο σπίτι.

Πηγή:Yahoo news

[argy]

Αν το παιδί κατά τη διάρκεια της Α΄ Δημοτικού παρουσιάσει προβλήματα, τότε οι γονείς θα πρέπει να εξετάσουν και να αρχίσουν να αναρωτιούνται αν αυτά σχετίζονται με την ωρίμανση του παιδιού ή υπάρχουν ενδείξεις κάποιας μαθησιακής δυσκολίας.

Οι μαθησιακές δυσκολίες δεν έχουν σχέση με τη νοημοσύνη ενός παιδιού. Οφείλονται σε μια διαφορετική λειτουργία του εγκεφάλου, η οποία επηρεάζει τη λήψη και την επεξεργασία μιας πληροφορίας. Τα παιδιά που παρουσιάζουν τέτοιες ιδιαιτερότητες απλά βλέπουν, ακούν και αντιλαμβάνονται τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Συνήθως οι γονείς, όταν ανακαλύψουν ότι κάτι δεν πάει καλά στην ανάπτυξη του παιδιού τους, νιώθουν άβολα και αμήχανα. Να θυμάστε ότι ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόμαστε εμείς, έχει περισσότερη επίδραση στην εξέλιξη του παιδιού από όσο φανταζόμαστε.

Οι πιο συνηθισμένες μαθησιακές δυσκολίες

ΔΥΣΛΕΞΙΑ
Είναι η εξελικτική δυσκολία στην επεξεργασία του γραπτού λόγου και κατά συνέπεια δυσκολία στην ανάγνωση, δυσανάλογα επίμονη προς την ηλικία και το νοητικό δυναμικό του μαθητή, και επίσης επίμονη αδυναμία στην εκμάθηση της ορθογραφίας των λέξεων. Σε πολλές περιπτώσεις, η δυσλεξία φαίνεται να κληρονομείται. Δεν είναι ασθένεια, αλλά μια διαφορετικότητα στη δομή του εγκεφάλου, η οποία χρειάζεται ένα διαφορετικό τρόπο διδασκαλίας. Τα άτομα με δυσλεξία είναι χαρισματικά και πολύ παραγωγικά.
Τα σημάδια
- Δυσκολίες στην ανάγνωση (αργός ρυθμός ανάγνωσης, διστακτική και συλλαβική ανάγνωση, λάθη σε επίπεδο σύγχυσης βασικών αντιστοιχιών ήχων και γραπτών συμβόλων, λάθη με οπτικές ομοιότητες γραμμάτων, παράλειψη, αντικατάσταση, αντιμετάθεση γραμμάτων, συλλαβών ή και λέξεων, ελλιπής κατανόηση του κειμένου, χάσιμο της σειράς του βιβλίου).
- Δυσκολίες στη γραφή (πολλά ορθογραφικά λάθη, παραλείψεις, προσθέσεις, αντιμεταθέσεις, αντικαταστάσεις γραμμάτων, συλλαβών & λέξεων, κακογραφία, ακαταστασία, μουντζούρες στο γραπτό, αδικαιολόγητα κενά, κατάργηση των διαστημάτων, απουσία σημείων στίξης, απουσία κεφαλαίων ή παρεμβολή τους ανάμεσα στα πεζά).
- Δυσκολίες στα μαθηματικά (προβλήματα στην άμεση μνήμη, όταν ενασχολούνται με αριθμητικές πράξεις, απώλεια θέσης ή σειράς στην πρόσθεση στηλών με αριθμούς, δυσκολία εκμάθησης της προπαίδειας).

