Ρούπελ ... το απόρθητο

[dagger moon]

Με την ιστορία δεν τα πάω και τόσο καλά.
Όχι γιατί δεν μου αρέσει αλλά δεν καταφέρνω να θυμάμαι ημερομηνίες και γεγονότα.
Ένας αχταρμάς όλα μέσα στο μυαλό μου ….
Και σε ότι έχει να κάνει με πολέμους κλπ … ακόμα χειρότερα .
Έτσι λοιπόν η λέξη Ρούπελ κάπου με παράπεμπε αλλά ….μέχρι εκεί.
Όταν αποφασίσαμε να πάμε στο οχυρό Ρούπελ ,,, δεν ξέρω ακόμα να σας πω τι ακριβώς περίμενα να δω.
Το θέμα είναι ότι ένοιωσα περίεργα και ντράπηκα που δεν ξέρω τα απαραίτητα έστω για την ιστορία του τόπου μου.
Γράφω αυτό το ποστ με πολύ σεβασμό και δεος απέναντι σε αυτούς που έγραψαν ιστορία.





ΟΧΥΡΟ ΡΟΥΠΕΛ


Το Ρούπελ είναι ένα από τα οχυρά που φτιάχτηκαν κατά μήκος των συνόρων και λόγω της γεωγραφικής του θέσης ήταν το πιο σημαντικό οχυρό από όλα όσα κατασκευάστηκαν.
Βρίσκεται στο βόρειο σημείο της στενωπού ανάμεσα στο όρος Αγκίστρι και το όρος Μπέλες από την οποία περνάει ο ποταμός Στρυμώνας .
Πήρε το όνομα του από το βυζαντινό όρο «ροπένλιο» με το οποίο ονομαζόταν έτσι σε προγενέστερους χρόνους το χωριό Κλειδί το οποίο βρίσκεται μέσα στην στενωπό.
Το οχυρό Ρούπελ ήταν το μεγαλύτερο και σημαντικότερο από τα 21 συνολικά οχυρά που κατασκευάσθηκαν στην «γραμμή Μεταξά».
Μιλάμε για ένα έργο εντελώς πρωτοποριακό για τα χρόνια εκείνα, σχεδιασμένο στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο Αθηνών.
(λεπτομέρεια …. Η γραμμή Μεταξά κατασκευάσθηκε υπό πλήρη μυστικότητα , με εργάτες από όλη την Ελλάδα. Με κίνητρο τον δεκαπλάσιο μισθό μετέφεραν εργάτες σε βαγόνια τρένου χωρίς παράθυρα, με κλειστά μάτια και καθ όλη την διάρκεια των έργων τους μετακινούσαν ώστε να μην μπορούν να έχουν την δυνατότητα του γεωγραφικού τους προσανατολισμού. Το αποτέλεσμα ήταν να μην γνωρίζουν οι ιταλοί και γερμανοί την ύπαρξη του Ρούπελ και φυσικά κατάφεραν να μείνει κρυφό και από τους «φίλους» μας τους βούλγαρους. Το βάθος του οχυρού είανι 28 μέτρα κάτω απο το έδαφος )