ΔΥΣΑΡΙΘΜΗΣΙΑ
Είναι η δυσκολία στην εκμάθηση των μαθηματικών εννοιών και δεξιοτήτων, παρά την απουσία εμφανούς διαταραχής, όπως κάποιο σύνδρομο ή νοητική υστέρηση. Η δυσαριθμησία μπορεί να είναι: α) αναπτυξιακή ή εξελικτική β) επίκτητη. Στην πρώτη περίπτωση, αναφερόμαστε σε άτομα σχολικής ηλικίας (μαθητές) που για πρώτη φορά έρχονται σε επαφή και αποκτούν μαθηματικές γνώσεις και δεξιότητες. Η δεύτερη αφορά άτομα που έχουν μάθει μαθηματικά, αλλά αργότερα, κατά την παιδική/εφηβική ή συχνότερα ενήλικη ζωή τους, χάνουν αυτή την ικανότητά τους, κάτι που οφείλεται σε μια επίκτητη διαταραχή που συνδέεται με κάποια βλάβη στον εγκέφαλο. Ο όρος «αναπτυξιακή» σημαίνει απλώς ότι το παιδί δεν αποκτά εύκολα μαθηματικές γνώσεις και δεξιότητες, και το πρόβλημα συνδέεται με την ποιότητα της αρχικής του μάθησης.
Τα σημάδια
- Δυσκολίες στην τέλεση απλών μαθηματικών πράξεων (εμμονή στο μέτρημα με δάχτυλα, μεγάλο διάστημα περισυλλογής) και στην αντίληψη ποσοτήτων και μεγεθών.
- Αδυναμία προσανατολισμού και συσχετισμών στα «αριθμητικά διαστήματα» : 1-100, 1-1000 κλπ.
- Αδυναμία συγκράτησης πρόσφατων μαθηματικών θεμάτων και εννοιών, παρ” όλη την επανάληψη.
- Δυσκολίες στην αφαίρεση και στη διαίρεση, περισσότερο από ο, τι στην πρόσθεση.
- Δυσκολίες προσανατολισμού στο χώρο, σύγχυση των εννοιών «δεξιά» και «αριστερά».
- Μνήμη μικρής διάρκειας σε πρόσφατες μαθηματικές έννοιες, προπαίδεια κ. α.
- Μη επιθυμητά αποτελέσματα με την εξάσκηση και τη μελέτη.
- Δυσκολία στην επιλογή των απαραίτητων πράξεων για τη σωστή επίλυση προβλημάτων.

ΔΥΣΓΡΑΦΙΑ
Είναι μια νευρολογική διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από δυσκολίες στη γραφή, με παραμορφώσεις ή λάθη. Τα παιδιά με αυτή τη διαταραχή σχηματίζουν γράμματα με λάθος μέγεθος ή και κατεύθυνση ή γράφουν λανθασμένες και με ορθογραφικά σφάλματα λέξεις, παρά τις οδηγίες για το αντίθετο. Επίσης, είναι πιθανό να έχουν και άλλες δυσκολίες μαθησιακές, αλλά συνήθως δεν έχουν κοινωνικές δυσκολίες.
Τα σημάδια
- Ασκείται πολύ μεγάλη ή πολύ μικρή πίεση στο εργαλείο γραψίματος (μολύβι, πινέλο).
- Τα γράμματα δεν τοποθετούνται πάνω στη γραμμή.
- Τα γράμματα είναι δυσανάγνωστα.
- Το γράψιμο είναι πολύ αργό.
- Το γράψιμο δεν κινείται οριζόντια, αλλά κλίνει προς τα πάνω ή προς τα κάτω.
- Οι σειρές συγκλίνουν.
- Τα διαστήματα μεταξύ των λέξεων είναι ανομοιογενή.
- Το μέγεθος των γραμμάτων δεν είναι σταθερό.
- Κάποια γράμματα δεν σχηματίζονται ολοκληρωμένα.
- Το γράψιμο φαίνεται κοπιαστικό.

ΔΥΣΑΝΑΓΝΩΣΙΑ
Η αιτιολογία της δυσαναγνωσίας δεν είναι σαφής, όπως συμβαίνει και με την πλειοψηφία των ειδικών μαθησιακών δυσκολιών. Τα αίτιά της μπορεί να ποικίλλουν. Οι περισσότερες σύγχρονες έρευνες συμπεραίνουν ότι πρόκειται για πρόβλημα στην καταγραφή και επεξεργασία αυτού που βλέπουμε την ώρα της ανάγνωσης και μπορεί να επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες, όπως είναι το περιβάλλον ή το φως. Πρόκειται για ανικανότητα του εγκεφάλου να αποκωδικοποιήσει οπτικά ερεθίσματα του κειμένου. Άλλη παράμετρος που ενδεχομένως μπορεί να εμπλέκεται είναι η φωνολογική αποκωδικοποίηση των ήχων. Όπως και να έχει, είναι γεγονός ότι μπορούμε να υποψιαστούμε από πολύ μικρή ηλικία ότι το παιδί μας παρουσιάζει ανάλογη δυσκολία. Στην αντιμετώπιση του προβλήματος, καθοριστικό ρόλο παίζει η έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση από το λογοθεραπευτή, που λύνει το πρόβλημα από τη ρίζα του. Έτσι, ανάλογα με το παιδί και το είδος της διαταραχής, η λύση μπορεί να είναι άμεση ή μακροχρόνια, εφόσον στην προκειμένη περίπτωση επιλεγεί και καθοριστεί το ιδανικό θεραπευτικό πρόγραμμα, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του εκάστοτε μαθητή.
Τα σημάδια
- Δυσκολίες στην αποκωδικοποίηση (κομπιαστή ανάγνωση).
- Λάθη (αντικαταστάσεις, παραλήψεις, αντιμεταθέσεις).
- Αντικαταστάσεις λέξεων.

ΔΥΣΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ
Είναι μία από τις τρεις διαταραχές που απαρτίζουν την ομάδα των Ειδικών Μαθησιακών Δυσκολιών. Αφορά τη δυσκολία της γραφής, τόσο στο επίπεδο της λέξης όσο και στο επίπεδο της πρότασης και της σύνταξης γραπτής παραγράφου. Τα λάθη των παιδιών με δυσορθογραφία μπορούν να ταξινομηθούν σε επτά μεγάλες κατηγορίες:
1α. Λάθη στην τοποθέτηση των γραφημάτων στο χώρο
- Αντικατάσταση γραμμάτων από άλλα γειτονικών μορφών.
- Διαφορετικά προσανατολισμένα (ε – 3, ρ – 9, δ – 2).
- Γειτονικής μορφής (χ – γ).
1β. Αντιστροφές
- Αντιστροφή αρχικού φωνήεντος (αρ – Ρα).
- Αντιστροφές μέσα στη συλλαβή ή σε διαδοχικά σύμφωνα (τρία – τίρα).
- Παράλειψη γραμμάτων ή συλλαβών.
- Πρόσθεση γραμμάτων ή συλλαβών.
- Σύνδεση των λέξεων (της μαμάς του – της μαμάστου).
2. Φωνολογικά λάθη
- Αντικατάσταση άηχου ηχηρού φωνήματος.
- Απλοποίηση συμπλέγματος (βάφτισα – βάφισα).
- Αφομοίωση (παγώνω – παγώγω).
- Επένθεση (κλαίω – καλαίω).
- Παραποίηση φωνηέντων (πέντε – πέντα).
3. Λάθη χρήσης (ιστορική ορθογραφία) (ωραίος – ορέος, κοιμάμαι – κιμάμαι).
4. Λάθη στη χρήση διαφορετικών γραμμάτων ενός ίδιου ήχου (ευχαριστώ – εφχαριστώ, ευαίσθητος – εβαίσθητος).
5. Λάθη συμφωνίας γραμματικής κλίσης. Τα παιδιά με δυσορθογραφία μπορεί να γνωρίζουν τους γραμματικούς κανόνες, αλλά δεν μπορούν να τους εφαρμόσουν.
6. Αντικατάσταση λέξεων (γάτα – σκύλος).
7. Ομόηχες λέξεις (λίπη – λύπη – λείπει).

ΔΥΣΠΡΑΞΙΑ
Ο όρος αναφέρεται σε ειδική διαταραχή της περιοχής της ανάπτυξης των κινητικών δεξιοτήτων. Τα άτομα με δυσπραξία έχουν τη δυσκολία να σχεδιάσουν και να ολοκληρώσουν μια πράξη. Υπολογίζεται ότι περίπου το 6% των παιδιών εμφανίζει σημάδια δυσπραξίας, και το 70% αυτών είναι αγόρια. Η δυσπραξία μπορεί να επηρεάσει διαφορετικές περιοχές της λειτουργικότητας, που ποικίλλει ανάμεσα σε ένα απλό κινητικό έργο, όπως είναι η χειρονομία του χαιρετισμού, και σε περισσότερο περίπλοκα έργα, όπως είναι το πλύσιμο των δοντιών. Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως, αν ένα παιδί παρουσιάζει τέτοιου είδους δυσκολίες, όπως αυτές που περιγράφονται παρακάτω, δεν είναι απαραίτητο να έχει δυσπραξία. Αν, όμως, ένα άτομο εμφανίζει δυσκολίες αυτού του τύπου, για αρκετό χρονικό διάστημα, επιβάλλεται η εξέτασή του από ειδικό, για να διερευνηθεί η πιθανότητα εμφάνισής της.
Τα σημάδια
- Η δυσπραξία προκαλεί δυσκολία στην ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων των παιδιών, τα οποία μπορεί να έχουν προβλήματα στις σχέσεις με τους συνομηλίκους τους. Μολονότι είναι έξυπνα, ωστόσο φαίνονται ανώριμα, και μερικά μπορεί να αναπτύξουν φοβίες και ψυχαναγκαστική συμπεριφορά.
- Οι δυσκολίες συντονισμού των κινήσεων δημιουργούν ιδιαίτερα προβλήματα στο μάθημα της Φυσικής Αγωγής και σε άλλες αθλητικές δραστηριότητες.
- Οι δυσκολίες στη γραφή, όπως τα κακοσχηματισμένα γράμματα, το κράτημα του μολυβιού και το αργό γράψιμο, μπορεί να καταστήσουν τη σχολική εργασία απογοητευτική.

ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΠΡΟΣΟΧΗΣ & ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
Πολλά παιδιά, ιδιαίτερα στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, χαρακτηρίζονται από τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς ζωηρά, υπερκινητικά, απρόσεκτα, δραστήρια ή ανυπάκουα. Αυτή η συμπεριφορά, αν και δυσκολεύει τη ζωή των γονέων και των δασκάλων, θεωρείται έως μια ηλικία φυσιολογική. Παρ” όλα αυτά, όμως, επιβαρύνουν την καθημερινή ζωή του παιδιού, καθώς και τη σχολική επίδοσή του. Τι γίνεται, όμως, όταν ένα παιδί δεν μπορεί να συγκεντρωθεί σχεδόν καθόλου στα μαθήματά του; Τι γίνεται, όταν δεν μπορεί να κάνει τις εργασίες του; Όταν δεν έχει την υπομονή να καθίσει σε ένα σημείο σχεδόν ποτέ; Τότε, πιθανόν το παιδί να πάσχει από Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ – Υ). Η διαταραχή αυτή είναι πολύ συχνή κυρίως στα αγόρια και τα χαρακτηριστικά της είναι τρία: η υπερκινητικότητα, η ελλειμματική προσοχή και η παρορμητικότητα.
Τα σημάδια
- Το παιδί είναι υπερβολικά δραστήριο σε σχέση με τα παιδιά της ηλικίας του, και είναι σχεδόν αδύνατο να παραμείνει ήρεμο.
- Είναι αφηρημένο και χάνει τα πράγματά του.
- Δεν έχει υπομονή να ακούσει οδηγίες.

Τρόποι αντιμετώπισης μαθησιακών δυσκολιών
Η έγκυρη αναγνώριση και συνειδητοποίηση από τους γονείς των ψυχολογικών, εκπαιδευτικών και κοινωνικών παραγόντων που εμπλέκονται στο πρόβλημα του παιδιού τους είναι το πιο σημαντικό εφόδιο στην προσπάθεια σχεδιασμού μιας αποτελεσματικής παρέμβασης, που κυρίως στοχεύει να ενισχύσει την αίσθηση ικανότητας, αυτάρκειας και προσωπικού ελέγχου που έχει το παιδί για ο, τι αφορά τη ζωή του.
Τα ειδικά τεστ
Υπάρχουν διάφορα τεστ, τα οποία εξετάζουν όλο το νοητικό προφίλ του παιδιού. Πώς σκέφτεται λεκτικά, πώς σκέφτεται πρακτικά, και ανάλογα με τις αντιδράσεις του ο ειδικός καταλαβαίνει αν έχει προβλήματα τα οποία χρειάζονται ειδική αντιμετώπιση και συμβουλεύει τους γονείς ακριβώς τι να κάνουν για να περιορίσουν τις συγκεκριμένες δυσκολίες. Οπωσδήποτε, το να έχει ένα παιδί μια ειδική μαθησιακή δυσκολία δεν δείχνει κάποια μειονεξία, το αντίθετο μάλιστα, σημαίνει ότι έχει το χάρισμα να σκέφτεται με πολυδιάστατο τρόπο. Όπως, για παράδειγμα, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι και ο Γουόλτ Ντίσνεϊ που ήταν δυσλεκτικοί. Όμως, συχνά οι γονείς, επειδή δεν γνωρίζουν πολλά, φοβούνται να το ερευνήσουν έγκαιρα και περιμένουν να το αντιμετωπίσουν όταν το παιδί τελειώνει το Δημοτικό και πάει στο Γυμνάσιο, όπου τότε είναι λίγο αργά.

Πηγή: Yahoo news

[argy]

Τα χρώματα σύμφωνα με τους ειδικούς δημιουργούν διαφορετικά συναισθήματα και γαι το λόγο αυτό οι παιδοψυχολόγοι μελετούν τις ζωγραφιές των παιδιών για να ερμηνεύσουν στοιχεία του χαρακτήρα τους!

Έτσι, τα χρώματα που επιλέγουν τα παιδιά δείχνουν:

Πράσινο: επιμονή, πείσμα, σταθερότητα, κοινωνικότητα, ευαισθησία και εγωκεντρισμό.

Κίτρινο: δυναμισμό, ενεργητικότητα, αισιοδοξία, ευφυΐα, ανταγωνιστικότητα και φιλοδοξία.

Πορτοκαλί: ήρεμη συμπεριφορά, θάρρος και έντονο συναισθηματισμό.

Κόκκινο: δυναμισμό, ζωντάνια, αυθορμητισμό, εφευρετικότητα, αυτοπεποίθηση και ηγετικό πνεύμα.

Καφέ: ενοχική συμπεριφορά και έλλειψη φιλοδοξίας.

Ροζ: ηρεμία, γαλήνη και εμπιστοσύνη.