Το μήκος του ήταν πάνω από 2500 χλμτρα και είχε 123 παρατηρητήρια.
Στην κατασκευή του χρησιμοποιήθηκε σκυρόδερμα και στα ερείπια καποιων εισόδων μπορουμε να δούμε πολύ καθαρά την πυκνότητα των σιδερόβεργων.
Το κόστος δεν ήταν μεγάλο για τα δεδομένα της εποχής και ο χρόνος κατασκευής του ήταν σχετικά γρήγορος.
Στις στοές στο καταφύγιο παρατηρούμε μια ανισομετρία στο ύψος λόγω του διαφορετικού ύψους που είχαν οι εργάτες που ‘εσκαβαν τα τούνελ.
Υπήρχε σύστημα εξαερισμού και αποχέτευσης και χαρακτηριστικό είναι πως στην κουζίνα δεν υπήρχε ταβάνι αλλα μια σίτα με χωμα από πανω … με αποτελεσμα το χώμα να λειτουργει σαν φυσικος αποροφητηρας για τους υδρατμούς.
Δεξιά στους διαδρόμους υπάρχει μια κοκινη μεταλικη λαμαρίνα.
Μπαινοντας στο οχυρο την εχεις δεξια σου και βγαίνοντας είναι αριστερα. Ετσι δεν χάνεσαι ποτέ και μπορείς να κινηθείς στο απόλυτο σκοτάδι χωρίς να χάσεις τον προσανατολισμό σου.
Οι θάλαμοι των οπλιτων και τα γραφεία των αξιωματικών ηταν σχεδόν στο πιο βαθύ μερος του οχυρου και οι πόρτες από ατσάλι βοήθαγαν στο να μειωνεται η εισχώρηση των χημικων σε περίπτωση επίθεσης.
Υπήρχε ακόμα και χειρουργείο όπου μπορουσαν να αντιμετωπίσουν μικρες εγχειρήσεις και την περίθαλψη των τραυματιών.
Σε περίπτωση συσκότισης υπήρχαν λάμπες πετρελαίου κατά μήκος των τουνελ και στην είσοδο υπήρχε σκοπός με την εντολή να πυροβολεί όποιον δεν γνώριζε το παρασύνθημα εισόδου.
Μπορούσαν να ζήσουν άνετα 1500 άτομα αλλά στην επίθεση των γερμανών δεν ήταν παραπάνω από 1000 άτομα, αξιωματικοί και απλοί οπλίτες.

Κατα την διάρκεια του ελληνικοαλβανικου πολέμου το οχυρό Ρουπελ επάνδρωναν άνδρες οι οποίοι είχαν κριθεί λόγω ηλικίας "ακατάλληλοι" να πολεμήσουν στο ελληνοαλβανικό μέτωπο . Εκεί πήγαιναν μόνο άνδρες ηλικίας μέχρι 25 ετών. μια λεπτομέρεια ακόμα είναι πως στο ρουπελ ανάρωναν οι τραυματίες απο το ελληνο αλβανικό μέτωπο.


6 Απριλίου 1941 οι γερμανοί παρέταξαν 6000 άνδρες απέναντι από το ρουπελ και μεγάλη δυναμη πολεμικών αεροσκαφών -στούκας - για βομβαδισμους.
Οι μοναδες που παρατάχθηκαν ήταν το 125 Γερμανικο συνταγμα επιλέκτων το οποίο ειχε πάρει μέρος στην μάχη της γραμμής Μαζινο στην Γαλλία. Σε δεύτερη γραμμή είχαν παραταχθεί
η 2η Τ/Θ Γερμανική και δύο Βουλγαρικές Μεραρχίες Πεζικού..

Στο ποτάμι τοποθετήθηκαν παγίδες για τα άρματα μάχης τα οποία λειτούργησαν άψογα.
Όπως επίσης και συρματόπλεγμα το οποίο αναχαίτισε τις λέμβους των Γερμανών
Μαρτυρίες αναφέρουν ότι τα στούκας πέταγαν τόσο χαμηλά ώστε μπορούσες να δεις καθαρά τα πρόσωπα των πιλότων.
Οι βομβαρδισμοί των γερμανών παρα την σφοδρότητα τους δεν είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα , οι οποιοι δεν ειχαν καν φανταστει την υπαρξη του οχυρου. Νομιζαν πως υπήρχαν κάποιες σκόρπιες μονάδες και σε αυτό βοήθησαν δυο αξιωματικοί οι οποίοι «αποκάλυψαν» τις θέσεις τους με αποτέλεσμα να παραπλανήσουν μεν τους Γερμανους .

Το πυροβόλο θάφτηκε 60 μέτρα κάτω από την γη …. Γεγονός που δείχνει την σφοδρότητα των βομβαρδισμων και τα οστα (ότι απέμεινε ) των δυο ηρωικων αξιωματικών μας του Λοχαγού Κυριακίδη και του Ανθυπολοχαγου Βλάχου βρέθηκαν μόλις πριν από λίγα χρόνια.
Το πολυβόλο διασώζεται στον λόφο του ρουπελ και μπορούμε να κάνουμε την σύγκριση με το παρακείμενο γερμανικό πολυβόλο.

Τετάρτη 9 Aπριλιου 1941 οι γερμανοι γνωριζοντας την συνθηκολόγηση στέλνουν αγγελιοφόρο ζητώντας από τον διοικητη του οχυρού , Ταγματάρχη Δουράτσο την παράδοση του οχυρού.
Εκείνος γνήσιος απόγονος του Λεωνίδα απαντάει πως «τα οχυρά καταλαμβάνονται, δεν παραδίδονται ».
Η ακριβής απάντηση του έχει ως εξής

««Τα ο­χυ­ρά πα­ρα­δί­δο­νται μό­νον ό­ταν κυ­ριευ­θώ­σιν πα­ρά του α­ντι­πά­λου».

«Τοιού­των δια­τα­γών πε­ρί α­να­κω­χής στε­ρού­με­θα πα­ρά των ιε­ραρ­χι­κώς προ­ϊ­στα­μέ­νων μας αρ­χών».

«Δια­τα­γάς λαμ­βά­νο­μεν και ε­κτε­λού­μεν μό­νον τας προ­ερ­χο­μέ­νας εκ των προ­ϊ­στα­μέ­νων μας αρ­χών».

«Ο α­γών θα συ­νε­χι­σθεί. Πά­σα δε α­πό­πει­ρα προ­σεγ­γί­σε­ως του ο­χυ­ρού θα συ­ντρι­βεί» .»»

Επικοινωνεί τηλεφωνικά με τους ανωτερους του και λαμβάνει την εντολή να εγκαταλεψουν το οχυρό και να το παραδώσουν στους Γερμανούς ως έχει. Καλεί τους διοικητές των Λοχων και αποφασίζουν να παραδώσουν το οχυρό.
Αυτό όμως γίνετα μετα από αξίωση του Δουράτσου να μην μπει κανενας γερμανος στρατιώτης στο οχυρο αν δεν αποχωρήσουν πρώτα οι Έλληνες οπλίτες οι οποίοι θα φέρουν τον πλήρη στρατιωτικό εξοπλισμό τους.

Ο γερμανος διοικητης Πετερσεν κάνει αποδεκτή την αξίωση του Διοικητη Δουράτσου και οι ελληνες στρατιώτες βγαίνουν ένας ένας από το οχυρό ….
Περνάνε μπροστά από τους Γερμανους οι οποίοι χαιρετάνε στρατιωτικά και κατευθύνονται πεζοί προς το Σιδηρόκαστρο αφού πρώτα αποδίδουν τις αρμοζουσες τιμές στους πεσόντες ….

Οι Γερμανικες απώλειες δεν θα γίνουν ποτέ ακριβεις.
Για προπαγανδιστικους λόγους κάνουν αναφορά σε ελάχιστους νεκρους … 555 νε­κρούς, 2134 τραυ­μα­τί­ες και 170 α­γνο­ού­με­νους

Το άνοιγμα των ταφων για την μεταφορα των οστών στην πατρίδα τους αποδεικνυει ότι οι απώλειες τους ειναι πολύ μεγαλύτερες από τις αναφερθεισες μιας και σε κάθε τάφο υπάχουν τα οστα 3-4 σταρτιωτών.
Οι ελληνικες απώλειες είναι της τάξης των 14 νεκρών και 38 τραυματιών.

Το 125 συνταγμα επιλέκτων αποσύρεται για να ανασυγκροτηθει κατι το οποιο δεν γίνεται και στην συνεχεια στέλνεται στην ρωσία όπου και αποδεκατίζεται εντελώς.
Ο Πητερσεν αδυνατεί να ξαναδημιουργήσει το σύνταγμα .

Η Ρωσία ευχαριστεί την ελλαδα για την ηρωική αντίσταση.
Ο Τσωρτσιλ λέει πως « οι ήρωες πολεμούν σαν έλληνες »
Ο Χιτλερ στέλνει ιδιοχειρη επιστολή σε όλους τους στρατιώτες εκ των οποίων διασώζεται μια – η οποία βρίσκεται σε στάδιο συντήρησης για να εκτεθεί σε κάποιο μουσείο.


Προσπάθησα να μη ξεχάσω τίποτα από όσα μας είπε ο ξεναγός μας …
Προσπαθησα με πολύ σεβασμό να γράψω για κάτι που δεν γνώριζα

Ελπίζω να τα κατάφερα .