Μπλε: έλεγχο συναισθημάτων, επιφυλακτικότητα, αφοσίωση, ειλικρίνεια και ευφυΐα.

Μαύρο: φόβο, άγχος, μελαγχολία, ανησυχία, περιθωριοποίηση και εσωστρέφεια.

Γκρι: αντιδραστική ή δύσκολη συμπεριφορά, ισχυρογνωμοσύνη και εσωστρέφεια.

Άσπρο: δειλία, έντονες αναστολές, υπερβολική ευαισθησία.

Φωτεινά χρώματα: εξωστρέφεια και κοινωνικότητα.

Σκούρα χρώματα: εσωστρέφεια, μελαγχολία και ανησυχία.

Πολλά χρώματα: θετικά συναισθήματα, έντονη χαρά και ενθουσιασμό.

Πηγή: Yahoo news

[dimitris848]

Το συγκινητικό γράμμα του πατέρα στο παιδί του…


«Εάν μια μέρα με δεις “γέρο”… εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ… έχε υπομονή. Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω… Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην με διακόπτεις, άκουσε με. Oταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.

Όταν δεν θέλω να πλυθώ μην με μαλώνεις και μην με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή… Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς. Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά, εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο.

Όταν κάποιες φόρες δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω τον συνειρμό των λέξεων, δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ και εάν δεν τα καταφέρνω μην θυμώνεις… Το πιο σπουδαίο πράγμα δεν είναι εκείνο που λέω αλλά η ανάγκη που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά σου και να με ακούς.

Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω μην μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν ένα “βάρος”, έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα.

Όταν λέω πως θα ήθελα να “πεθάνω”… μη θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω. Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις. Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα λάθη μου πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα, για να σου ανοίξω τον δρόμο.

Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη και υπομονή.

Σε αγαπώ παιδί μου….

[argy]

Θα ξαναφάς πατατάκια;

[theo_pantah]

Ειμαι νεος εδω περα αλλα σε οσους γινετε μπαμπαδες συντομα θα δωσω μια συμβουλη.
Ποτε μην φερθειτε σαν Π****ρες στα παιδια σας ΠΟΤΕ!!!!
Στα 17 μου επιασα τον πατερα μου να κερατωνει την μανα μου..το τι εκανα δεν θα το πω.Υπαρχει θεος και τον φοβαμαι.
Οταν το παιδι σας αγαπαει κατι να το στηριζετε.Ειτε σας αρεσει ειτε οχι.
Ειχα δωσει καποτε στον πατερα μου λεφτα για να βαλει ενα πυρο στο παλιο κουπερακι του παππου μου και αντι αυτο εβαλε συρμα και τα λεφτα τα κρατησε.το αποτελεσμα;εφυγα με 120 και σπασμενα φρενα.ευτυχως μου εκοψε να τραβηξω χειροφρενο σιγα και να κατεβασω ταχυτητες ψυχραιμα...
Εχει σταθει σε αλλα το αναγνωριζω αλλα σε αλλα ειναι παπαρας.
Προσωπικα αν δεν ειχα την μανα μου δεν θα ημουν ουτε πολυτεχνειο, ουτε πουθενα.Ενα σκουπιδι θα ειχα καταληξει.
Προσφατα σε συνεργειο φιλων ειδα πατερα και τους 2 του γιους πανω απο το αμαξι να τους βοηθαει να το επισκευασουν.
Εμενα μονο μου λεγε δεν θα τα καταφερεις. Ε λοιπον το καταφερα και αμαξι εφτιαξα και ποδηλατο ανακατασκευασα, και δουλευω ενω ειμαι φοιτητης και τα βγαζω περα μονος.
Ασχολουμαι με διαφορα ειτε με νυχτα, ειτε με αυτοκινητα αγοραπωλησιες ειτε με υπολογιστες μιας και ειναι το αντικειμενο μου, για να βγαζω περα.
Οποτε συμβουλη προς ολους ποτε μην ξεσπατε στα παιδια σας.

Μην τα κανετε να αντικρισουν την εικονα που ειπα στο συνεργειο και να πουνε οτι ειπα και γω: "εμενα γιατι ποτε δεν με βοηθησε ετσι?"
Τα λεω εδω γιατι ειναι ανωνυμο και απροσωπο, αλλα σας τα μεταφερω απο την θεση του παιδιου, για να μπειτε στην διαδικασια να καταλαβετε πως τα βλεπει ενα παιδι καποια πραγματα αν δεν του σταθουν.
Μπορει πλεον να ειμαι 26 αλλα αυτα δεν ξεχνιουνται.
Ειμαι και Αρθρογράφος στο autoblog.gr οταν του πα με μια χαρα για ενα αθρο που εκανα και το ηθελα καιρο παλι η μονη μλκια που ακουσα ηταν:παλι με βλακειες ασχολεισαι;;

Κλεινω να δωσετε εμφαση σε ενα ποστ που ειδα παραπανω και τα ελεγε ολα: "Μην επαναλαβετε τα λαθη των γονιων σας" αυτα και καλημερα!!!