Σας ευχαριστω

Μαρία

[dagger moon]

προς οχυρό Ρούπελ
















Η εισοδος του οχυρού





Το εσωτερκό του οχυρού

















































εξωτερικοί χώροι οχυρού











παγίδα για τα άρματα των Γερμανών








το πολυβόλο των Κυριακίδη & Βλάχου








γερμανικο πολυβόλο
















ποταμός στρυμώνας



όρος Μπελες

[dio]

Μπραβο Μαρια, ωραια αναδρομη! Να μαθαινεται και η ιστορια μας! Κι εμεις τοσες μερες βολοδερναμε εκει πανω αλλα δεν αξιωθηκαμε να παμε...

[REDRIDER]

Ανατρίχιασα Μαρία.9 μήνες στο Ρούπελ έκανα τη θητεία μου.Ξεναγός,υπεύθυνος στο καφενεδάκι τα πρωϊνά και τα βράδια ενέδρες και περίπολα.Έμαθα τόσα πολλά για την ιστορία μας που με κάνουν περίφανο που είμαι Έλληνας.Θυμώμουν τις ιστορίες της γιαγιάς μου από τον πόλεμο με τον παππού μου να πολεμά στα οχυρά.Τόποι και χώματα ιερά με το αίμα χιλιάδων Ελλήνων πάνω. Την επόμενη φορά που θα ανέβεις να επισκεφτείς και το μουσείο στο Σιδηρόκαστρο.

[Geo-g]

Μπραβο και σε εσενα redrider που ανεβασες ξανα το θεμα .
Η περιγραφει της Μαριας ειναι παρα πολυ καλη και αξιζει τον κοπο να την διαβασουμε !

Μαρια μπραβο και ευχαρισουμε !

[stamatis]

Πάντα έλεγα ότι στα σύνορα της Χώρας μας, νιώθεις πολύ περισσότερο Έλληνας...
Μπράβο Μαρία για το κείμενο, είναι πολύ καλό να μαθαίνουμε!
Προσωπικά, ήξερα για το οχυρό, δεν ήξερα όμως τίποτα για την κατασκευή του!

[DESMOMAN]

εξαιρετικο αρθρο Μαρια

[nasa]

ωραια η μαρια.....

[dimial]

Πολύ ωραίο..

[laziali21]

[birel-motosport]

http://images.google.gr/imgres?imgurl=h ... 8%26um%3D1" onclick="window.open(this.href);return false;



http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE% ... E%B5%CE%BB" onclick="window.open(this.href);return false;

[birel-motosport]

http://www.roupel.gr/construction.html" onclick="window.open(this.href);return false;

[skyknight]

"Κόστος κατασκευής πολύ μικρό για τα δεδομένα της εποχής" οποία ομοιότητα με το σήμερα; Αναζητείται... Κατά τ'άλλα Μεταξάς-χούντα κλπ κλπ. προτιμώ τη σημερινή "δημοκρατία".

[skyknight]

Και η γνώμη των Γερμανών γενικά για τη γραμμή Μεταξά: Πολύ καλύτερη και από τη Μαζινό (Γαλλική) καί τη Ζήγκφριντ (Γερμανική). Συνδύαζε τέλεια ισορροπία άνεσης για τους στρατιώτες και αποτελεσματικότητας, με ασήμαντο κόστος, σε σχέση ειδικά με τη Μαζινό.
Στο χτίσιμο συμμετείχε και ο τοπικός πληθυσμός, πολλοί οικειοθελώς.

[REDRIDER]

Την τεχνική κατασκευής των οχυρών θα ζήλευε κάθε μηχανικός στις μέρες μας.Όλα είχαν προβλεφθεί μα απόλυτη ακρίβεια και χρηστικότητα. Εκτός από το τσιμέντο πάχους πολλών εκατοστών (ώστε να μην διαλύεται σε βομβαρδισμούς ) τα τοιχώματα ήταν κατασκευασμένα με διάφορα υλικά ώστε οι συνθήκες διαβίωσης να είναι ιδανικές για τους οπλίτες.Ηφαιστιογενής πέτρα από τη Σαντορίνη ώστε η θερμοκρασία του οχυρού να είναι μόνιμα στους 21 βαθμούς κελσίου ανεξαρτήτως εξωτερικών θερμοκρασιών και συνθηκών,χαλίκι από τις εκβολές του Στριμώνα για αντιμετώπιση της υγρασίας.Πουθενά ακόμη και σήμερα δεν υπάρχει ίχνος υγρασίας. Οι πόρτες από ατσάλι με το οποίο κατασκευάζονται και τα αμπάρια των πλοίων.Πλήρης εξαερισμός των πολυβολίων ώστε να ανακυκλώνεται ο αέρας και να μην υπάρχει πρόβλημα με τις αναθυμιάσεις από τα όπλα.Η δεξαμενή που περιέγραψε η Μαρία μπορούσε να καλύψει τις πλήρης ανάγκες 1500 οπλιτών (πόσιμο νερό,μπάνιο) και το νερό μαζευόταν με την μέθοδο της αποστράγγισης από υδάτινους πόρους στο έδαφος και στραγγιζόταν με ειδικά φίλτρα.
Οι εργασίες γινόταν τη νύχτα.Οι εργάτες κυρίως από τη Νότια Ελλάδα έρχονταν εκεί όπως είπε η Μαρία με δεμένα μάτια ώστε να μην ξέρουν που βρίσκονται και προδοθούν οι θέσεις των Ελλήνων.
Το σημαντικότερο από όλα.Τα έργα τελείωσαν μέσα σε 4 χρόνια με πενυχρά μέσα και λίγα χρήματα,ενώ στις μέρες μας παλεύουμε ένα μετρό και μια Εγνατία πάνω από 20 χρόνια.
Οι Γερμανοί έμειναν έκπληκτοι από την κατασκευή του έργου.Μόλις έγινε η συνθηκολόγηση και παραδόθηκαν τα οχυρά σε αυτούς τα ανέθεσαν με τη σειρά τους στους Βούλγαρους να τα φυλούν.Αυτοί κατέστρεψαν όλες τις διόδους προς το Στριμώνα ανατινάζοντας τμήματα του οχυρού,
ώστε να μην χρησιμοποιηθεί ξανά.Λέγεται πως το οχυρό επικοινωνούσε υπογείως κάτω από τον Στριμώνα με το απέναντι οχυρού του Πετριτσίου κάτι που όμως δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμη.
2 Γερμανικές μεραρχίες κατατροπόθηκαν τις ημέρες της πολιορκίας του οχηρού.Τα εφόδια των Ελλήνων λίγα.Μια σφαίρα για κάθε Γερμανό στρατιώτη ήταν οι εντολές που είχαν.Ήρωες πραγματικοί.Τραγική ειρωνία όμως.Αφού αφέθηκαν ελεύθεροι από τους Γερμανούς και αφού τους τίμησαν με τα όπλα τους οι ντόπιοι τους έκλεισαν την πόρτα.Υπάρχουν μαρτυρίες ανθρώπων που αναφέρουν πως οι στρατιώτες μας χτυπούσαν τις πόρτες των σπιτιών για ρούχα και φαγητό και τους αντιμετώπιζαν σα ζητιάνους.Αυτούς που τα έδωσαν όλα να αντισταθούν. Είχα την τύχη κατά τη διάρκεια της θητείας μου να επισκεφτεί το οχυρό ένας Γερμανός στρατιώτης που ήταν στην πολιορκία.Η περιγραφή του με δάκρυα στα μάτια για τις ημέρες εκείνες ήταν απίστευτη και έχει χαραχτεί μέσα μου βαθιά.
Αξίζει να το επισκεφτούμε όλοι παιδιά όπως και τα άλλα οχυρά που είναι ανοιχτά για το κοινό.Κάθε ένα έχει τη δική του ιστορία και σημασία...

[Κωνσταντίνος Τύρλας]

Ετσι είναι πράγματι............οι Έλληνες ήρωες πεθαίνουν αδικημένοι πάντα.....

[ducatisti 21]

μπραβο και ακομα ενα μπραβο στον red rider που μας διαφωτησεοσο για την αφιλοξενια των τοτε ντοπιων μην το σχολιασω μονο στο Ελλαδισταν γινονται αυτα

[biskos]

[biskos]

Δεν έχει σχέση μόνο με το Ρούπελ αλλά αξίζει για να μαθαίνουμε και για να θυμόμαστε...

[johnnyai]

Μαρία φοβερό. Έμαθα τωρα που είναι και τι ακριβώς έγινε εκεί. πάντα είχα απορία αλλά ποτέ δεν το έψαχνα.μπραβο!!!

[πυξιδας990]

το διαβαζα και ειπα να κανω ενα UP.ωραιο ταξιδιωτικο θα ηταν για το ducatisti.