[argy]

Φίλε συμφωνώ 100% με αυτά που λες.

Η αλήθεια είναι ότι αν εξιστορήσω εγώ τα παιδικά μου χρόνια,όλο το φόρουμ θα τρίβει τα μάτια του...

Τέλος πάντων,όλοι μας έχουμε περάσει διάφορα,το ζήτημα είναι να προσπαθούμε(όσο γίνεται αυτό) να μην

κάνουμε τα ίδια που τραβήξαμε εμείς,στα δικά μας παιδιά!

[theo_pantah]

Φίλε συμφωνώ 100% με αυτά που λες.

Η αλήθεια είναι ότι αν εξιστορήσω εγώ τα παιδικά μου χρόνια,όλο το φόρουμ θα τρίβει τα μάτια του...

Τέλος πάντων,όλοι μας έχουμε περάσει διάφορα,το ζήτημα είναι να προσπαθούμε(όσο γίνεται αυτό) να μην

κάνουμε τα ίδια που τραβήξαμε εμείς,στα δικά μας παιδιά!

Tα είπες ολα

[argy]

Το μάθημα ζωής με το 20ευρω.


Ένας καθηγητής κρατούσε ένα χαρτονόμισμα των 20 ευρώ και ρώτησε τους μαθητές «Ποιός θέλει αυτό το...

χαρτονόμισμα των 20 ευρώ;» Όλοι στην αίθουσα σήκωσαν πάνω το χέρι.

Τότε ο καθηγητής το τσαλάκωσε και ξαναρώτησε… «Υπάρχει κάποιος που θέλει ακόμη αυτό το τσαλακωμένο χαρτονόμισμα;» Όλοι στην αίθουσα σήκωσαν πάλι πάνω το χέρι.

Έπειτα έριξε το χαρτονόμισμα στο πάτωμα και άρχισε να το κλωτσά και να χοροπηδά πάνω στο 20ευρω με τα παπούτσια του. Το μάζεψε από το πάτωμα τσαλακωμένο, λερωμένο, λασπωμένο. Και τους ξανάκανε την ίδια ερώτηση: «Ποιός θέλει αυτό το τσαλακωμένο, λερωμένο, λασπωμένο, χαρτονόμισμα των 20 ευρώ;» Όλοι ξανά στην αίθουσα σήκωσαν πάνω το χέρι.

«Παιδιά μου» τους είπε «Σήμερα θα πάρετε ένα μεγάλο μάθημα. «Ότι και να έκανα στο χαρτονόμισμα εσείς πάλι το θέλατε γιατί δεν έχασε την αξία του. Ακόμη αξίζει 20 Ευρώ!! Πολλές φορές στην ζωή, μας τσαλακώνουν, μας κτυπούν, μας ρίχνουν κάτω στο πάτωμα, μας ποδοπατούν, άνθρωποι και γεγονότα. Έτσι, πιστεύετε πως πλέον δεν έχετε καμία αξία, αλλά η πραγματική σας αξία δε θα έχει αλλάξει στα μάτια αυτών που σας αγαπούν πραγματικά. Ακόμη και τις μέρες που δεν είμαστε στα καλύτερα μας, η αξία μας παραμένει»


Πηγή:Yahoo omg

[takis.last.year]

[rommel]

όποτε... ποιός είπε ότι τα παιδιά δεν βγαίνουν με manual;;

[argy]

10 σημάδια που δείχνουν ότι τα παιδιά σας δεν αντέχουν άλλες δραστηριότητες

Υπάρχει η τάση τελευταία τα παιδιά να φορτώνονται μ’ ένα σωρό εξωσχολικές δραστηριότητες. Μήπως όμως είναι κουραστικό;



Έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά με γονείς υψηλού μορφωτικού επιπέδου -και κυρίως τα κορίτσια- έχουν καθημερινά ένα γεμάτο πρόγραμμα που δεν περιλαμβάνει παιχνίδι και ξεκούραση. Είναι σημαντικό λοιπόν να καταλάβετε ως γονείς πότε τα παιδί σας δεν αντέχει άλλες δραστηριότητες και χρειάζεται ξεκούραση.

Το παιδί σας έχει φτάσει τα όριά του όταν:
1. Δεν το βλέπετε ποτέ να κάθεται και να μην κάνει τίποτα. Αν λοιπόν το παιδί σας είναι συνεχώς απασχολημένο με κάτι μάλλον το πρόγραμμά του πρέπει να ελαφρύνει.

2. Το παιδί σας έχει τη συμπεριφορά ενήλικα. Παράπονα για πονοκέφαλο ή κούραση είναι κυρίως συνήθεια των μεγάλων. Όταν το παιδί σας έχει τέτοια συμπτώματα μάλλον κάτι δεν πάει καλά.

3. Το παιδί σας δεν ξετρελαίνεται με τις αγαπημένες του λιχουδιές. Όταν δείτε το παιδί σας να μην βρίσκει χαρά στις απλές καθημερινές συνήθειες που παλαιότερα το ξετρέλαιναν, είναι σημάδι εξάντλησης από την καθημερινότητα.

4. Οι βαθμοί του πέφτουν απότομα. Μπορεί να το βλέπετε όλη μέρα να πασχίζει με τα βιβλία του, να είστε όμως σίγουροι ότι η απόδοσή του δεν θα είναι η αναμενόμενη αν είναι υπερ απασχολημένο με μια ντουζίνα επιπλέον δραστηριότητες.

5. Το αυτοκίνητο είναι το δεύτερο σπίτι του. Αν περνάει περισσότερη ώρα στο πίσω κάθισμα απ’ ότι στο σπίτι τότε μάλλον υπάρχει πρόβλημα. Το παιδί χρειάζεται μία ανάσα!

6. Αν δείτε ότι είναι συνεχώς κακόκεφο ή αγχωμένο, τότε μάλλον έχετε φορτώσει το παιδικό του μυαλουδάκι με έννοιες που δεν αρμόζουν στη ξεγνοιασιά της ηλικίας του.

7. Οι φίλοι του έχουν να εμφανιστούν καιρό. Ειδικά από μία ηλικία και μετά, όταν το παιδί αρχίζει να κοινωνικοποιείται, οι φίλοι του είναι βασικό κομμάτι της καθημερινότητάς του. Αν λοιπόν έχετε να τους δείτε καιρό μάλλον πρέπει να αντικαταστήσετε μία δραστηριότητα με το ‘παιχνίδι με φίλους’.

8. Το οικογενειακά γεύματα είναι πλέον σπάνια. Αν το παιδί σας λείπει τις περισσότερες φορές από το τραπέζι την ώρα του φαγητού, τότε καταλαβαίνετε ότι δεν του μένει χρόνος ούτε για τα βασικές καθημερινές συνήθειες.

9. Σας ρωτάει συνέχεια τη γνώμη σας και δεν χρησιμοποιεί τη φαντασία του. Η φαντασία είναι χαρακτηριστικό της παιδικής ηλικίας. Όταν λοιπόν εξαφανίζεται, πρέπει να ανησυχήσετε.

10. Είστε κι εσείς το ίδιο κουρασμένοι με το παιδί σας, αφού συνεχώς τρέχετε μαζί του. Είναι ένα βασικό σημάδι που σας κάνει να καταλάβετε ότι το παιδί σας κουράζεται περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε. Χαλαρώστε μαζί!

Πηγή:Yahoo news

[mycolnago]

ΑΡΓΥΡΗ σημεια των καιρων.....αγγλικά οπωσδήποτε τωρα και Γερμανικά
ενα αθλημα και σιγουρα φροντηστήρια κλπ..................
κανονικά θα επρεπε μετα το σχολείο-φαγητο-υπνος-διαβασμα-παιχνιδι-βολτα-παιχνιδι-υπνος....

[argy]

Όλοι είμαστε μπαμπάδες....

[dagger moon]

Παιδιά προσοχή από όλους μας...
Εγώ προσωπικά,ανατρίχιασα.
http://gr.news.yahoo.com/%CE%BA%CE%BF%C ... 19186.html" onclick="window.open(this.href);return false;

To είδα και ανατριχιασα , ειδικά με τα στατιστικά στοιχεία στο τέλος.

Από την άλλη πάλι ... ποια είναι ΤΟΣΟ ηλίθια ώστε να αφήσει το μωρό μέσα στο αυτοκίνητο ?

Ειλικρινά η βλακεία των ανθρώπων είναι μεγαλύτερη και από το ίδιο το σύμπαν

[argy]

8 δύσκολες ερωτήσεις που μπορεί να σας κάνει ένα μικρό παιδί.


Μάθε μερικές απορίες που συχνά έχουν τα παιδιά σας και για τις οποίες καλύτερα να είστε προετοιμασμένοι.

-«Μαμά, θα πεθάνεις κι εσύ;»
Η καλύτερη απάντηση: «Όλοι οι άνθρωποι πεθαίνουν κάποια στιγμή. Απλώς αυτό γίνεται μετά από πάρα πολλά χρόνια. Όταν οι άνθρωποι μεγαλώνουν πολύ, μα πάρα πολύ, πηγαίνουν ψηλά στον ουρανό κοντά στα αστέρια, ενώ το σώμα τους το αφήνουν στη γη, απ’ όπου και δημιουργήθηκαν».

-«Μαμά, γιατί δεν μένουμε μαζί με τον μπαμπά;»
Η καλύτερη απάντηση: «Όταν γεννήσαμε εσένα αγαπιόμασταν πολύ. Θέλαμε και είχαμε αποφασίσει να μένουμε στο ίδιο σπίτι και να κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι. Τώρα δεν αγαπιόμαστε τόοοσο πολύ ώστε να μένουμε στο ίδιο σπίτι και να κοιμόμαστε μαζί. Έτσι αποφασίσαμε να ζούμε σε ξεχωριστά σπίτια, αλλά αυτό δεν σημαίνει όμως ότι και οι δυο μας δεν σε αγαπάμε πάρα πολύ».

-«Μπαμπά, γιατί φιλάς τη μαμά;»
Η καλύτερη απάντηση: «Γιατί την αγαπώ πολύ και οι άνθρωποι όταν αγαπάνε μπορούν να φιλάνε και να χαϊδεύουν ο ένας τον άλλον δείχνοντας έτσι τα αισθήματά τους».

-«Μαμά, γιατί αυτός ο κύριος δεν έχει χέρι;»
Η καλύτερη απάντηση: «Γιατί δυστυχώς ίσως μετά από κάποια ασθένεια ή κάποιο ατύχημα χρειάστηκε οι γιατροί να του το κόψουν για να του σώσουν τη ζωή και να μπορέσει να ζήσει έστω κι έτσι».

-«Μπαμπά, αυτοί οι κύριοι γιατί φιλιούνται;»
Η καλύτερη απάντηση: «Δεν είναι συνηθισμένο, αλλά κάποιοι άνθρωποι, όπως αυτοί οι κύριοι, αγαπιούνται μεταξύ τους όπως η μαμά σου αγαπάει εμένα, χωρίς να έχει σημασία αν είναι και οι δύο άντρες».

-«Γιατί γίνονται οι πόλεμοι;»
Η καλύτερη απάντηση: «Γιατί πολλές φορές οι άνθρωποι φέρονται ανόητα και εγωιστικά. Δεν ικανοποιούνται με ό,τι έχουν. Θέλουν να γίνουν ακόμα πιο πλούσιοι και προσπαθούν έτσι να πάρουν τη γη και τα αγαθά άλλων ανθρώπων με τη βία. Κι όταν βασιλεύει η βία κι όχι η αγάπη κι η φιλία, τότε δυστυχώς έχουμε πόλεμο, που είναι πολύ κακό πράγμα».

-«Πώς γεννιούνται τα μωρά;»
Η καλύτερη απάντηση: «Από την αγάπη και την αγκαλιά του μπαμπά και της μαμάς. Τα μωράκια μεγαλώνουν στην κοιλιά της μαμάς τους και συνήθως μετά από εννιά μήνες, που έχουν μεγαλώσει λιγάκι, είναι έτοιμα να βγουν από την κοιλιά και να γνωρίσουν τον κόσμο. Όπως έκανες κι εσύ».

-«Μαμά, γιατί πρέπει να πας στη δουλειά;»
Η καλύτερη απάντηση: «Γιατί μου αρέσει πολύ η δουλειά μου, είναι καλό που δουλεύω και επιπλέον κερδίζω κάποια χρήματα που μας επιτρέπουν να ζούμε καλύτερα, να αγοράζουμε όμορφα πράγματα, όπως ρούχα, παιχνίδια ή βιβλία».

Πριν απαντήσετε να σκέφτεστε πάντα πως κάθε φορά που το παιδί σας αρχίζει μια φράση μ’ ένα «γιατί…», εσείς δεν έχετε παρά να του απαντήσετε με όσο το δυνατόν πιο απλό και κατανοητό τρόπο, δίνοντάς του την εντύπωση ότι έχετε πάρει στα σοβαρά την ερώτησή του.

Να του απαντάτε πάντα καθαρά και ολοκληρωμένα, χρησιμοποιώντας λεξιλόγιο που μπορεί να αντιληφθεί ανάλογα με την ηλικία του. Επίσης, προσπαθήστε να δείχνετε υπομονή ακόμα κι όταν επαναλαμβάνει τις ίδιες ή κάνει τις πιο απίθανες ερωτήσεις.

Πηγή: Yahoo news

[bros400pgm]

Ωραιο